Wyrok NSA z dnia 18 czerwca 2015 r., sygn. I FSK 747/14
Rażące naruszenie prawa to takie naruszenie, które "kłuje w oczy", a tym samym jest widoczne na pierwszy rzut oka. Tylko tak rozumiane naruszenie prawa może uzasadniać odstępstwo od zasady trwałości decyzji. Stabilizacja porządku prawnego jest wartością większą niż potrzeba eliminowania z obrotu prawnego decyzji wadliwych. Uruchomienie nadzwyczajnego trybu wzruszania decyzji ostatecznych jest uzasadnione jedynie w sytuacji, gdy ciężar gatunkowy naruszenia prawa przeważa nad dobrem, jakie stanowi pewność wspomnianego obrotu.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Chustecka, Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (sprawozdawca), Sędzia NSA Ryszard Pęk, Protokolant Asystent Sędziego Agnieszka Grundas, po rozpoznaniu w dniu 18 czerwca 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R. N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 4 lutego 2014 r. sygn. akt I SA/Rz 1113/13 w sprawie ze skargi R. N. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w R. z dnia 23 września 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej dotyczącej podatku od towaru i usług za styczeń, marzec - lipiec 2005 r. i listopad 2004 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od R. N. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w R. kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 4 lutego 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w sprawie o sygnaturze akt I SA/Rz 1113/13 działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 roku, poz. 270 ze zm.,) dalej p.p.s.a., oddalił skargę R.N. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w R. z dnia 23 września 2013 roku, w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w L. z dnia 16 sierpnia 2010 roku. 1. Przebieg postępowania przed organami podatkowymi Decyzją z dnia 23 września 2013r. Dyrektor Izby Skarbowej w R., po rozpatrzeniu odwołania R.N. od decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w R. z dnia 15 lipca 2013r., w sprawie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w L. z dnia 16 sierpnia 2010r., w przedmiocie: 1) orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności R.N., byłego prezesa zarządu Przedsiębiorstwa R. sp. z o.o. (dalej: spółka), wraz ze spółką, z tytułu zaległości podatkowych spółki w podatku od towarów i usług za miesiące: styczeń, marzec, kwiecień, maj, czerwiec i lipiec 2005r. w łącznej wysokości 32.298 zł wraz z odsetkami za zwłokę w łącznej wysokości 17.168 zł za poszczególne miesiące 2005 roku, 2) umorzenia postępowania podatkowego w sprawie orzeczenia o odpowiedzialności byłego prezesa zarządu spółki z tytułu zaległości spółki w podatku od towarów i usług za listopad 2004r. - utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Podatnik we wniosku z dnia 20 maja 2013r. domagał się stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w L. z dnia 16 sierpnia 2010r., z uwagi na rażące naruszenie przepisu art. 116 § 1 ustawy z dnia Ordynacja podatkowa z dnia 29 sierpnia 1997 r. (Dz. U. 2012r. poz. 749 - dalej: O.p.). Decyzją z dnia 15 lipca 2013r. Dyrektor Izby Skarbowej w R. odmówił stwierdzenia nieważności wskazanej decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z uwagi na brak podstaw do uznania, że decyzja organu I instancji naruszała prawo w sposób rażący. Dyrektor Izby Skarbowej w R. zaskarżoną do Sądu decyzją z dnia 23 września 2013 roku uznał, że wbrew twierdzeniom podatnika, ostateczna decyzja Naczelnika Urzędu Skarbowego w L. z dnia 16 sierpnia 2010r. orzekająca o solidarnej odpowiedzialności podatnika, nie narusza rażąco prawa. Dyrektor Izby Skarbowej w R. wskazał, że działając jako organ I instancji w decyzji z dnia 15 lipca 2013r. dokonał analizy kwestionowanego ostatecznego rozstrzygnięcia Naczelnika Urzędu Skarbowego w L. z dnia 16 sierpnia 2010r., pod kątem zaistnienia wszystkich przesłanek określonych w art. 247 § 1 O.p., ze szczególnym uwzględnieniem i odniesieniem się do tej określonej w art. 247 § 1 pkt 3 O.p., jako wskazanej przez podatnika. Zdaniem tego organu, decyzja orzekająca o odpowiedzialności podatnika została wydana w odpowiednim czasie tj. z zachowaniem terminu określonego w art.118 O.p. oraz że zaległości podatkowe, których dotyczyła, nie przedawniły się. Podatnik podważał zaistnienie drugiej pozytywnej przesłanki odpowiedzialności członka zarządu twierdząc, że bezskuteczność egzekucji w przedmiotowej sprawie nie została jednoznacznie stwierdzona, bowiem nie wydano postanowienia o bezskuteczności egzekucji. W ocenie organu odwoławczego, bezskuteczność egzekucji wobec spółki została jednak przez organ I instancji prawidłowo udowodniona. Odnosząc się natomiast do zarzutu podatnika, że wniosek o ogłoszenie upadłości spółki został zgłoszony przez niego we właściwym czasie, organ wskazał, że podatnik pełniąc funkcję prezesa zarządu spółki złożył w Sądzie Rejonowym w R. wniosek o ogłoszenie upadłości z możliwością zawarcia układu z wierzycielami w dniu 24 sierpnia 2005r. Sąd postanowieniem z dnia 26 października 2005r. sygn. akt [...] ogłosił upadłość z możliwością zawarcia układu z wierzycielami. Następnie postanowieniem z dnia 22 grudnia 2006r. sygn. akt [...] zmienił ww. postanowienie w ten sposób, że ogłosił upadłość obejmującą likwidację majątku upadłego R. spółka z o.o. Organ odwoławczy podzielił stanowisko organu I instancji, że złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości w dniu 24 sierpnia 2005r. było działaniem spóźnionym, o czym świadczy fakt, iż zgromadzenie wierzycieli w dniu 20 października 2006r. nie przyjęło układu z upadłym.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
