Wyrok NSA z dnia 17 grudnia 2013 r., sygn. II OSK 1761/12
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Marzenna Linska - Wawrzon Sędziowie: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak (spr.) Sędzia del. WSA Mirosława Pindelska Protokolant: starszy asystent sędziego Maciej Stojek po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej T.W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 listopada 2011 r. sygn. akt IV SA/Wa 1246/11 w sprawie ze skargi T.W. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] maja 2011 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenie kary pieniężnej 1. oddala skargę kasacyjną, 2. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.
Uzasadnienie
Wyrokiem z 30 listopada 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę T.W. (dalej jako "skarżący") na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z [...] maja 2011 r. w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że w dniach 2, 5 i 12 lipca 2010 r. Świętokrzyski Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska przeprowadził kontrolę na terenie nieruchomości należącej do skarżącego. Na terenie kontrolowanej nieruchomości znajdowało się 277 sztuk uszkodzonych, częściowo zdemontowanych pojazdów. Pojazdy magazynowane były w niezorganizowany sposób, demontowane były tylko wybrane elementy, które nadawały się do sprzedaży. Przy pojazdach zgromadzone były odpady z nich pochodzące: elementy zawieszenia, szyby, elementy karoserii, zbiorniki na gaz propan-butan, oleje przepracowane magazynowane w garnkach w bagażnikach samochodowych. Większość pojazdów nie posiadała już silników, ponieważ zostały one wymontowane w celu pozyskania części. Pojazdy były w różnym stanie. Większość pojazdów posiadała tablice rejestracyjne i nalepki legalizacyjne na przednich szybach. Zgodnie z oświadczeniem skarżącego pojazdy kupowane były na podstawie umowy sprzedaży lub oświadczenia (sprzedający oświadczał, że sprzedaje na złom samochód, który jest jego własnością, jest wyrejestrowany, bez tablic rejestracyjnych i polisy ubezpieczeniowej). Skarżący odmówił okazania dokumentów potwierdzających zakup lub pochodzenie pojazdów. Z oświadczenia skarżącego wynikało, że pojazdy, które były kompletne, przeznaczone były do dalszej sprzedaży, a pozostałe pojazdy przeznaczone były na złom. Na terenie nieruchomości znajdowała się także znaczna ilość odpadów złomu stalowego, który zbierany był od okolicznych mieszkańców. Odpady złomu stalowego magazynowane były w pryzmach, w których pośród złomu stalowego stwierdzono około 30 sztuk zgniecionych pojazdów przeznaczonych do wywiezienia na złom. Pojazdy te zostały zgniecione przez skarżącego za pomocą chwytaka Lieberr, razem z elementami tapicerki i deskami rozdzielczymi. Ponadto w różnych miejscach zakładu magazynowane były elementy pochodzące ze zdemontowanych pojazdów, tj. silniki i elementy skrzyń biegów, część odpadów zgromadzona była wewnątrz demontowanych pojazdów lub w ich sąsiedztwie. Zużyte akumulatory magazynowane były na nieutwardzonej powierzchni, przykryte blachą. Skarżący nie posiadał kwasoodpornego pojemnika przeznaczonego do magazynowania zużytych akumulatorów, nie posiadał także sorbentów do neutralizacji wycieków płynów eksploatacyjnych z pojazdów.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
