Wyrok NSA z dnia 22 kwietnia 2010 r., sygn. I FSK 553/09
Nie jest wystarczające do pominięcia metod szacowania określonych w § 3 art. 23 Ordynacji podatkowej uznanie, że wybrana metoda spowoduje określenie podstawy oszacowania w wysokości zbliżonej do rzeczywistości, każda z metod szacowania warunek ten bowiem powinna spełniać. Koniecznym warunkiem do pominięcia metod określonych w § 3 art. 23 Ordynacji podatkowej jest to, by nie było możliwości zastosowania do szacowania metod określonych w tym przepisie.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz (sprawozdawca), Sędzia NSA Krzysztof Stanik, Sędzia NSA Ryszard Mikosz, Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 22 kwietnia 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 listopada 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 1876/08 w sprawach ze skarg T. L. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 19 maja 2008 r. nr ..., ... w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz T. L. kwotę 1.200 ( słownie: jeden tysiąc dwieście ) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z 26 listopada 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 1876/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie ze skarg T. L. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w W. z 19 maja 2008 r. nr ... i nr ... w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług uchylił zaskarżone decyzje; stwierdził, że nie mogą być one wykonane w całości i zasądził zwrot kosztów postępowania sądowego.
W uzasadnieniu Sąd ten wskazał, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w W. decyzjami z 20 lutego 2008 r. określił skarżącemu wartość niezaewidencjonowanej sprzedaży w drodze oszacowania na podstawie art. 23 § 4 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. t.j. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz określił zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2004 r. i 2005 r. Skarżący w ewidencji sprzedaży zaniżył bowiem podatek należny oraz zadeklarował wartość nabytych towarów i usług i podatek naliczony w innych kwotach niż wynika to z ewidencji zakupu. W wystawianych fakturach VAT i w ewidencjach sprzedaży skarżący zaniżał osiągane obroty ze sprzedaży usług. Z uwagi na nierzetelność ewidencji dla celów podatku od towarów i usług za 2004 r. i 2005 r. na mocy art. 193 § 6 Ordynacji podatkowej organ nie uznał ich za dowód w postępowaniach.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
