Wyrok NSA z dnia 15 czerwca 2012 r., sygn. I GSK 1451/11
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zofia Borowicz Sędzia NSA Czesława Socha (spr.) Sędzia del. WSA Jacek Czaja Protokolant Beata Kołosowska po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2012 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej S. S.A. w Ch. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G. z dnia 8 czerwca 2011 r. sygn. akt III SA/Gl 536/11 w sprawie ze skargi S. S.A. w Ch. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...] maja 2010 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu należności celnych 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od S. S.A. w Ch. na rzecz Dyrektora Izby Celnej w K. kwotę 600 (sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 8 czerwca 2011 r., o sygnaturze III SA/Gl 536/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w G. oddalił skargę "S." S.A. w Ch. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...] maja 2010 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu należności celnych.
Sąd I instancji stwierdził, że organy celne prawidłowo odmówiły Skarżącej Spółce zwroty cła w wysokości 27.160,40 złotych, uiszczonego w związku z dokonanym w dniu 14 czerwca 2004 r. importem towarów, rowerów górskich sprowadzonych z Tajwany, dla których zadeklarowano kod CN 8712 oraz stawkę erga omnes 15%. Spółka "S." wystąpiła do organu, pismem z dnia 10 czerwca 2009 r. o zwrot uiszczonego cła opierając swoje żądanie o treść art. 236 Rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. UE, L. 92.302.1 ze zm.) stanowiącego, że należności celne wywozowe lub przywozowe podlegają zwrotowi, gdy okaże się, że w chwili uiszczenia kwota tych należności nie była prawnie należna lub też została zaksięgowana niegodnie z art. 220 ust. 2 tego rozporządzenia. W oceni Spółki należności celnej w momencie ich uiszczania nie były prawnie należne gdyż w momencie dokonywania zgłoszenia celnego nie obowiązywały z uwagi na niepublikowanie w języku polskim aktu prawnego na podstawie, którego należności celne zostały nałożone. Na poparcie powyższego stanowiska Strona powołała się na wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 11 grudnia 2007 r. o sygnaturze C - 161/06. Sąd I instancji stwierdził, że istota sporu sprowadzał się do oceny powyższego twierdzenia Skrzącej oraz terminowości złożenia przez Spółkę wniosku o zwrot należności celny w kontekście art. 236 usta. 2 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, określającego trzyletni termin do złożenia takiego wniosku od dnia powiadomienia dłużnika o należnościach celnych. Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że Spółka "S." dokonała zgłoszenia i samoobliczenia należności celnych w oparciu o znane przepisy, nie była wydana wobec niej jakakolwiek decyzja wymiarowa lub sankcyjna, Spółka nie wykazała jakichkolwiek rozbieżności w nomenklaturze celnej obowiązującej w dacie dokonania zgłoszenia, wobec czego nie można było zdaniem Sądu stwierdzić, że cło zostało zapłacone nienależnie lub bez podstawy prawnej. Oceny tej nie mógł zmienić również fakt ogłoszenia w języku polskim aktu prawnego czy też trudności językowe w odpowiednim zaklasyfikowaniu importowanego towaru. Sąd wskazał ponadto, że powołany przez stronę wyrok ETS, sygn. akt C- 161/06 miał to znaczenie, że dla stosunków prawnych powstałych przed jego wydaniem stwarzał rozwiązanie o charakterze wyjątkowym, umożliwiającym uniknięcie przez stronę negatywnych konsekwencji w braku tłumaczenia aktu wspólnotowego na język kraju członkowskiego. Zdaniem Sądu, jeśli importer w okresie poprzedzającym datę opublikowania w języki polskim tekstów wspólnotowego prawa celnego dokonał zgłoszenia celnego i zapłacił określone należności związane z tym zgłoszeniem, to stanowią one bez wątpienia należności celne i podatkowe z tytułu objęcia procedurą dopuszczenia towarów od obrotu. W tym zakresie Sąd I instancji powołał się na podobne stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażone w wyroku z dnia 2 grudnia 2010 r., o sygnaturze I GSK 676/10. Podkreślił, że w niniejszej sprawie w ogóle nie zachodziła wskazana w omawianym wyroku ETS sytuacja nałożenia obowiązków zawartych w przepisach wspólnotowych, gdyż importer dobrowolnie zadeklarował i uiścił należności celne. Wobec tego nie organ lecz Spółka zachowała się w zgodzie z aktami prawa w językach innym niż polski. W zakresie terminu, o którym mowa w art. 236 ust. 2 Wspólnotowego Kodeksu celnego tj. złożenia wniosku o zwrot należności celnych, Sąd wskazał, iż już w dniu dokonania zgłoszenia celnego powstał dług celny, którego wysokość i tytuł jego powstania były znane Skarżącej. Spółka ponadto nie wykazał, poza powołaniem się na wyrok ETS, innych szczególnych okoliczności uzasadniających przekroczenie terminu.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
