Wyrok NSA z dnia 3 kwietnia 2014 r., sygn. II GSK 158/13
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Stanisław Gronowski Sędzia NSA Czesława Socha (spr.) Sędzia del. WSA Henryka Lewandowska- Kuraszkiewicz Protokolant Magdalena Sagan po rozpoznaniu w dniu 3 kwietnia 2014 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 17 października 2012 r. sygn. akt V SA/Wa 1019/12 w sprawie ze skargi I. O. na decyzję Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia kwoty nienależnie pobranych płatności z tytułu wspierania gospodarowania na obszarach górskich i innych obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania 1) uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W.; 2) zasądza od I. O. na rzecz Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa kwotę 220 (dwieście dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z 17 października 2012 r. o sygn. V SA/Wa 1019/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. uchylił decyzję Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z [...] marca 2012 r. nr [...], utrzymującą w mocy decyzję tego organu z [...] grudnia 2011 r., w sprawie ze skargi I. O., w przedmiocie ustalenia kwoty nienależnie pobranych płatności z tytułu wspierania gospodarowania na obszarach górskich i innych obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania. Stwierdził też, że decyzja ta, nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku.
Sąd I instancji przyjął, że zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem przepisów prawa materialnego. Wydając decyzję o ustaleniu kwoty nienależnie pobranych płatności w związku z niewywiązaniem się skarżącego z 5-letniego zobowiązania do prowadzenia działalności rolniczej na powierzchni nie mniejszej od tej, za którą otrzymał w pierwszym roku dopłaty ONW (tj. 2007 r.), organ błędnie ocenił okoliczność pobytu i ciągłego przebywania skarżącego w szpitalu dla osób nerwowo i psychicznie chorych. Organ ustalił ten fakt wyłącznie w celu pozyskania aktualnego adresu skarżącego. Wszelka korespondencja w sprawie, począwszy od wezwania do zajęcia stanowiska w sprawie, zaniechania złożenia wniosku o dopłatę ONW na 2009 r., a skończywszy na zaskarżonej decyzji, kierowana była na adres Szpitala dla Osób Nerwowo i Psychicznie Chorych w S., gdzie skarżący przebywa do chwili obecnej. Tymczasem, zdaniem Sądu, okoliczność ta ma zasadnicze znaczenie dla oceny przesłanek wyłączających zastosowaną w sprawie sankcję administracyjną (określoną w art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 9 maja 2008 r. o Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. Nr 98, poz. 634 ze zm.) w związku z § 9 ust. 1 pkt 1 lit. a/ rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie. szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach działania "Wspieranie gospodarowania na obszarach górskich i innych obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania (ONW)" objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013, Dz. U. Nr 40, poz. 329 ze zm.). Wynika to z treści art. 28 ust. 4 ustawy z dnia 7 marca 2007 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (Dz. U. Nr 64, poz. 427) w związku z art. 47 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1974/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1698/2005 w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (Dz. U. UE L 2006.368.15). W ocenie Sądu, pobyt skarżącego w szpitalu dla osób nerwowo i psychicznie chorych stanowi przypadek wyjątkowych okoliczności, które uniemożliwiają skarżącemu podejmowanie działań w sprawie. Do momentu ustania potrzeby leczenia, nie można mówić o rozpoczęciu biegu terminu 10 dni roboczych na złożenie oświadczenia o wystąpieniu siły wyższej uniemożliwiającej dochowanie przyjętych zobowiązań. Wobec tego, decyzja o ustaleniu nienależnie pobranych płatności była przedwczesna.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
