Postanowienie NSA z dnia 19 października 2012 r., sygn. II OW 126/12
Inne
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Maria Czapska-Górnikiewicz Sędziowie Sędzia NSA Wojciech Mazur (spr.) Sędzia del. WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska Protokolant Anna Jusińska po rozpoznaniu w dniu 19 października 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy z wniosku Gminy Środa Śląska z dnia 18 kwietnia 2012 r. o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Gminą Środa Śląska a Dolnośląskim Wojewódzkim Inspektorem Ochrony Środowiska we Wrocławiu w przedmiocie wniosku A. L. dotyczącego przeprowadzenia kontroli, ewentualnie podjęcia interwencji w sprawie przestrzegania przepisów dotyczących warunków stosowania i przechowywania nawozu naturalnego postanawia: oddalić wniosek
Uzasadnienie
Burmistrz Gminy Środa Śląska wnioskiem z dnia 24 kwietnia 2012 r. (data prezentaty) wystąpił do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu o rozstrzygnięcie negatywnego sporu kompetencyjnego zaistniałego między nim a Wojewódzkim Inspektoratem Ochrony Środowiska z/s we Wrocławiu, W uzasadnieniu wniosku podniesiono, że pismem znak: [...] z dnia [...] lutego 2012 r. Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska we Wrocławiu przekazał wniosek Pana A. L. dotyczący przeprowadzenia kontroli ew. podjęcie interwencji w sprawie przestrzegania przepisów dotyczących warunków stosowania i przechowywania nawozu naturalnego na dz. Nr [...] w miejscowości B., gmina Środa Śląska przez Pana K. F. zam. B. w celu podjęcia stosownych działań.
W odpowiedzi na pismo przekazujące sprawę do rozpatrzenia, Burmistrz Środy Śląskiej uznając się nie właściwym do rozpatrzenia sprawy odesłał pismem [...] z dnia [...] lutego 2012 r. przekazane wcześniej akta sprawy ponownie do Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony we Wrocławiu, przedstawiając argumentację przemawiającą za brakiem umocowania prawnego w rozstrzyganiu sprawy. Podniesiono, że w sprawie skargi dotyczącej nieprawidłowego składowania obornika przez K. F. na dz. Nr [...] obręb B., wszczęcie postępowania administracyjnego w sprawie jest niemożliwe z uwagi na brak, w obecnym stanie prawnym, przepisu prawa, na podstawie którego Burmistrz byłby właściwy w rozpatrywanej sprawie. Zwrócono uwagę, że w ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (t.j. Dz.U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150, dalej jako "p.o.ś.), właściwość Burmistrza została ograniczona poprzez zastosowanie kryterium sposobu korzystania ze środowiska (jest właściwy w sprawach zwykłego korzystania ze środowiska przez osoby fizyczne) do spraw należących do jego właściwości wynikających z art. 149, 150 ust. 1, 152 ust. 1 i 154 ust. 1 dotyczących eksploatacji instalacji w których na podstawie art. 363 i 368 ma możliwość wydania decyzji administracyjnej o nakazaniu czynności zmierzających do ograniczenia ich negatywnego wpływu na środowisko lub wstrzymać jej użytkowanie. Z tego względu przytoczony w piśmie z dnia 1 lutego 2012 r. art. 379 ustawy o ochronie środowiska również nie może być zastosowany, stanowi on dyspozycję do podejmowania działań w zakresie objętym właściwością tych organów o których mowa art. 378 ust. 3 ustawy o ochronie środowiska. Natomiast przytoczony w piśmie art. 363 ustawy o ochronie środowiska nie może być zastosowany, gdyż dotyczy eksploatacji instalacji, natomiast w rozpatrywanej sprawie uciążliwość dla środowiska wynika z samego faktu magazynowania obornika bez użycia instalacji. Podniesiono, że dyspozycją i upoważnieniem dla Burmistrza do wydawania nakazów usunięcia odpadów jest art. 34 ust. 1. Jednak w sprawie nie może mieć zastosowania ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (t.j. Dz.U. z 2007r., Nr 39, poz.251), która w art. 2 ust. 2 pkt 6 stanowi, iż nie stosuje się jej m.in. do obornika, gnojówki i gnojowicy, przeznaczonych do rolniczego wykorzystywania w sposób i na zasadach określonych w ustawie o nawozach i nawożeniu. W sprawie nie mają zastosowania przepisy ustawy z dnia 13 września 1996r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. z 2005r., Nr 236, poz.2008 ze zm.), bowiem w świetle art. 5 tejże ustawy burmistrz sprawujący nadzór nad realizacją obowiązków obciążających właścicieli nieruchomości w zakresie utrzymania czystości i porządku może wydać decyzję nakazującą wykonanie takiego obowiązku, o ile dotyczyłby on zbierania powstałych na nieruchomości odpadów komunalnych, gromadzenia nieczystości w zbiornikach bezodpływowych, pozbywania się zebranych na terenach nieruchomości odpadów komunalnych lub nieczystości ciekłych. Natomiast obornik nie jest odpadem (co wyjaśniono wcześniej, a gnojowica nie jest ściekiem co wynika z definicji ścieków w art. 3 pkt 38 b ustawy o ochronie środowiska. Natomiast w świetle art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o nawozach i nawożeniu z dnia 10 lipca 2007r. (Dz.U. Nr 147, poz. 1033) obornik przeznaczony do rolniczego wykorzystania jest nawozem naturalnym. Wskazana ustawa zawiera przepisy określające sposób przechowywania nawozów naturalnych, wskazując jednocześnie w art. 32 ustawy o nawozach i nawożeniu, Inspekcję Ochrony Środowiska jako organ właściwy do przeprowadzenia kontroli przestrzegania przepisów dotyczących przechowywania nawozów. Dyspozycją do podjęcia stosownych działań przez Inspekcję Ochrony Środowiska jest, zdaniem wnioskodawcy, katalog zadań wyszczególniony w art. 2 ustawy o Inspekcji Ochrony Środowiska z dnia 20 lipca 1991 (Dz.U. Z 2002 r. Nr 112, poz. 982 z póź. zm.), gdzie zgodnie z pkt 8 Inspekcja wykonuje zadania w zakresie zapobiegania szkodom w środowisku i ich naprawy.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
