Wyrok NSA z dnia 13 sierpnia 2014 r., sygn. II FSK 1895/12
Podatnik nie może twierdzić, że sprzedaje rzeczy osobiste, jeżeli w ciągu trzech lat dokonał ponad 1600 transakcji.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędzia NSA Jerzy Rypina, Sędzia NSA Tomasz Zborzyński (sprawozdawca), Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 13 sierpnia 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 15 marca 2012 r. sygn. akt I SA/Łd 1625/11 w sprawie ze skargi A. R. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 24 października 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2009 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. R. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi kwotę 600 (słownie: sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę A.R. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 24 października 2011 r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2009 r.
Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji wynika, że Naczelnik Urzędu Skarbowego L. decyzją z dnia 27 maja 2011 r. określił skarżącej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2009 r. w kwocie 3.375 zł, przyjmując, że poza dochodami wykazanymi w zeznaniu podatkowym osiągnęła ona w tym roku podatkowym dochód z działalności gospodarczej w kwocie 5.434,99 zł (przychód - 9.046,46 zł pomniejszony o koszty uzyskania przychodu - 3.611,47 zł).
W odwołaniu od tej decyzji skarżąca podniosła, że organ podatkowy nie wykazał, by prowadziła ona działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży towarów. Podkreśliła, że towary sprzedawane za pośrednictwem serwisu A. to używane rzeczy prywatne, należące do członków jej rodziny.
Decyzją z dnia 24 października 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w L. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji, wskazując, że z informacji przekazanych przez portal A. wynikało, że w latach 2007-2009 skarżąca dokonała 1.642 transakcji sprzedaży, z czego 391 transakcji w 2009 r. na łączną kwotę 9.160,03 zł, w tym 113,57 zł to zwrot towarów. Przedmiotem sprzedaży w latach 2007-2009 była odzież dla dzieci w wieku 2-3 lata (514 transakcji) i w wieku 3-4 lata (386 transakcji). Znaczna część transakcji dotyczyła sprzedaży zestawów lub kompletów. Organ uwzględnił wskazane przez skarżącą opłaty prowizyjne i koszty przesyłek, zaliczając te wydatki w poczet kosztów uzyskania przychodów.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
