Postanowienie NSA z dnia 24 sierpnia 2010 r., sygn. II OSK 1492/10
Dnia 24 sierpnia 2010 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jerzy Bujko po rozpoznaniu w dniu 24 sierpnia 2010 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezydenta m.st. Warszawy od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 marca 2010 roku, sygn. akt VII SA/Wa 2105/09 odrzucającego skargę Prezydenta m.st. Warszawy na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] września 2009 roku Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 16 marca 2010 roku odrzucił skargę Prezydenta m.st. Warszawy na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] września 2009 roku Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że Prezydent m.st. Warszawy wniósł skargę na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego utrzymującą w mocy decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [ kwietnia 2009 r. stwierdzającą nieważność decyzji Prezydenta m.st. Warszawy z dnia [...] września 2006 r. Oznacza to, że skargę na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego wydaną w trybie nieważnościowym wniósł organ administracji publicznej, który wydawał w tej sprawie decyzję jako organ I instancji w trybie zwykłym. Powierzenie organowi jednostki samorządu terytorialnego - przez ustawę albo w drodze porozumienia - roli organu administracji publicznej w rozumieniu art. 5 § 2 pkt 3 k.p.a., wyłącza możliwość wniesienia przez tę jednostkę środka odwoławczego od rozstrzygnięcia wydanego w postępowaniu administracyjnym, a także wniesienia skargi do sądu administracyjnego wydanego przez organ administracji publicznej drugiej instancji, nawet jeżeli jednostka samorządu terytorialnego ma interes prawny w rozstrzygnięciu sprawy. W ocenie Sądu I instancji, w takiej sytuacji jednostka samorządu terytorialnego "broni" swojego interesu prawnego w formach właściwych dla organu prowadzącego postępowanie. Przyjęcie, że skarga taka jest dopuszczalna doprowadziłoby do sytuacji, w której stronami postępowania sądowego z przeciwstawnych pozycji, byłyby dwa organy administracji publicznej orzekające w sprawie. Prowadziłoby to do rozstrzygania w postępowaniu sądowoadministracyjnym sporów na tle odmiennych poglądów prawnych między organami różnych szczebli w strukturze organizacji administracji publicznej.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
