Wyrok NSA z dnia 7 grudnia 2010 r., sygn. II OSK 1963/10
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jerzy Stelmasiak ( spr.) Sędziowie sędzia NSA Maria Czapska -Górnikiewicz sędzia del. WSA Jolanta Augustyniak - Pęczkowska Protokolant Monika Dworakowska po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej T.P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 czerwca 2010 r. sygn. akt IV SA/Wa 652/10 w sprawie ze skargi T.P. na decyzję Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 2 czerwca 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę T.P. na decyzję Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] stycznia 2010 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska, po rozpoznaniu wniosku skarżącego, decyzją z dnia [...] października 2009 r. odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody Małopolskiego z dnia [...] września 2008 r. o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji przedsięwzięcia pod nazwą; "Uporządkowanie ruchu w centrum Muszyny, droga odbarczająca w kierunku granicy państwa - budowa obwodnicy w ciągu drogi wojewódzkiej nr 971 w Muszynie".
W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że nie jest zasadny zarzut naruszenia art. 156 § 1 pkt 4 k.p.a. w zw. z art. 28 k.p.a., ponieważ pomiędzy Województwem Małopolskim, a Miastem i Gminą Uzdrowiskową Muszyna w dniu 26 lutego 2007r. zawarto umowę w przedmiocie opracowania pełnej dokumentacji budowlanej łącznie z niezbędnymi opracowaniami i uzgodnieniami, dotyczącej drogi obarczającej, tj. obwodnicy służącej wyprowadzeniu ruchu w kierunku Żegiestowa i Piwnicznej oraz przejścia granicznego z Centrum Muszyny, jako nowej trasy drogi wojewódzkiej nr 971 w ścisłym centrum Muszyny, którą w imieniu Miasta i Gminy Uzdrowiskowej Muszyna podpisał Burmistrz. Powyższa umowa wraz z załącznikami stanowiła porozumienie administracyjne, o którym mowa w art. 19 ust. 4 ustawy o drogach publicznych, na podstawie którego Burmistrz Miasta i Gminy Uzdrowiskowej Muszyna pełnił rolę inwestora, w rozumieniu art. 20 pkt 3 tej ustawy. Dlatego też stroną uprawnioną do złożenia wniosku o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, a także adresatem decyzji był Burmistrz i Gminy Uzdrowiskowej Muszyna. Decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia nie rodzi praw do terenu inwestycji, lecz stanowi ustawowo dopuszczoną formę oceny dopuszczalności realizacji inwestycji przez pryzmat zachowania wymagań w zakresie ochrony środowiska. Złożenie wniosku o wydanie takiej decyzji powoduje, że wnioskodawca uzyskuje interes prawny i tym samym staje się stroną w rozumieniu art. 28 k.p.a. Fakt zawarcia porozumienia między zarządcami dróg był znany organowi z urzędu, dlatego też okoliczność ta nie wymagała wezwania do uzupełnienia dowodów. Organ wskazał, że wniosek złożony przez inwestora w dniu 27 lutego 2008 r. dotyczył przedsięwzięcia, które miało obejmować m.in. budowę ulicy należącej do klasy dróg publicznych "zbiorcze" oraz budowę dwóch placów parkingowych na 50 i 10 pojazdów osobowych. Pismem z dnia 4 marca 2008 r. inwestor uzupełnił swój wniosek doprecyzowując nazwę przedsięwzięcia oraz wskazując, że będzie obejmowało budowę ulicy należącej do klasy dróg publicznych "główne" oraz budowę dwóch placów parkingowych na 55 i 20 pojazdów osobowych. Organ stwierdził, że w istocie postępowanie w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach obejmowało swym zakresem pierwotny wniosek inwestora z dnia 27 lutego 2008 r., w wyniku czego decyzja z dnia [...] września 2008 r. dotyczyła również zakresu inwestycji określonego w pierwotnym wniosku. Organ przyznał więc, że doszło do uchybienia obowiązkowi uwzględnienia zmienionego zakresu inwestycji, jednak uchybienie to nie może wywołać skutku w postaci nieważności kontrolowanej decyzji, gdyż nie narusza ona przepisu art. 61 § 1 k.p.a. w sposób rażący. Zdaniem organu kwestia oceny podstaw do ewentualnego stwierdzenia nieważności postanowienia Wojewody Małopolskiego z dnia 19 września 2008 r., którym organ ten dokonał sprostowania kontrolowanej decyzji powinna nastąpić w odrębnym postępowaniu. Organ jako niezasadny ocenił zarzut rażącego naruszenia art. 7 i 77 § 1 k.p.a. wobec nieuwzględnienia faktu, że inwestycja przebiega w bliskiej odległości od obszarów chronionych oraz nieprzeprowadzenie stosownego postępowania wyjaśniającego. Zdaniem organu ewentualne naruszenie zasady wynikającej z art. 7 k.p.a. nie może stanowić przesłanki do stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej, a jedynie jej uchylenia w toku postępowania odwoławczego. Organ wskazał, że postanowieniem z dnia 26 marca 2008 r. Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Nowym Sączu wydał opinię o braku potrzeby opracowania raportu o oddziaływaniu na środowisko. Postanowieniem z dnia 30 czerwca 2008 r. Wojewoda Małopolski stwierdził, że nie jest wymagane sporządzenie raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko. Poza uzyskaniem opinii wymaganych ustawą organ I instancji zwrócił się także do Wojewódzkiego Konserwatora Przyrody w Krakowie oraz do Zarządu Popradzkiego Parku Krajobrazowego o opinię w przedmiocie konieczności sporządzenia raportu, z uwagi na możliwe znaczące oddziaływanie projektowanej inwestycji na obszar Natura 2000. Organ I instancji zgromadził więc materiał dowodowy pozwalający na ocenę czy inwestycja może znacząco negatywnie wpływać na środowisko, w tym również obszar Natura 2000 "Ostoja Popradzka" oraz na park krajobrazowy. Przedmiotowe przedsięwzięcie nie wymagało obligatoryjnego sporządzenia raportu, a zatem procedura oceny oddziaływania na środowisko polegała na uzyskaniu wymaganych opinii i uzgodnień. Procedura ta wykazała brak niekorzystnego wpływu na przyrodę Popradzkiego Parku Krajobrazowego, a zatem decyzja nie narusza także art. 17 ust. 3 ustawy o ochronie przyrody. W ocenie organu uzasadnienie faktyczne decyzji z dnia 5 września 2008 r. zawiera wymagane elementy uzasadnienia określone w art. 107 § 3 k.p.a. i jakkolwiek nie przyporządkowuje określonych dowodów do wskazanych faktów, to jednak wymienione w uzasadnieniu dowody dają podstawę do stwierdzenia, w jaki sposób fakty te zostały udowodnione. W związku zaś ze stwierdzeniem w tym zakresie nieznacznych uchybień, nie zaś naruszeń o rażącym charakterze, nie ma przesłanek do stwierdzenia nieważności decyzji na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. W ocenie organu I instancji brakowało obiektywnych przesłanek do uznania, ze planowana inwestycja będzie oddziaływać w sposób znaczący na projektowany obszar ochrony siedlisk Natura 2000 o czym przesądzał także obiektywny czynnik w postaci lokalizacji drogi względem obszaru Natura 2000. Zdaniem organu kontrolującego zgromadzona dokumentacja w sprawie pozwalała wykluczyć, że realizacja przedsięwzięcia będzie mogła w znaczący sposób pogorszyć stan siedlisk przyrodniczych oraz siedlisk roślin i siedlisk zwierząt lub w inny sposób wpłynąć negatywnie na gatunki, dla których ochrony wyznaczono obszar Natura 2000 "Ostoja Popradzka", a organ I instancji miał podstawy do dokonania analizy oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko zgodnie z art. 47 ustawy - Prawo ochrony środowiska. Zdaniem organu w kontrolowanej decyzji nie występuje żadna z przesłanek wymienionych w art. 156 § 1 k.p.a.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
