Wyrok NSA z dnia 9 maja 2012 r., sygn. II GSK 429/11
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Drachal Sędziowie Andrzej Kuba (spr.) NSA Cezary Pryca Protokolant Kacper Tybuszewski po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2012 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. Spółki z o.o. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 14 października 2010 r. sygn. akt VI SA/Wa 1580/10 w sprawie ze skargi A. Spółki z o.o. w W. na decyzję Komendanta Stołecznego Policji z dnia [...] maja 2010 r. nr [...], [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od A. Spółki z o.o. w W. na rzecz Komendanta Stołecznego Policji kwotę 900 (dziewięćset) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. wyrokiem z dnia [...] października 2010 r., sygn. akt VI SA/Wa 1580/10, oddalił skargę A. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Komendanta Stołecznego Policji w W. z dnia [...] maja 2010 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym.
Sąd pierwszej instancji za podstawę rozstrzygnięcia przyjął następujące ustalenia.
Komendant Rejonowy Policji W. [...] decyzją z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...] nałożył na A. Sp. z o.o. ograniczoną na podstawie art. 92 ust. 1, art. 92 ust. 4 oraz na podstawie L.p. 2.9. załącznika ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (tekst jednolity: Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874 ze zm., dalej: u.t.d.) karę pieniężną w kwocie 10.000,00 zł za wykonywanie przewozów okazjonalnych w krajowym transporcie drogowym pojazdem przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą z naruszeniem zakazu: umieszczania i używania taksometru (5.000,00 zł); umieszczania na dachu pojazdu lamp lub innych urządzeń technicznych (5.000,00 zł). Po rozpatrzeniu odwołania, Komendant Stołeczny Policji decyzją z dnia [...] maja 2010r. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu stwierdził, że ustalenia stanu faktycznego w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy nie budziły żadnych wątpliwości. Po pierwsze, w pojeździe, mimo że nie był on taksówką zamontowano taksometr fiskalny współpracujący z kasą fiskalną. Po drugie, osoba kierująca pojazdem okazała wypis z licencji wystawionej dla innego podmiotu niż A. Sp. z o.o. Z zeznań osoby kierującej pojazdem i dobowego raportu fiskalnego wynikało, że przewóz był wykonywany na rzecz spółki A. Po trzecie, na dachu pojazdu niebędącego taksówką było zamontowane urządzenie techniczne (podświetlany baner). W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. A. Sp. z o.o. wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji i zasądzenie kosztów. W odpowiedzi Komendant Stołeczny Policji wniósł o oddalenie skargi i podtrzymał argumentację dotychczas wyrażoną w sprawie. Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oddalił skargę. Sąd pierwszej instancji wskazał, że poczynione przez organy obu instancji ustalenia, dokonane na podstawie zebranego materiału dowodowego, nie budzą wątpliwości, że w dniu [...] października 2009 r. skarżąca Spółka wykonywała przewóz okazjonalny w krajowym transporcie drogowym osób pojazdem przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą z naruszeniem zakazu umieszczania lub używania w pojeździe taksometru oraz umieszczania na dachu pojazdu lamp lub innych urządzeń, co wyczerpało znamiona naruszenia określonego w art. 18 ust. 5 lit. a) i lit. c) u.t.d., sankcjonowanego karą pieniężną w łącznej wysokości 10.000 złotych. Za takim stanem rzeczy przemawia okoliczność, że przewóz wykonywany był przez podmiot świadczący usługi przewozowe na rzecz skarżącej Spółki, na co wskazuje treść zaświadczenia z dnia [...] października 2007 r. wystawionego na rzecz kierowcy K. W. przez skarżącą Spółkę, która posiadała jedynie licencję na wykonywanie krajowego transportu drogowego osób, jak również zeznanie złożone przez wskazanego wyżej kierowcę. A. Sp. z o.o. zaskarżyła wyrok w całości. Wniosła o uchylenie tegoż wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji, zasądzenie kosztów postępowania oraz wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Nadto z ostrożności procesowej wniosła też o skierowanie przez Naczelny Sąd Administracyjny pytania prawnego do Trybunału Konstytucyjnego w zakresie zgodności z Konstytucją art. 18 ust. 5 u.t.d. Wnosząca skargę kasacyjną zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła na podstawie art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., p.p.s.a.): 1) naruszenie prawa materialnego poprzez błędna wykładnię i niewłaściwe zastosowania art. 4 ust. 11 ustawy o transporcie drogowym poprzez przyjęcie na podstawie posiadanego materiału dowodowego, że w imieniu skarżącej był wykonywany okazjonalny przewóz osób, w krajowym transporcie drogowym pojazdem przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą podczas gdy powyższa okoliczność nie wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego, 2) naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art. 4 ust. 11 ustawy o transporcie drogowym poprzez bezzasadne wyłączenie spod definicji przewozów okazjonalnych przewozu dokonywanego taksówką, 3) naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art. 18 ust. 5 ustawy o transporcie drogowym poprzez błędne ustalenie przedmiotowego i podmiotowego zakresu obowiązywania tego przepisu, 4) naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art. 6 ustawy o transporcie drogowym poprzez przyjęcie, że określa on, obok transportu drogowego taksówką, także rodzaj przewozu taksówkowego, 5) naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art. 92 ustawy o transporcie drogowym, poprzez przyjęcie kary łącznej w miejsce kar za każde naruszenie przepisu ustawy z osobna, 6) naruszenie prawa materialnego poprzez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art. 18 ust. 5 lit. a ustawy o transporcie drogowym, poprze zrównanie taksometru z drogomierzem - dalmierzem, a zatem urządzeniem, którego stosowanie nie narusza art. 18 ust. 5 lit. a ustawy o transporcie drogowym, 7) naruszenie prawa materialnego poprzez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art. 18 ust. 5 lit. a ustawy o transporcie drogowym, poprzez uznanie na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, iż w pojeździe był zamontowany taksometr podczas gdy ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie wynika, aby urządzenie zamontowane w pojeździe było taksometrem w rozumieniu definicji legalnej tego urządzenia, 8) naruszenie prawa materialnego poprzez błędne zastosowanie art. 18 ust. 5 lit. c ustawy o transporcie drogowym poprzez uznanie, iż na pojeździe było umieszczone urządzenie, które było lampą lub innym urządzeniem technicznym, podczas gdy ze zgromadzonego w aktach postępowania materiału dowodowego, nie wynika okoliczność aby urządzenie zamontowane na dachu samochodu było lampą lub urządzeniem technicznym, które konstrukcyjnie odpowiada urządzeniom określonym w art. 18 ust 5 lit c ustawy o transporcie drogowym, 9) naruszenie prawa materialnego poprzez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art. 18 ust. 5 lit. c ustawy o transporcie drogowym poprzez uznanie, iż banner reklamowy jest lampą lub innym urządzeniem technicznym, podczas gdy ze zgromadzonego w aktach postępowania materiału dowodowego, nie wynika powyższa okoliczność,
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
