Wyrok NSA z dnia 4 września 2014 r., sygn. II OSK 532/13
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Robert Sawuła (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz Sędzia del. WSA Jerzy Siegień Protokolant asystent sędziego Rafał Jankowski po rozpoznaniu w dniu 4 września 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 16 października 2012 r. sygn. akt II SA/Ol 1056/12 w sprawie ze [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie z dnia [...] czerwca 2012 r. nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie do ponownego rozpoznania, 2. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.
Uzasadnienie
Wyrokiem z 16 października 2012 r., II SA/Ol 1056/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny (dalej: WSA) w Olsztynie w sprawie ze skargi [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego (dalej: SKO) w Olsztynie z [...] czerwca 2012 r., nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy uchylił zaskarżoną decyzję oraz orzekł, że nie podlega ona wykonaniu. Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:
Decyzją z [...] maja 2011 r. Burmistrz Miasta i Gminy Ruciane-Nida działając na wniosek G. P., C. P. i D. P. (dalej: inwestorzy) ustalił warunki zabudowy działki nr [...] położonej w obrębie [...], gm. Ruciane-Nida, dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego z garażem. W uzasadnieniu Burmistrz wskazał, że gmina nie posiadała obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obejmującego przedmiotową działkę i nie ogłosiła o przystąpieniu do sporządzenia planu przed złożeniem wniosku. Stwierdził, że z uwagi na ustalenie nieprzekraczalnej linii zabudowy w odległości 100 m nie naruszono § 3 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia nr 9 Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z 26 stycznia 2006 r. w sprawie Mazurskiego Parku Krajobrazowego. Wyjaśnił też, że nie można mówić o historycznej linii zabudowy na działkach sąsiednich, gdyż na tym terenie w przeszłości nie istniała żadna wieś, lecz funkcjonował ośrodek wypoczynkowy, który po likwidacji został podzielony i zabudowany. Utworzono więc nową jednostkę osadniczą, której kształtowanie jeszcze nie zakończyło się. Organ I instancji wyjaśnił też, że ograniczenia wynikające z ochrony przyrodniczej terenów, na których położone są nieruchomości, nie są badane przed organem wydającym decyzję o warunkach zabudowy, lecz są przedmiotem oceny w postępowaniu przed organem współdziałającym. Organ współdziałający nie zajął stanowiska w przewidzianym prawem terminie, wobec powyższego przedmiotową inwestycję, na podstawie art. 53 ust. 5c ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm., dalej: Upizp), uznano za uzgodnioną pozytywnie z Regionalnym Dyrektorem Ochrony Środowiska w Olsztynie (dalej: RDOŚ). Wskazał ponadto, że projekt decyzji został przygotowany przez uprawnionego architekta, a działka nie wymagała uzyskania zgody na przeznaczenie terenów rolnych na cele nierolnicze w rozumieniu przepisów o ochronie gruntów rolnych i leśnych.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
