Wyrok NSA z dnia 29 maja 2013 r., sygn. II GSK 2342/11
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Hanna Kamińska Sędzia NSA Małgorzata Korycińska (spr.) Sędzia del. WSA Wojciech Kręcisz Protokolant Paweł Gorajewski po rozpoznaniu w dniu 29 maja 2013 r. skargi kasacyjnej A. Sz. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 6 września 2011 r. sygn. akt IV SA/Wa 684/11 w sprawie ze skargi A. Sz. na decyzję Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] stycznia 2011 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o rybołówstwie 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W., 2. zasądza od Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi na rzecz A. Sz. 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
I
Objętym skargą kasacyjną wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oddalił skargę A. Sz. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] stycznia 2011 r. w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów o rybołówstwie.
Relacjonując przebieg postępowania Sąd I instancji wskazał, że decyzją z dnia [...] sierpnia 2008 r. Okręgowy Inspektor Rybołówstwa Morskiego w S. wymierzył skarżącemu karę pieniężną w wysokości 1.000 złotych za naruszenie przepisów rozporządzenia Komisji (WE) nr 804/2007 z dnia 9 lipca 2007 r. ustanawiającego zakaz połowów dorsza na Morzu Bałtyckim (podobszar 25 - 32 wody WE) przez statki pływające pod banderą Polski (Dz. Urz. UE. L 180, str. 3, dalej: rozporządzenie 804/2007). Decyzja ta została uchylona przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w całości i sprawa została przekazana organowi I instancji do ponownego rozpoznania. W wyniku skargi na tę decyzję Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 16 marca 2010 r., sygn. akt IV SA/Wa 1960/09 uchylił decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, stwierdzając, że nie było podstaw do wydania decyzji kasatoryjnej, a okoliczności sprawy uzasadniały wydanie merytorycznego rozstrzygnięcia. Sąd w wyroku tym podzielił stanowisko Ministra co do tego, że kara powinna być wymierzona na podstawie art. 63 ust. 1 ustawy z dnia 19 lutego 2004 r. o rybołówstwie (Dz. U. Nr 62, poz. 574 ze zm., dalej: ustawa o rybołówstwie) i § 4 pkt 21 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 21 kwietnia 2005 r. w sprawie wysokości kar za naruszenie przepisów o rybołówstwie (Dz. U. Nr 76, poz. 671, dalej: rozporządzenie w sprawie wysokości kar za naruszenie przepisów o rybołówstwie).Jednakże ewentualną zmianę wysokości kary nakazał rozważyć z uwzględnieniem art. 139 k.p.a.. W wyniku ponownego rozpoznania sprawy, objętą skargą decyzją z dnia 12 stycznia 2011 r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi uchylił decyzję organu I instancji oraz wymierzył skarżącemu karę pieniężną w wysokości 2.000 złotych na podstawie § 4 pkt 21 rozporządzenia w sprawie wysokości kar za naruszenie przepisów o rybołówstwie. Organ w uzasadnieniu podał, że wymierzona kara jest najniższą pośród określonych w powołanym przepisie, jednocześnie jej wysokość pozbawi armatora korzyści ekonomicznych uzyskanych w wyniku nielegalnego połowu. Jest ona również proporcjonalna do wagi naruszenia, a jednocześnie ma działanie prewencyjne.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
