Wyrok NSA z dnia 23 kwietnia 2010 r., sygn. I FSK 573/09
Sam dokument SAD nie stanowi o zaistnieniu eksportu towarów bowiem obok potwierdzenia przez graniczny urząd celny wywozu towaru, wywóz ten musi nastąpić w wykonaniu czynności określonych w art. 2 ust. 1 i 3 ustawy o VAT, przy czym w wypadku sprzedaży powinien istnieć skonkretyzowany podmiot kupujący.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Kołaczek (sprawozdawca), Sędzia NSA Jan Zając, Sędzia WSA del. Małgorzata Fita, Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 29 października 2008 r. sygn. akt I SA/Wr 609/08 w sprawie ze skargi M. D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 28 lutego 2008 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za sierpień 2002 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. D. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 1200 (jeden tysiąc dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 29 października 2008 r., sygn. akt I SA/Wr 609/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę M. D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 29 lutego 2008 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za sierpień 2002 r.
Decyzją z dnia 28 lutego 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 31 października 2007 r. określającą Skarżącej za sierpień 2002 r. kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w wysokości 21.224 zł, w tym do zwrotu na rachunek bankowy w kwocie 16.976 zł i do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy w kwocie 4.248 zł. Decyzja organu I instancji była trzecią z kolei decyzją wydaną w sprawie dokonania weryfikacji prawidłowości rozliczeń z budżetem państwa z tytułu podatku VAT za sierpień 2002 r. Strona prowadziła od 12 sierpnia 2002 r. działalność gospodarczą w zakresie pozostałej sprzedaży hurtowej wyspecjalizowanej. W sierpniu 2002 r. dokonała 100 % zakupów telefonów komórkowych od jednego dostawcy - W. D., udokumentowanych fakturami VAT. Strona zadeklarowała w deklaracji podatkowej VAT za sierpień 2002 r. dokonanie eksportu zakupionych od W. D. telefonów komórkowych, który został udokumentowany dokumentami SAD. Stronę, przed organami celnymi, reprezentowała agencja celna. W posiadaniu oddziału celnego, w którym odbywały się odprawy, są potwierdzenia odpraw celnych wywozowych przedmiotowych telefonów komórkowych. Tak więc wywóz towaru z polskiego obszaru celnego został potwierdzony przez graniczny urząd celny (art. 4 pkt 4 ustawy o VAT). Ustalono, że odnośnie kontrahentów D. i L. A. nie można uznać, że wywóz towarów nastąpił za granicę w związku z ich sprzedażą, bowiem z danych wynika, iż ukraińscy odbiorcy tych towarów są fikcyjni - nie istnieją i nie dokonali w sierpniu 2002 r. importu towarów z Polski. Potwierdza to pismo Ministerstwa Finansów oparte na informacjach uzyskanych od władz Ukrainy. Ukraińskie organy podatkowe podjęły wiele czynności w celu ustalenia kontrahentów strony, które pozwoliły na stwierdzenie, że kontrahenci tacy nie istnieją. Tym samym uznano, iż nie doszło do spełnienia warunku pozwalającego stwierdzić, iż dokonany wywóz telefonów komórkowych na Ukrainę, potwierdzony przez graniczny urząd celny, jest zrealizowanym eksportem, bowiem nie nastąpił on w związku ze sprzedażą tych telefonów. W toku postępowania przed organem I instancji podjęto kroki w celu przesłuchania W. D. na okoliczność transakcji z L. A. (6 wezwań) bez rezultatu. W związku z brakiem informacji od administracji podatkowej Ukrainy dotyczących rozbieżności w nazwisku kontrahenta strony S. V.I. organ stwierdził, iż brak jest podstaw do jednoznacznego stwierdzenia, iż wywóz telefonów na rzecz tego kontrahenta nastąpił do nieistniejącej firmy, w związku z czym uznano wywóz ten za zrealizowany eksport. Ostatecznie dokonano procentowego wydzielenia tej części podatku naliczonego, która odpowiada procentowemu udziałowi sprzedaży dla podmiotów co do których uzyskano informacje, że są podmiotami nieistniejącymi, bądź nie potwierdziły kontaktów z firmą strony i uznano tę część podatku naliczonego za niepodlegającą odliczeniu z uwagi na fakt, iż służyła ona sprzedaży nieopodatkowanej. Sprzedaż do podmiotu S. V.I. uznano za dokonany eksport na Ukrainę, w związku z tym podatek naliczony służący tej sprzedaży uznano za podlegający odliczeniu. Dokonując wyliczenia organ I instancji ustalił wskaźnik udziału sprzedaży netto do podmiotów nieistniejących, do sprzedaży ogółem w ten sposób, że ustalił sprzedaż eksportową do podmiotów nieistniejących wynoszącą kwotę 258.776 zł, sprzedaż ogółem - 335.943 zł, wskaźnik udziału sprzedaży nieopodatkowanej (do podmiotów nieistniejących) do sprzedaży ogółem - 258.776 : 335.943 zł = 77,03 %. Wskaźnik udziału kwoty podatku naliczonego związanego ze sprzedażą nieopodatkowaną do kwoty podatku naliczonego ogółem ustalono: kwota podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną wykazaną w deklaracji VAT-7 - 92.397 zł, kwota podatku naliczonego związanego ze sprzedażą nieopodatkowaną (zagraniczne podmioty nieistniejące) - 92.397 zł x 77,03 % = 71.173 zł, kwota podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną (sprzedaż do podmiotów zagranicznych, co do których nie uzyskano informacji - np. Skobajlo V.I) - 92.397 zł x 22,97 % = 21.224 zł
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
