Wyrok NSA z dnia 26 maja 2009 r., sygn. II FSK 175/08
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędziowie NSA Bogusław Dauter, WSA del. Stefan Kowalczyk, Protokolant Katarzyna Pawłowska, po rozpoznaniu w dniu 26 maja 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej E. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 17 sierpnia 2007 r. sygn. akt I SA/Wr 1311/04 w sprawie ze skargi E. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia 9 lipca 2004 r. nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 r. od dochodów nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od E. P. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej we W. kwotę 3.600 (trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
II FSK 175/08
Uzasadnienie
1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 17 sierpnia 2007 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w sprawie o sygnaturze akt I SA/Wr 1311/04, oddalił skargę E. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w Z. z dnia 9 lipca 2004 roku w przedmiocie ustalenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 rok z tytułu dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów. Przedmiotem skargi była decyzja Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia 9 lipca 2004 r., utrzymująca w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. z dnia 9 kwietnia 2004 r. ustalającą E. P. zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych za rok 2000 w wysokości 418.564,60 zł z tytułu dochodów nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów. W wyniku przeprowadzonej kontroli skarbowej organ kontroli ustalił, iż w 2000 r. małżonkowie E. i S. P. ponieśli wydatki w łącznej kwocie 1.666.071,- zł, które przewyższały wartość mienia zgromadzonego w tym roku oraz w latach poprzednich o kwotę 1.116.171,46 zł. Ponadto z ustaleń organu wynikało, że również w latach poprzednich - tj. w 1997, 1998 i 1999 r. wydatki małżonków P. przewyższały wartość zgromadzonego w tych latach mienia. W konsekwencji podatnicy nie mogli posiadać na dzień 01.01.2000 r. mienia w rozumieniu art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zm.) - w skrócie updf, które pozwoliłoby na sfinansowanie wydatków roku 2000 - bowiem dochody osiągnięte w latach wcześniejszych zostały w całości wydatkowane na wydatki poniesione w tych latach. W toku postępowania skarżąca twierdziła, że posiadała środki finansowe na pokrycie wydatków roku 2000: z dochodu uzyskanego w tym roku z działalności gospodarczej męża, ze sprzedaży samochodów używanych oraz z oszczędności zgromadzonych w latach ubiegłych. Wskazane przez skarżącą źródła finansowania wydatków obejmowały oszczędności zgromadzone w okresie ponad 30 lat, pochodzące z dochodów męża z: pracy najemnej; działalności gospodarczej; hodowli trzody chlewnej; pracy świadczonej przez męża w ramach usług remontowych i budowlanych dla rolników; gospodarstwa rolnego; handlu alkoholem, czereśniami, walutą wymienialną, samochodami, częściami zamiennymi do maszyn rolniczych i samochodów oraz napraw pojazdów mechanicznych. Organ nie dał jednak wiary twierdzeniom skarżącej co do zgromadzonych w latach ubiegłych oszczędności, a także źródeł ich pochodzenia i powołaną na wstępie decyzją z dnia 9 kwietnia 2004r. ustalił jej zryczałtowany podatek dochodowy za 2000 r. z tytułu dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów w kwocie 418.564,50 zł. W przekonaniu organu małżonkowie P., poza powołaniem się na zeznania świadków, nie przedłożyli żadnych dowodów, które pozwalałyby uznać za uprawdopodobnione zgromadzenie przez nich znacznych oszczędności, mogących stanowić źródło finansowania wydatków w 2000 r. 2. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyniku przeprowadzenia sądowej kontroli objętej skargą decyzji stwierdził, że rozstrzygnięcie to nie narusza prawa i Sąd w konsekwencji zastosował art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) dalej u.p.p.s.a., oraz oddalił skargę. Sąd wskazał, że istota sporu rozpoznawanej sprawy sprowadza się do tego, czy małżonkowie P. mogli zgromadzić środki pieniężne, pozwalające na sfinansowanie wydatków poniesionych w 2000 r. Następnie Sąd wskazał, że ustalenia organów podatkowych co do kwot poniesionych przez skarżącą w 2000 r. wydatków nie były przedmiotem sporu. Skarżąca nie podnosiła zarzutów w tej kwestii, a wręcz sama przedstawiała niemal identyczne zestawienie wydatków z zawartym w zaskarżonej decyzji, czemu dała wyraz w pismach procesowych z dnia 16.05.2005 r., 05.12.2005 r. i 09.08.2007 r. Różnica pomiędzy przyjętą przez organ kwotą wydatków (1.666.071 zł), a podaną przez skarżącą (1.667.062,86 zł) wynikała z uwzględnienia przez skarżącą w tych wydatkach składek na ubezpieczenie zdrowotne. Biorąc pod uwagę, że kwota ustalona przez organ była, w wyniku powyższego, niższa od obliczonej przez skarżącą, wartość przyjętą w zaskarżonej decyzji trzeba uznać za korzystną dla skarżącej. Sąd dalej argumentował, że stan faktyczny, jaki został ujawniony w postępowaniu podatkowym, poprzedzającym wydanie zaskarżonej decyzji, upoważniał organ do stwierdzenia, że skarżąca nie wykazała w sposób przekonujący, iż poniesione w roku 2000 wydatki znajdowały pokrycie w mieniu zgromadzonym w tym roku oraz w latach poprzednich, które pochodziłoby z przychodów opodatkowanych lub wolnych od opodatkowania. Sąd przyznał rację organom, że ustalone w kwocie 1.666.071 zł wydatki skarżącej i jej męża nie znalazły pokrycia w przychodzie osiągniętym w tym roku, który organ przyjął w wysokości 549.900 zł. Z ustaleń organu zawartych w protokole z badania dokumentów i ewidencji w zakresie zapisów na koncie 101 i 131 (dot. PHU "Z.") oraz w protokole z dnia 18 stycznia 2002 r. z przyjęcia wyjaśnień w sprawie księgowań (od D. B., prowadzącej księgi rachunkowe PHU "Z.") wynikało bowiem, że wystąpieniu w firmie przychodu w rozumieniu updf zadecydowała dopłata, dokonana przez małżonków do majątku firmy. Wedle powyższych ustaleń oraz wyjaśnień księgowej, S. P. część płatności i wydatków firmy uiszczał z własnych pieniędzy, gotówką, stąd też na dzień 31 grudnia 2000 r. na koncie 101, pełniącym w praktyce też funkcję konta rozrachunkowego właściciela firmy, wykazano saldo "Ma" w wysokości 759.678,44 zł. Kwotę tę, w momencie zamknięcia konta, przeksięgowano na konto 801 "Fundusz założycielski - kapitały". Analiza zapisów na kontach pozwoliła na stwierdzenie, że w 2000 r. kwota środków pieniężnych dopłaconych z majątku małżonków P. do majątku firmy była wyższa od środków pobranych (z rachunku bankowego oraz z otrzymanych płatności gotówkowych), co skutkowało zwiększeniem majątku firmy. Po uwzględnieniu wartości środków dopłaconych przez skarżącą i jej męża (761.367,44 zł) oraz kwot wydatków własnych podatników, sfinansowanych z majątku firmowego, realna kwota środków dopłaconych do działalności gospodarczej wyniosła 531.834,91 zł - i w takiej kwocie uwzględnił ją organ w zaskarżonej decyzji. Wysokości tej dopłaty, ani faktu, że stanowiła ona w istocie pozycję zwiększającą wydatki małżonków P. w 2000 r. nie kwestionował zresztą sam skarżący, który w ten sposób traktował ją również w swoich pismach. Tym samym Sąd przyznał rację organom podatkowym, które w swoich decyzjach nie uwzględniły po stronie przychodów skarżącej wartości przychodu z działalności gospodarczej, jaki wynikał z powołanej decyzji wymiarowej z dnia 09 kwietnia 2004 r.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
