Postanowienie NSA z dnia 1 lutego 2011 r., sygn. II FZ 667/10
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Antoni Hanusz (spr.), , , po rozpoznaniu w dniu 1 lutego 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia R.L. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 października 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 2499/10 w zakresie odmowy wstrzymania wykonania decyzji w sprawie ze skargi R.L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 8 lipca 2010 r. nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu postanawia: oddalić zażalenie.
Uzasadnienie
II FZ 667/10
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 13 października 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie o sygnaturze akt III SA/Wa 2499/10 odmówił R.L. wstrzymania wykonania decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 8 lipca 2010 roku w przedmiocie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 rok. Sąd przedstawiając stan sprawy wskazał, że R.L. złożył skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 8 lipca 2010 r., w przedmiocie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych 2003 r. W skardze zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Zdaniem skarżącego brak wstrzymania wykonania spowodowałby niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody wraz z trudnymi do usunięcia skutkami. Sąd wskazał, że w świetle art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.), powoływanej dalej jako "u.p.p.s.a." po przekazaniu sądowi skargi, Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. W ocenie Sądu oznacza to, że na wnioskodawcy spoczywa obowiązek szczególnie wnikliwego uzasadnienia wniosku, tak aby przekonać Sąd do zasadności zastosowania ochrony tymczasowej. Sąd argumentował następnie, że skarżący nie wykazał inicjatywy w zakresie uprawdopodobnienia przesłanek wstrzymania wykonania aktu administracyjnego. Z tej przyczyny odmówiono wstrzymania wykonania wskazanej we wniosku decyzji. W zażaleniu na powyższe postanowienie R.L. zaskarżył wskazany powyżej wyrok w całości, zarzucając mu naruszenie art. 61 § 3 u.p.p.s.a. Do naruszenia tego dojść miało poprzez jego błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że w sytuacji, gdy w decyzji ostatecznej, na którą wniesiono skargę, ustalono zobowiązanie podatkowe w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach za dany rok w wysokości przeszło 500.000,00 zł nie jest możliwe ustalenie wyłącznie na tej podstawie, że wykonanie decyzji nie spowoduje znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Uzasadniając zażalenie wskazano też, że Sąd dokonał błędnej wykładni art. 61 § 3 u.p.p.s.a. w sytuacji, kiedy okoliczności wynikające z całokształtu ustaleń faktycznych i prawnych dokonanych w sprawie nie stanowią okoliczności uzasadniających wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji, mimo że z okoliczności tych wynika, że wykonanie decyzji może wyrządzić skarżącemu znaczną szkodę lub spowodować trudne do przewidzenia skutki. Są miał też błędnie uznać, że nie zachodzą przesłanki do wstrzymania wykonania decyzji, albowiem wniosek nie został należycie uzasadniony w sytuacji gdy Sąd powinien był z urzędu wziąć pod uwagę okoliczności nawet wskazane przez skarżącego. Nadto, w ocenie skarżącego, Sąd powinien był stwierdzić brak uzasadnienia i zarządzić wezwanie do uzupełnienia braku tego pisma. Wskazując na powyższe zarzuty autor zażalenia wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez wydanie postanowienia o wstrzymaniu decyzji. Ewentualnie domagano się uchylenia zaskarżonego postanowienia oraz przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje. Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw ani zarzutów, a zatem należało je oddalić. W pierwszej kolejności należy powiedzieć, że nie zasługują na uwzględnienie te twierdzenia autora zażalenia, które wskazują, iż w świetle art. 61 § 3 u.p.p.s.a. strona ubiegająca się o udzielenie jej ochrony tymczasowej w postępowaniu sądowoadministracyjnym, nie ma obowiązku wykazania zaistnienia okoliczności wstrzymania wykonania decyzji, o których mowa w tym przepisie. Dotychczasowa praktyka orzecznicza, którą Naczelny Sąd Administracyjny również podziela wskazuje bowiem, że warunkiem wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez sąd jest wykazanie we wniosku że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków w wyniku jej wykonania. Sąd w kwestii wstrzymania wykonania orzeka na podstawie przytoczonych we wniosku okoliczności uwzględniając jednak indywidualny charakter każdej sprawy (postanowienie NSA z dnia 4 marca 2010 roku, II OZ 178/10). Strona wnosząca zażalenie słusznie podnosi, że decyzja o skorzystaniu z możliwości ubiegania się o udzielenie ochrony tymczasowej należy do strony postępowania. Jednak strona powinna mieć świadomość, że uprawnienie to wiąże się z obowiązkiem uzasadnienia wniosku poprzez poparcie go stosownymi twierdzeniami, a nawet dokumentami na okoliczność spełnienia ustawowych przesłanek wstrzymania wykonania decyzji. Za należyte uzasadnienie wniosku nie można natomiast uznać samego twierdzenia, że w sprawie zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (por. postanowienie NSA z dnia 1 października 2010 roku I FSK 1312/08). Należy zatem stanąć na stanowisku, że mimo, iż nie wynika to bezpośrednio z treści art. 61 § 3 u.p.p.s.a., to na stronie postępowania spoczywa obowiązek wykazania we wniosku przesłanek zawartych w tym przepisie, to jest przedstawienia konkretnych zdarzeń, które mogłyby uprawdopodobnić, że wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje znaczą szkodę lub powstanie trudnych do odwrócenia skutków (por. postanowienie NSA z dnia 30 lipca 2009 roku I OZ 754/10). Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w objętym zażaleniem postanowieniu prawidłowo zatem wskazał, że wniosek strony skarżącej nie zawierał uzasadnienia wskazującego na spełnienie przesłanek wstrzymania wykonania decyzji, o których mowa w art. 61 § 3 u.p.p.s.a. Z tej przyczyny wniosek ten nie zasługiwał na uwzględnienie. Argumentem uzasadniającym uchylenie zaskarżonego postanowienia nie jest też podnoszona w zażaleniu okoliczność, iż skoro zaskarżoną decyzją, której wstrzymania wykonania domaga się strona skarżąca, ustalono zobowiązanie podatkowe w wysokości przeszło 500.000,00 zł, to jest możliwe ustalenie wyłącznie na tej podstawie, że wykonanie tej decyzji spowoduje powstanie znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Analiza akt sprawy, w tym treść skargi wskazuje bowiem, że skarżący nie kwestionuje ustaleń organów podatkowych w zakresie przeprowadzania przez stronę transakcji opiewających na wyższe kwoty niż kwota ustalonego we wskazanej decyzji podatku. Z tej przyczyny, nie można na podstawie analizy akt rozpoznawanej sprawy w tym treści skargi jednoznacznie stwierdzić, że wykonanie przez stronę skarżącą objętej skargą decyzji poprzez zapłatę ustalonego w niej podatku, będzie wiązać się z ryzykiem wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, o których mowa w art. 61 § 3 u.p.p.s.a. Wreszcie na uwzględnienie nie zasługują te twierdzenia strony skarżącej, że Sąd dostrzegając braki w uzasadnieniu wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji powinien był wezwać stronę do uzupełnienia tego pisma w tym zakresie. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie nie naruszył art. 49 § 1 u.p.p.s.a., gdyż wniosek skarżącego nie zawierał braków uniemożliwiających nadanie temu pismu dalszego biegu. Wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji jest pismem w postępowaniu przed sądami administracyjnymi, niewszczynającym tego postępowania. Powinien spełniać wymogi pisma w postępowaniu przed sądami administracyjnymi wskazane w art. 46 § 1 u.p.p.s.a. Brak któregokolwiek z tych wymogów uzasadnia zastosowanie trybu przewidzianego w art. 49 § 1 u.p.p.s.a. Przepis art. 46 § 1 pkt 3 u.p.p.s.a. nakazuje, by pismo w postępowaniu przed sądami administracyjnymi, aby możliwe było nadanie mu dalszego biegu, zawierało jedynie osnowę wniosku. Oznacza to, że uzasadnienie żądania udzielenia ochrony tymczasowej, poprzez wykazanie zaistnienia ustawowych przesłanek wstrzymania wykonania decyzji przez sąd, nie należy do wymogów formalnych tego pisma, których brak uniemożliwia nadanie mu biegu oraz podlega uzupełnieniu. Uzasadnienie wniosku poprzez wykazanie istnienia przesłanek wstrzymania wykonania, o których mowa w art. 61 § 3 u.p.p.s.a. nie jest konieczne by pismu temu można było nadać dalszy bieg i rozpoznać wniosek. Wykazanie natomiast we wniosku zaistnienia przesłanek wstrzymania wykonania decyzji w postępowaniu przed sądami administracyjnymi po wniesieniu skargi i przesłaniu jej wraz z aktami sprawy do sądu, ma istotny wpływ na wydanie przez sąd postanowienia w przedmiocie udzielania ochrony tymczasowej poprzez wstrzymanie wykonania aktu lub czynności administracji publicznej. Wskazując na powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny działając na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 u.p.p.s.a. orzekł jak w sentencji
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
