Wyrok NSA z dnia 16 września 2015 r., sygn. I GSK 40/14
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Anna Stec Sędzia NSA Maria Myślińska (spr.) Sędzia del. WSA Piotr Kraczowski Protokolant Anna Ważbińska-Dudzińska po rozpoznaniu w dniu 16 września 2015 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 17 lipca 2013 r. sygn. akt III SA/Po 1193/12 w sprawie ze skargi [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] września 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od [...] na rzecz Dyrektora Izby Celnej w [...] 2.700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z 17 lipca 2013 r., sygn. akt III SA/Po 1193/12, oddalił skargę [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] września 2012 roku nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego.
Sąd I instancji orzekał w następującym stanie sprawy:
Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w [...] decyzją z dnia [...] grudnia 2011r., na podstawie m.in. art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn. Dz.U. Nr 29, poz. 257 ze zm.; dalej: ustawa o podatku akcyzowym), określił Leszkowi Kowalewskiemu zobowiązania podatkowe w podatku akcyzowym za okres od stycznia do grudnia 2007 r.
W uzasadnieniu decyzji organ pierwszej instancji wskazał, iż w toku postępowania kontrolnego w stosunku do podatnika ustalono, że w 2007 roku strona prowadziła pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego towarów w kraju i na terenie Unii Europejskiej. Podatnik udokumentował fakturami VAT nabycie - z przeznaczeniem na świadczenie usług transportowych: 121.400 litrów oleju napędowego od firmy [...] oraz 35.000 litrów oleju napędowego od firmy [...]. Przeprowadzone postępowanie ujawniło, że przedmiotowe faktury nie dokumentują rzeczywistej dostawy towaru. Miały one zalegalizować wprowadzenie do obrotu paliw silnikowych pochodzących z nieznanego źródła. Organ stwierdził, że nabyty przez podatnika olej napędowy nie pochodził od wskazanych podmiotów, zaś strona nie znała źródła pozyskiwania paliwa przez te podmioty i nie interesowała się nigdy, czy akcyza od paliwa została zapłacona. Paliwo nie posiadało atestów jakościowych. Nieznane są dane osobowe kierowców dostarczających paliwo od obu wskazanych podmiotów, ani dane identyfikacyjne pojazdów - cystern, które je przywoziły. Nie potrafił ich wskazać [...] ani jego pracownik [...], ani [...] - prezes zarządu i jedyny udziałowiec [...] ani też [...] - który dokonywał w imieniu firmy [...] zakupów paliwa od [...] i [...]. Za dostarczane paliwo podatnik płacił gotówką, bez odpowiedniego potwierdzenia dostawy.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
