Wyrok NSA z dnia 15 lipca 2010 r., sygn. II FSK 318/09
Niebędący jednostką budżetową, samodzielny, publiczny zakład opieki zdrowotnej prowadzi - odpłatnie i na własny rachunek - działalność usługową w zakresie świadczenia usług medycznych, istnieją podstawy prawne aby kwalifikować ją jako działalność gospodarczą zarówno w świetle obowiązującego w 2003 r. Prawa działalności gospodarczej, jak i definicji tego pojęcia przyjętej w spornym w sprawie 2005 roku - w art. 2 obowiązującej wówczas ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia WSA del. Jadwiga Danuta Mróz (sprawozdawca), Protokolant Justyna Bluszko - Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 15 lipca 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 6 listopada 2008 r. sygn. akt I SA/Sz 441/08 w sprawie ze skargi Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia 30 maja 2008 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2005 r. oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 6 listopada 2008 r. sygn. akt I SA/Sz 441/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego (dalej SKO) w S. z dnia 30 maja 2008 r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Burmistrza C. z dnia 25 lutego 2008 r. określającą wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2005 r. w łącznej wysokości 37.437,00 zł oraz odsetek na dzień 25 lutego 2008 r. w kwocie 11.747,00 zł.
W wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy: Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w C. (zwany dalej w skrócie: SP-ZOZ w C. lub Skarżącym) w złożonej deklaracji w sprawie podatku od nieruchomości na rok 2005 r. wykazywał nieruchomości położone w C. przy ul. N., stanowiące działki [...] wpisane na mocy decyzji Wojewody G. z dnia 31 marca 1998 r. i decyzji Wojewódzkiego Oddziału Służby Ochrony Zabytków w S. z dnia 22 grudnia 1999 r. do rejestru zabytków jako dobra kultury pod numerem [...] oraz znajdujące się na nich budynki jako zwolnione z podatku od nieruchomości na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2002 r., Nr 9, poz. 84 ze zm.) zwanej dalej u.p.o.l. Organ podatkowy I instancji zakwestionował zastosowanie ulgi podatkowej stwierdzając, że będące przedmiotem opodatkowania nieruchomości wykorzystywane są na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług medycznych. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S., decyzją z dnia 30 maja 2008 r. utrzymało w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji. W uzasadnieniu organ odwoławczy podzielił stanowisko Burmistrza, że posiadane przez podatnika nieruchomości winny być opodatkowane najwyższą stawką podatku od nieruchomości przewidzianą dla gruntów i budynków związanych z działalnością gospodarczą, stwierdzając, że S.P.Z.O.Z w C. prowadzi działalność gospodarczą, zaś argumenty strony podniesione w odwołaniu uznał za niezasadne. Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 165 § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 19976 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.- zwanej dalej w skrócie OP) wskazał, że w aktach sprawy znajduje się postanowienie o wszczęciu postępowania wraz z dowodem jego doręczenia stronie, zatem postępowanie w sprawie zostało wszczęte prawidłowo. Nie stwierdził też naruszenia art. 128 OP wskazując, że powołaną przez podatnika decyzją z dnia 19 czerwca 20007 r. (nr [...]) nie określono podatnikowi zobowiązania podatkowego a jedynie dokonano tzw. "odpisu" podatku oraz kwoty odsek. Ponadto organ wyjaśnił, że przedmiotem rozpoznania jest decyzja Burmistrza z dnia 25 lutego 2008 r., która nie jest decyzją ostateczną, a naruszyć art. 128 OP, można uchylając lub zmieniając decyzję ostateczną. Uzasadniając natomiast stanowisko w kwestii prowadzenia przez SP-ZOZ w C. działalności gospodarczej, organ odwoławczy powołując Uchwałę Składu Pięciu Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 grudnia 2001 r. sygn. akt FPK 14/01 (opubl. ONSA rok 2002, Nr 3, poz. 107) i uchwałę Sądu Najwyższego z 11 maja 2005 r. (sygn. akt III CZP 11/05), wskazał, że samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej - niebędący jednostką budżetową - prowadzi działalność usługową (w zakresie świadczenia usług medycznych) w celach zarobkowych i na własny rachunek. Ponadto organ wskazał, że działalność ta ma charakter ciągły i zorganizowany. Organ drugiej instancji w uzasadnieniu wskazał art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007r., Nr 14 poz.89 ze zm., dalej: ustawa o z.o.z.) i podkreślił, że jeżeli uznać profesjonalny charakter działalności gospodarczej, to nie ulega wątpliwości, że takie cechy spełnia działalność SP-ZOZ w C. w dziedzinie usług medycznych. Organ wskazał też, art. 35b ust. 1 ustawy o z.o.z Samorządowe Kolegium Odwoławcze zauważyło też, że motywem działalności nie jest maksymalizacja zysków, lecz zaspokajanie potrzeb ludności w dziedzinie zdrowia. Organ odwoławczy podkreślił, że o prowadzeniu działalności gospodarczej świadczy również okoliczność, że samodzielny publiczny ZOZ zawiera jako świadczeniodawca umowy z Narodowym Funduszem Zdrowia, wskazując że taką umowę, zgodnie z oświadczeniem z 20 marca 2006 r., zawarł też podatnik. Powyższe cechy przekonały organ, że podatnik prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. W związku z tym, wszystkie powierzchnie gruntów położone w C. przy ul. N., zadeklarowane przez stronę jako grunty pozostałe podlegają opodatkowaniu stawką związaną z prowadzeniem działalności gospodarczej na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. a ww. ustawy podatkowej, a budynki stawką preferencyjną, tj. jako zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. d) ustawy. Tym samym organ odwoławczy za bezzasadne uznał wskazywane przez stronę zarzuty naruszenia art. 21 § 3, art. 47 § 3, art. 53a, art. 121 § 1 i 2, art. 122, art. 210 § 1 pkt 6, art. 210 § 4, art. 233 § 2 Ordynacji podatkowej albowiem w sprawie wyjaśniono wszelkie okoliczności sprawy, co znalazło odzwierciedlenie w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Burmistrza.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
