Wyrok NSA z dnia 30 stycznia 2014 r., sygn. II FSK 866/12
Przepis art. 181 Ordynacji podatkowej wprowadza odstępstwo od reguły bezpośredniego prowadzenia postępowania dowodowego przez organ podatkowy i w istotny sposób ogranicza zasadę bezpośredniości. Dopuszcza, aby w postępowaniu podatkowym były wykorzystane dowody i materiały zgromadzone w innych postępowaniach, w tym także w postępowaniu karnym i w konsekwencji powoduje, że nie istnieje prawny nakaz, aby w toku postępowania podatkowego konieczne było powtórzenie przesłuchania świadka, który zeznawał w innym postępowaniu. W konsekwencji korzystanie z tak uzyskanych zeznań samo w sobie nie narusza zasady czynnego udziału strony w postępowaniu podatkowym ani też nie może naruszać jakichkolwiek innych przepisów Ordynacji podatkowej.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia NSA Jerzy Płusa (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Domańska, po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. F. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 grudnia 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 628/11 w sprawie ze skargi P. F. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od P. F. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie kwotę 1.800 (słownie: jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Wyrokiem z dnia 7 grudnia 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 628/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę P.F. - zwanego dalej "Skarżącym", na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 grudnia 2010 r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r.
2. Ze stanu sprawy przyjętego przez Sąd pierwszej instancji wynikało, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. decyzją z dnia 14 września 2010 r. określił Skarżącemu zobowiązanie podatkowe w powyższym zakresie, podnosząc, iż Skarżący prowadzący działalność gospodarczą w zakresie doradztwa inwestycyjnego zaniżył zobowiązanie podatkowe poprzez zaliczenie faktur, które nie odzwierciedlały dokonanych operacji gospodarczych. Właściciele firm, które wystawiły faktury - przesłuchiwani jako świadkowie - zeznali, iż nie wykonywali tego rodzaju usług, a jedynie wypisywali faktury. Jednocześnie rzekome wydatki poniesione na opłacenie tych faktur były zwracane Skarżącemu bezpośrednio po dokonaniu przelewu, o czym świadczyły zeznania R.S. i B.S. oraz pracownicy banku.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
