Wyrok NSA z dnia 29 stycznia 2013 r., sygn. II FSK 854/11
Przesłanki skorzystania z prawa do odmowy odpowiedzi na pytania w zasadzie eliminują możliwość ich wykazania przez świadka, a zatem wykluczają jakąkolwiek kontrolę organu podatkowego, co powoduje, że są one niepoznawalne. W przeciwnym wypadku nastąpiłoby pozbawienie świadka przyznanej mu w tym przepisie ochrony prawnej. Określona w art. 196 § 2 Ordynacji podatkowej odmowa odpowiedzi na pytania de facto może sprowadzać się do odmowy odpowiedzi na wszystkie pytania, a tym samym do odmowy złożenia zeznań w ogóle, co - w kontekście toczącego się wobec świadka postępowania na te same okoliczności, których ma dotyczyć takie przesłuchanie - nie może być kwestionowane.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Kolanowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia NSA Jan Rudowski, Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 29 stycznia 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 22 grudnia 2010 r. sygn. akt I SA/Bk 523/10 w sprawie ze skargi J. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 29 lipca 2010 r. nr [...] w przedmiocie straty z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej poniesionej w 2005 roku 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od J. S. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w B. kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi.
1. Wyrokiem z 22 grudnia 2010 r., sygn. akt I SA/Bk 523/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku oddalił skargę J.S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z 29 lipca 2010 r. w przedmiocie określenia straty z prowadzonej działalności gospodarczej w 2005 r.
2. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. wskazał, że w listopadzie i grudniu 2005 r., Skarżący prowadzący działalność gospodarczą w zakresie handlu meblami i gazem płynnym, dokonał sprzedaży gazu na rzecz firmy Stacja Paliw A.S. z pominięciem ksiąg rachunkowych i rejestrów prowadzonych dla potrzeb podatku VAT. Sprzedaż ta została udokumentowana dowodami "WZ" zabezpieczonym w trakcie przeszukania przeprowadzonego u A. S. Z uwagi na powyższe organ pierwszej instancji stwierdził, że prowadzone przez Skarżącego księgi rachunkowe są nierzetelne i na podstawie art. 193 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej Ordynacja podatkowa), nie uznał ich za dowód w zakresie sprzedaży obwoźnej gazu LPG. Na podstawie art. 23 § 2 Ordynacji podatkowej odstąpił od określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania, w związku z tym, iż posiadał niezbędne dane do jej określenia.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
