Wyrok NSA z dnia 17 grudnia 2010 r., sygn. I FSK 46/10
Zasady przedawnienia zobowiązań podatkowych, o których mowa w art. 20 § 2 noweli wrześniowej, odnoszą się do okoliczności mających wpływ na bieg terminu przedawnienia zobowiązań, czyli skutkujące wstrzymaniem rozpoczęcia jego biegu, przerwaniem albo zawieszeniem.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Chustecka, Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Sędzia WSA del. Małgorzata Fita (sprawozdawca), Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 6 października 2009 r. sygn. akt I SA/Gd 471/09 w sprawie ze skargi I. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 27 kwietnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za maj 2000 r. oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 22 września 2009 r. sygn. akt I SA/Gd 471/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku po rozpoznaniu sprawy ze skargi I. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 27 kwietnia 2009 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za maj 2000 r., uchylił zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu podał, że zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej w G., po rozpatrzeniu odwołania I. spółka z o.o. z siedzibą w W., uchylił w części decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w G. z dnia 30 grudnia 2005 r. określającą Spółce zobowiązanie w podatku od towarów i usług za maj 2000 r. w wysokości 45.890 zł, w ten sposób że obniżył wysokość zobowiązania podatkowego o kwotę 990 zł oraz utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji w pozostałym zakresie.
Podstawą rozstrzygnięcia oranu odwoławczego były ustalenia kontroli podatkowej, z których wynikało, że w maju 2000 r. Spółka zaewidencjonowała i wykazała w deklaracji VAT-7 faktury VAT wystawione przez O. D. i T. K. S. w G. i K. A. M. T., kóre w ocenie organu kontroli nie dawały Spółce prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Mając na uwadze powyższe ustalenia, organ pierwszej instancji wydał decyzję z dnia 14 maja 2003 r., którą po rozpatrzeniu odwołania Spółki Dyrektor Izby Skarbowej w G. uchylił i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania nakazując równocześnie ponowne przeprowadzenie postępowania dowodowego w znaczenie części. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w G. uzupełnił postępowanie dowodowe a następnie wydał decyzję z dnia 30 grudnia 2005 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za maj 2000 r. Decyzją z dnia 31 sierpnia 2006 r. Dyrektor Izby Skarbowej w G. ponownie uchylił decyzję organu pierwszej instancji w części określającej zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług w wysokości 45.890 zł określając równocześnie wysokość zobowiązania na kwotę 44.900 zł. oraz utrzymując w mocy decyzję w pozostałym zakresie. Decyzja ta poddana została kontroli w zakresie zgodności z obwiązującym prawem przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, który uchylił ją wyrokiem z dnia 22 kwietnia 2008 r. (sygn. akt I SA/Gd 899/06) wskazując jako przyczynę brak jej skutecznego doręczenia stronie skarżącej. Jednocześnie Sąd wskazał, iż przy ponownym rozpatrzeniu sprawy rozważenia wymagać będą kwestie natury materialnej. W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy Dyrektor Izby Skarbowej w G. decyzją z dnia 27 kwietnia 2009 r. uchylił w części decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w G. z dnia 30 grudnia 2005 r. określającą skarżącej zobowiązanie w podatku od towarów i usług za maj 2000 r. w wysokości 45.890 zł w ten sposób, że obniżył wysokość zobowiązania podatkowego o kwotę 990 zł oraz utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji w pozostałym zakresie. W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał na wstępie, iż bieg terminu przedawnienia zobowiązania w podatku od towarów i usług za maj 2000 r. został skutecznie przerwany w dniu 16 czerwca 2003 r. wskutek zastosowania środka egzekucyjnego w postaci zajęcia wierzytelności z rachunku bankowego skarżącej. Następnie zgodnie z treścią art. 70 § 6 pkt 2 Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 września 2005 r., bieg terminu przedawnienia uległ zawieszeniu na czas postępowania prowadzonego przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Gdańsku w sprawie o sygn. akt I SA/Gd 899/06. Następnie organ odwoławczy odniósł się do faktury wystawionej przez K. A. M. T. w W. a dokumentującej zakup usługi prawnej polegającej na założeniu spółki A. I. S.A. i stwierdził, iż w świetle obowiązujących przepisów udokumentowany w/w fakturą VAT podatek naliczony związany był z czynnościami nie podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Z kolei faktura wystawiona przez O. D. i T. K. S. w G. za przygotowanie analizy personelu R. Z. G. S.A. w R. nie została uznana za dokumentującą koszt uzyskania przychodów. Natomiast wydatek udokumentowany fakturą wystawioną przez Z. G. im. K. S.A. w B. mógł być związany z zabezpieczeniem kredytu zaciągniętego przez skarżącą Spółkę, co kwalifikuje go jako koszt uzyskania przychodu skarżącej za 2000 r. Z tego względu organ odwoławczy uchylił decyzję organu pierwszej instancji w części odpowiadającej podatkowi VAT wynikającemu z tej faktury oraz utrzymał decyzję w mocy w pozostałym zakresie.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
