Wyrok NSA z dnia 24 czerwca 2014 r., sygn. II FSK 218/14
Dokonując wykładni art. 11 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p. stanowiącego o określaniu w drodze oszacowania dochodów w oparciu o metodę porównywalnej ceny niekontrolowanej, należy mieć na względzie specyfikę stosunku prawnego, który stanowi podstawę do oszacowania. W przypadku udzielanych pożyczek, które miały być finansowane z określonego źródła (np. emisji obligacji), określenie hipotetycznego "utraconego" dochodu nie może być obliczane według prostych, linearnych zasad traktujących zapłacone odsetki na rzecz obligatariuszy jako każdorazowy koszt uzyskania przychodu odnoszony tylko i wyłącznie do odsetek od pożyczek udzielonych spółkom zależnym. Regulacja z art. 11 ust. 4 pkt 2 u.p.d.o.p. dotycząca szacowania dochodu stanowi uzupełnienie tej z art. 7 ust. 1 i 2 u.p.d.o.p.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędzia del. WSA Marek Olejnik, Protokolant Anna Rembowska, po rozpoznaniu w dniu 24 czerwca 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "N." S.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 października 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 2017/13 w sprawie ze skargi "N." S.A. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 lutego 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2003 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) oddala wniosek Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1.1. Wyrokiem z dnia 10 października 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 2017/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie ze skargi N. S.A. z siedzibą w Warszawie uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 15 lutego 2010 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2003 r.
1.2. W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że decyzją z dnia 25 czerwca 2009 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w W. określił Skarżącej zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za 2003 r. Po rozpatrzeniu odwołania Dyrektor Izby Skarbowej w W. decyzją z dnia 15 lutego 2010 r. na podstawie m.in. art. 11 ust. 2, ust. 4 pkt 2, ust. 5 i 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54 poz. 654 ze zm.; dalej zwana: "u.p.d.o.p") oraz § 2 ust. 1, § 4 i § 15 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 października 1997 r. w sprawie sposobu i trybu określania dochodów podatników w drodze oszacowania cen w transakcjach dokonywanych przez tych podatników ( Dz. U. nr 128 poz. 833 ze zm; zwane dalej "Rozporządzenie MF") uchylił decyzję organu I instancji w całości i określił zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za rok podatkowy 2003 w kwocie 34.182.754,- zł w miejsce wykazanego podatku należnego w wysokości 0 zł. W treści uzasadnienia organ odwoławczy uznał, że organ I instancji w sposób nieprawidłowy określił przychód zaniżony przez Spółkę w kwocie 303.219.354,35 zł i stwierdził m.in. że na ten przychód składały się odsetki naliczone w 2003 r. - wynikające z faktur odsetkowych za 2002 r. wystawionych w styczniu 2003 r. spółkom zależnym od udzielonych pożyczek - których zapłaty Spółka nie domagała się w 2003 r., choć były płatne na podstawie wystawionej faktury, ponadto odsetki, których Spółka mogła się domagać na mocy pkt 3.5 aneksu nr 2 umów o współpracy finansowej od spłaconych do końca 2003 r. pożyczek (rat) przez 8 spółek powiązanych. Organ odwoławczy podtrzymał argumentację organu pierwszej instancji, że zachowania Spółki polegające na niedomaganiu się odsetek wynikających z wystawionych faktur, jak również odsetek od spłaconych pożyczek, było nierynkowe i powodowało, że Spółka utraciła część dochodu. Tym samym organ odwoławczy uznał, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w W. wykazał powiązania kapitałowe bezpośrednie i pośrednie, o których mowa w art. 11 ust. 4 pkt 2 i ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54 poz. 654 ze zm.; dalej zwana: "u.p.d.o.p") pomiędzy Spółką a spółkami pożyczkobiorcami. W związku z tym organ odwoławczy potwierdził słuszność zastosowania art. 11 u.p.d.o.p., uznając, że udzielenie oprocentowanej pożyczki podmiotowi powiązanemu i nieegzekwowanie spłaty należnych odsetek powoduje u Spółki powstanie przychodu w rozumieniu przepisów art. 11 u.p.d.o.p., w wysokości odsetek, które wynikały z zawartych umów z podmiotami powiązanymi, a których spłata byłaby egzekwowana, gdyby kontrolowana Spółka zawarła podobne umowy z podmiotami niezależnymi. W konsekwencji Spółka nie wykazała dochodów w oczekiwanej kwocie.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
