Wyrok NSA z dnia 28 kwietnia 2015 r., sygn. II FSK 1819/13
Wznowienie postępowania jest instytucją procesową dającą możliwość ponownego rozpatrzenia i rozstrzygnięcia sprawy podatkowej zakończonej ostateczną decyzją od której nie służy odwołanie w administracyjnym toku postępowania, jeżeli postępowanie, w którym została ona wydana, było dotknięte wadą (przesłanki wznowienia) określoną w art. 240 Ordynacji podatkowej. Powyższa instytucja nie może być wykorzystywana do ponownej pełnej merytorycznej kontroli decyzji ostatecznej wydanej w postępowaniu zwykłym, bowiem nie jest jego kontynuacją, a odrębnym postępowaniem nadzwyczajnym.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Sędziowie: NSA Antoni Hanusz, NSA Tomasz Kolanowski, Protokolant Paweł Kowalczyk, po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "S." [...] sp. z o. o. z siedzibą w I. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 15 stycznia 2013 r. sygn. akt I SA/Bd 942/12 w sprawie ze skargi "S." [...] sp. z o. o. z siedzibą w I. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Bydgoszczy z dnia 31 sierpnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie podatku od nieruchomości za 2007 r. oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
1.1. Wyrokiem z dnia 15 stycznia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy, o sygn. akt I SA/Bd 942/12, oddalił skargę "S." Sp. z o.o. z siedzibą w I. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia 31 sierpnia 2012 r. w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej po wznowieniu postępowania.
1.2. W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że Spółka złożyła wniosek o wznowienie postępowania podatkowego zakończonego decyzją ostateczną Prezydenta Miasta I. z dnia 15 lutego 2010 r. określającą Skarżącej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2007 r. Spółka powołała się na art. 240 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, dalej zwana : "Ordynacja podatkowa"), wskazując, że w sprawie wyszły na jaw nowe okoliczności faktyczne dotyczące rzeczywistej powierzchni opodatkowanych decyzją organu I instancji budynków. W uzasadnieniu wniosku podniesiono, że prezes Spółki zarządzeniem wewnętrznym z dnia 10 grudnia 2010 r. powołał komisję do przeprowadzenia kontroli pomiarów budynków. Komisja w dniach od 10 grudnia 2010 r. do 31 marca 2011 r. dokonała pomiarów budynków, które wykazały inne wyniki powierzchni od tych ustalonych przez organ podatkowy. W związku z tym, że z protokołu obmiaru budynków z dnia 31 marca 2011 r. wynikała mniejsza powierzchnia budynków, to w ocenie Skarżącej zobowiązanie podatkowe powinno być również mniejsze. Spółka wniosła o dopuszczenie dowodów : z protokołu obmiaru budynków z dnia 31 marca 2011 r. oraz opinii biegłego z dziedziny geodezji i kartografii na okoliczność dokonania pomiarów i ustalenia rzeczywistej powierzchni wszystkich budynków Sanatorium. Prezydent Miasta I. postanowieniem wznowił postępowanie, a następnie decyzją z dnia 6 września 2011 r. odmówił uchylenia decyzji ostatecznej stwierdzając, iż nie stwierdzono istnienia przesłanek z art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej. Decyzja ta w wyniku wniesionego odwołania została uchylona przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. decyzją z dnia 7 grudnia 2011 r., a sprawa przekazana do ponownego rozpoznania.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
