20.12.2012 Podatki

Wyrok NSA z dnia 20 grudnia 2012 r., sygn. II FSK 889/11

Pod pojęciem wykreślenia wpisu, o jakim mowa w art. 42 § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej nie można rozumieć tylko tego wykreślenia, o którym mowa w art. 42a tej ustawy. Przemawia za tym choćby treść art. 42 § 6 Ordynacji podatkowej, który nakłada na naczelnika urzędu skarbowego obowiązek zawiadomienia m. in. podatnika o dokonaniu wpisu oraz wykreśleniu zastawu skarbowego. Ustawodawca przewidział zatem sytuację, w której organ podatkowy zobowiązany będzie do powiadomienia zastawcy o wykreśleniu wpisu, mimo, że w sprawie tego wykreślenia nie wydano decyzji. W takim bowiem przypadku przepis odsyła do regulacji zawartej w art. 42a § 2 Ordynacji podatkowej.

Teza od Redakcji

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędziowie: NSA Stanisław Bogucki, WSA del. Grażyna Nasierowska (sprawozdawca), Protokolant Szymon Mackiewicz, po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej D. G. i P. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 5 października 2010 r. sygn. akt I SA/Kr 811/10 w sprawie ze skargi D. G. i P. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 15 marca 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od D. G. i P. G. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 5 października 2010 r., I SA/Kr 811/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę D.G. i P.G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z 15 marca 2010 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r.

2. Ze stanu sprawy przyjętego przez Sąd I instancji wynikało, że decyzją z 10 grudnia 2009 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w O. określił Skarżącym należny podatek (zobowiązanie podatkowe) w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 r. w kwocie 23.991,20 zł. Wskazał, że w 2003 r. Skarżąca pełniła funkcję członka zarządu spółki A. sp. z o.o. Nie pobierała z tego tytułu wynagrodzenia, natomiast otrzymała prawo do zamieszkiwania wraz z synem w jednym z lokali w Z., będącym własnością spółki. Organ I instancji ustalił, że poprzez prawo do zamieszkiwania w tym lokalu Skarżąca uzyskała przychód z działalności wykonywanej osobiście z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu spółki. Wysokość tego przychodu określono na kwotę 27.276 zł jako równowartość czynszu, jaki dotyczyłby zajmowanego lokalu, gdyby została zawarta umowa najmu.

ikona kłódki
Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

  • Codzienne aktualności prawne
  • Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
  • Bogatą bibliotekę materiałów wideo
  • Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
Kup dostęp
Powiązane dokumenty
ikona zobacz najnowsze Dokumenty podobne