Wyrok NSA z dnia 21 maja 2013 r., sygn. II FSK 450/12
Decyzje administracyjne dotyczące pozwolenia na rozbudowę oraz użytkowanie dołączone do akt nie przesądzają o charakterze robót i usług budowlanych oraz o tym, czy stanowią one wydatki na cele remontowe – zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, czy modernizacyjne – stanowiące podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 21 maja 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 8 listopada 2011 r. sygn. akt I SA/Kr 507/11 w sprawie ze skargi A. M. i K. M. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 10 kwietnia 2009 r. nr [...], [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 r. oraz określenia wysokości odsetek za zwłokę od zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za 2002 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie, 2) zasądza od A. M. i K. M. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 1.782 (jeden tysiąc siedemset osiemdziesiąt dwa) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Wyrokiem z dnia 8 listopada 2011 r., I SA/Kr 507/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, po rozpoznaniu skarg A. M. i K. M., uchylił decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 10 kwietnia 2009 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 r. oraz określenia wysokości odsetek za zwłokę od zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za 2002 r. Z przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu stanu faktycznego sprawy wynika, że po przeprowadzeniu postępowania podatkowego Naczelnik Urzędu Skarbowego w C. decyzją z dnia 29 września 2008 r. określił skarżącym wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 r. w kwocie 32.168 zł, zaś decyzją wskazaną na wstępie organ odwoławczy utrzymał w mocy to rozstrzygnięcie. W uzasadnieniu decyzji organ powołał się na art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) oraz art. 22g ust. 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.), dalej: "u.p.d.o.f." Organ nie uznał za koszt uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup materiałów i usług budowlanych w kwocie 183.364,07 zł. Kwoty poniesione na zakup materiałów i usług budowlanych dokonane zostały w związku z pracami budowlanymi wykonywanymi w budynku nabytym w 2000 roku i położonym na działce nr 827/19 w C. os. S.. Zdaniem organu, ze znajdujących się w aktach decyzji o pozwoleniu na rozbudowę oraz pozwoleniu na użytkowanie wynikało, że wskazane wyżej wydatki nie zostały poniesione na remont budynku, a na jego adaptację, przystosowanie do nowych funkcji. Budynek ten, w którym dotychczas mieścił się żłobek, został bowiem przerobiony na ośrodek doradztwa inwestycyjnego, pomieszczenia usługowo - handlowe oraz biura projektów. Jasno zatem z tego wynika, że podatnicy dokonali rozbudowy, przebudowy, nadbudowy, a nie remontu. Bez znaczenia była przedłożona do akt opinia prywatna biegłego, gdyż dokumenty bezpośrednie (decyzje budowlane), były wystarczające dla ustalenia stanu faktycznego i nie mogły zostać, jako dokumenty urzędowe, zakwestionowane przez dowody pośrednie (tj. wspomniana prywatna opinia biegłego). Organ dodał też, że omawiany budynek nie mógł być obcym środkiem trwałym, jeżeli jego właścicielami byli skarżący.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
