Wyrok NSA z dnia 24 października 2014 r., sygn. II FSK 123/13
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Rypina, Sędzia NSA Beata Cieloch (sprawozdawca), Sędzia del. WSA Grażyna Nasierowska, Protokolant Anna Rembowska, po rozpoznaniu w dniu 24 października 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M.K. i M.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 września 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 2279/12 w sprawie ze skargi M.K. i M.K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 lipca 2011 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie na rzecz M.K. i M.K. kwotę 3567 (słownie: trzy tysiące pięćset sześćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
I.1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 27 września 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 2279/12,Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w sprawie ze skargi M. K. i M. K. (dalej: Skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 lipca 2011 r., w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004 r., oddalił skargę.
I.2. Z przedstawionego przez Sąd stanu faktycznego wynikało, że postanowieniem z dnia 19 listopada 2009 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej wszczął wobec Skarżących postępowanie kontrolne w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r., w następstwie czego decyzją z dnia 27 grudnia 2010 r. organ pierwszej instancji określił Skarżącym zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004 r. w wysokości 56 137.10 zł.
W uzasadnieniu decyzji wskazano, że w obu firmach Skarżący zawyżyli koszty uzyskania przychodu w 2004 r. na łączną kwotę 159 149, 50 zł, stanowiącą sumę kwot netto z 28 faktur wystawionych przez firmę L. Były to faktury na usługi: "blacha-cięcie formatek", "blacha - gradowanie formatek", "wykonanie elementów do mocowania konstrukcji", "kompletacja zestawów dla programu edukacyjnego, N. - segregator sklejanie zdjęć" i zbieranie kart, opracowanie grafiki do druku. Organ wyjaśnił, że przesłuchany w charakterze świadka, w trybie i na zasadach określonych w k.k.s. A. P. podał, że jego działalność L. była fikcją. Jego firma zarejestrowana była na adres domowy w W. przy ul. L. Zeznał również, że inicjatorem tego procederu był M.M. oraz, że nie zna firmy K. Dane do wystawienia faktur otrzymywał od M.M. Oświadczył także, że w 2005 r. jego firma nie świadczyła na rzecz K. żadnych usług, oraz że nie zlecał nikomu wykonania usług wynikających z wystawianych faktur.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
