Wyrok NSA z dnia 2 czerwca 2015 r., sygn. II FSK 2422/13
Wznowienie postępowania jest instytucją procesową dającą możliwość ponownego rozpatrzenia i rozstrzygnięcia sprawy podatkowej zakończonej ostateczną decyzją (od której nie służy odwołanie w administracyjnym toku postępowania), jeżeli postępowanie, w którym została ona wydana, było dotknięte wadą (przesłanki wznowienia) określoną w art. 240 Ordynacji podatkowej. Powyższa instytucja nie może być wykorzystywana do ponownej pełnej merytorycznej kontroli decyzji ostatecznej wydanej w postępowaniu zwykłym, bowiem nie jest jego kontynuacją, a odrębnym postępowaniem nadzwyczajnym.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędzia NSA Jerzy Płusa, Protokolant Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 2 czerwca 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. I. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 4 kwietnia 2013 r. sygn. akt I SA/Go 94/13 w sprawie ze skargi K. I. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zielonej Górze z dnia 6 grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie podatku od nieruchomości za 2008 r. oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
1.1. Wyrokiem z dnia 4 kwietnia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim, o sygn. akt I SA/Go 94/13, oddalił skargę K. I. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Z. z dnia 6 grudnia 2012 r. w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej w sprawie podatku od nieruchomości za 2008 r.
1.2. W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że Skarżący wniósł wniosek o wznowienie postępowania dotyczącego ustalenia podatku od nieruchomości za 2008 r. W uzasadnieniu wskazał, że jest właścicielem nieruchomości położonej w Ż. W. Na nieruchomości znajdują się zdewastowane i zniszczone obiekty budowlane, które w latach 90-tych były wykorzystywane jako budynki przemysłowe. W dniu 24 listopada 2010 r. oraz w dniu 6 kwietnia 2011 r. w stosunku do wszystkich obiektów budowlanych Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Ż. wydał decyzje nakazujące wyłączenie w całości z użytkowania tych obiektów i zabezpieczenie do nich dostępu. Skarżący podkreślił, że zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm.; zwana dalej : "u.p.o.l.") opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają budynki. W rezultacie w ocenie Skarżącego najważniejsze jest ustalenie, czy w sprawie mamy do czynienia z budynkami. Powołana ustawa odsyła w tym zakresie do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.; zwana dalej : "Prawo budowlane"), gdzie budynkiem jest tylko taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, jest wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych, posiada fundamenty i dach. W ocenie Skarżącego, skoro dany obiekt budowlany nie posiada wszystkich powyższych elementów, to nie może być uznany za budynek. Podatnik wskazał, że zaprzestał wykorzystywania tych obiektów do działalności gospodarczej w drugiej połowie lat 90-tych. Obiekty te znajdowały się na terenie ogrodzonym i zabezpieczonym przed dostępem osób trzecich. Jednak od końca lat 90-tych obiekty podlegały dewastacji i niszczeniu, w szczególności kradzieży takich elementów, jak: metalowe elementy nośne i konstrukcyjne, poszycie dachowe, stolarka okienna i elementy ścian nośnych (cegły). Skarżący wielokrotnie podnosił i sygnalizował w urzędzie, że obiekty nie spełniają warunków definicji budynku. Mimo wniosku Podatnika, organ nie powołał biegłego na tę okoliczność. Skarżący przedłożył decyzje Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z 24 listopada 2010 r. i z 6 kwietnia 2011 r. jako nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji, nieznane organowi, który je wydał. W ocenie Skarżącego istotny jest moment ujawnienia danego dowodu, czyli jego udostępnienia organowi, a nie moment faktycznego zapoznania się z nimi przez pracownika organu. Jeżeli więc dany dowód został sporządzony w okresie późniejszym, to jednak wynikająca z tego dowodu okoliczność mogła istnieć w dniu wydania decyzji i może uzasadniać wznowienie postępowania. W takim przypadku podstawą wznowienia nie będzie nowy dowód, lecz nowa okoliczność, która istniała w momencie wydania decyzji, lecz nie była znana organowi. Decyzją z dnia 3 października 2012 r. organ I instancji odmówił uchylenia decyzji z dnia 14 sierpnia 2008 r. w sprawie podatku od nieruchomości za 2008 r. W uzasadnieniu decyzji wskazał, że Skarżący domagał się wznowienia postępowania na podstawie art. 240 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm., zwana dalej : "Ordynacja podatkowa") czyli w sytuacji kiedy wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji ale nie znane organowi, który ją wydał. Organ ocenił, że w rozpoznawanej sprawie żądany przez stronę skutek mogły wywrzeć wyłącznie nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody, które istniały w dniu 14 sierpnia 2008 r. W ocenie organy wskazane we wniosku okoliczności i dowody pozostają bez wpływu na prawidłowość rozstrzygnięcia w zakresie podatku od nieruchomości za 2008 r. W zakresie decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 3 maja 2004 r. nakazującej Skarżącemu wyłączenie w całości z użytkowania obiektów budowlanych na działce nr 153, organ wskazał, że z uwagi na błędnie określoną lokalizację budynków na działce, stwierdzono jej nieważność. Natomiast decyzjami z dnia 24 listopada 2010 r. i z dnia 6 kwietnia 2011 r. PINB wydał decyzję nakazujące wyłączenie w całości użytkowania budynków oraz zarządził umieszczenie zawiadomienia o stanie zagrożenia bezpieczeństwa, a także nakazał wykonanie określonych prac zabezpieczających. Organ podkreślił, że wskazane decyzje wskazują, że na terenie nieruchomości Skarżącego znajdują się budynki w bardziej lub mniej złym stanie technicznym. W ocenie organu zarówno wskazane decyzje jak i protokół z opisu i oszacowania nieruchomości z dnia 21 września 2010 r. sporządzony przez Komornika Sądowego nie mają charakteru nowych dowodów w rozumieniu art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej, ponieważ zostały sporządzone po dacie wydania decyzji dotyczącej podatku od nieruchomości za 2008 r., czyli po dniu 14 sierpnia 2008 r. Organ wskazał również, że wbrew stanowisku Skarżącego z przedłożonych do wniosku dokumentów, miedzy innymi takich jak zawiadomienie Sądu Rejonowego w Ż. z dnia 7 stycznia 2005 r., czy postanowienie Prokuratury Rejonowej w Ż. z dnia 30 grudnia 2004 r. nie wynikają nowe okoliczności istotne dla sprawy. Organ wskazał, że dokumenty te potwierdzają jedynie ogólny zły stan techniczny budynków znajdujących się na nieruchomości będącej przedmiotem opodatkowania. Od powyższej decyzji Skarżący wniósł odwołanie, w którym zarzucił naruszenie art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej w zw. z art. 122 Ordynacji podatkowej, poprzez bezpodstawne przyjęcie, że w sprawie nie wystąpiły nowe okoliczności, istniejące w dacie wydania decyzji, nieznane organowi wydającemu decyzję.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
