Wyrok NSA z dnia 24 listopada 2015 r., sygn. II FSK 2365/15
Czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej, a sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego dla przyjęcia zawodowego wykonywania czynności sprzedaży.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Sędzia NSA Anna Dumas, Sędzia WSA (del.) Jarosław Trelka, Protokolant Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 31 marca 2015 r. sygn. akt I SA/Kr 185/15 w sprawie ze skargi A. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie z dnia 14 maja 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. C. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie kwotę 900 (słownie: dziewięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1.1. Wyrokiem z dnia 31 marca 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, sygn. akt I SA/Kr 185/15, oddalił skargę A. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 14 maja 2012 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych.
1.2. W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że sprawa była już przedmiotem rozstrzygnięcia Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z dnia 14 stycznia 2015 r. sygn. akt II FSK 3185/12 uchylił wyrok WSA w Krakowie z dnia 21 września 2012r., sygn. akt I SA/Kr 1024/12, którym uchylono decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 14 maja 2012 r. oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji. Sąd I instancji wskazał, że Naczelnik Urzędu Skarbowego K. decyzją z dnia 16 stycznia 2012 r. odmówił stwierdzenia nadpłaty podatku od czynności cywilnoprawnych. W uzasadnieniu organ podał, że w dniu 16 marca 2009 r., aktem notarialnym zawarto umowę sprzedaży nieruchomości stanowiącej samodzielny lokal mieszkalny oznaczony nr 25 położony w K. przy ul. D. nr 46 o pow. użytkowej 65,00 m2, dwóch logii o pow. 7,36 m2 wraz ze związanym z nim udziałem w nieruchomości wspólnej, za cenę 298.420,00 zł oraz udział wynoszący 3089/97113 części nieruchomości stanowiącej lokal użytkowy położony w przyziemiu budynku wielomieszkaniowego z prawem do korzystania z miejsca garażowego za cenę 24.400,00 zł. Sprzedającym był D. M., działający przez pełnomocnika A. S., a kupującym A. C. Notariusz jako płatnik podatku od czynności cywilnoprawnych, pobrał na podstawie art. 7 ustawy z 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. nr 14, poz. 176 ze zm., dalej zwana: "u.p.c.c.") podatek od czynności cywilnoprawnych w kwocie 6457,00 zł. stosując stawkę 2%, od łącznej ceny sprzedaży czyli kwoty 322.820,00 zł. W odwołaniu od tej decyzji zarzucono naruszenie art. 2 pkt 4 u.p.c.c. w zw. z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej zwana: "u.p.t.u.") oraz art. 75 § 1, art. 120, art. 121, art. 122, art. 180, art. 187 § 1 i art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej zwana: "Ordynacja podatkowa").
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
