Wyrok NSA z dnia 2 lipca 2009 r., sygn. I FSK 548/08
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka - Medek (spr.), Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Sędzia WSA (del.) Tomasz Kolanowski, Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 18 czerwca 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 21 września 2007 r., sygn. akt I SA/Łd 141/07 w sprawie ze skargi M. L. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w L. z dnia 24 listopada 2006 r., nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku akcyzowym za okres od października 1998 r. do stycznia 1999 r. oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 21 września 2007 r., sygn. akt I SA/Łd 141/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a., oddalił skargę M. L. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Ł. z dnia 21 września 2007 r., w której utrzymano w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. z dnia 24 kwietnia 2006 r. w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku akcyzowym za okres od października 1998 r. do stycznia 1999 r.
Z przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji stanu sprawy wynikało, że w wymienionych okresach rozliczeniowych skarżący, prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą PPHU "L." M. L. był producentem wyrobów winiarskich i zgodnie z wówczas obowiązującym art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT z 1993 r., ciążył na nim obowiązek podatkowy w zakresie akcyzy. Kupowane przez skarżącego wyroby winiarskie nie były produktem finalnym i tym samym były poddawane dalszym czynnościom technologicznym. Zgodnie z obowiązującymi w 1998 r. przepisami tj. § 9 ust. 8 i § 25 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 5 stycznia 1998 r. w sprawie podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 2, poz. 3) oraz od 1 stycznia 1999 r. - § 12 ust. 9 i 10, § 27 ust. 2 i § 28 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 1998 r. w sprawie podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 157, poz. 1035) podatnik miał prawo do obniżenia podatku akcyzowego, należnego od sprzedaży wyrobów winiarskich o podatek akcyzowy zawarty w cenach zakupu wyrobów zużytych do ich wytworzenia, jeśli spełniał warunki określone w tych przepisach. Organy podatkowe zakwestionowały skarżącemu to prawo. Uznały bowiem, że nie spełnił on koniecznego warunku wyjściowego, jakim było fizyczne posiadanie wyrobów winiarskich, gdyż faktury dokumentujące ich zakup, w ocenie organów, nie dokumentowały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Organ odwoławczy stwierdził ponadto, że nawet gdyby przyjąć, iż strona zapłaciła za wyroby winiarskie i fizycznie weszła w ich posiadanie, to sprzedawcami na pewno nie były firmy, które wystawiały faktury, ale bliżej nieokreślone podmioty. Tym samym Dyrektor Izby Celnej podzielił pogląd wyrażony przez organ pierwszej instancji - Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. i stwierdził, że faktura dokumentująca sprzedaż rzeczy nie będących własnością sprzedawcy nie mogła stanowić podstawy do obniżenia podatku akcyzowego należnego. Ponadto organ odwoławczy stwierdził, że wskazane w tych fakturach kwoty podatku akcyzowego nie wpłynęły do organów podatkowych, właściwych miejscowo dla kontrahentów skarżącego, a co więcej, że głównym celem zarejestrowania w/w dostawców było uczestniczenie w łańcuchu wystawiania "pustych" faktur i legalizowanie wyrobów winiarskich niewiadomego pochodzenia. W ocenie Dyrektora Izby Celnej ryzyko nierzetelności, wadliwości czy też fikcyjności faktur oraz ryzyko doboru kontrahentów obciążało podatnika, a jego twierdzenie, że działał w dobrej wierze było bez znaczenia, bowiem odpowiedzialność w takim przypadku ma charakter obiektywny, niezależny od winy, czy też od dobrej lub złej woli. W dalszej części organ odwoławczy zauważył, że udział zarówno Mariusza Lecha jak i jego kontrahentów w zorganizowanych grupach przestępczych, został potwierdzony prawomocnymi wyrokami sądowymi. W szczególności organ powołał się na uzasadnienie wyroku Sądu Rejonowego dla Ł. z dnia 9 kwietnia 2004 r., sygn. akt IV K 694/01, w którym uznano m. in., że M. L. w okresie objętym zaskarżoną decyzją brał udział w działalności grupy przestępczej, a jego rola polegała na udzielaniu pomocy do zatajania prowadzenia działalności gospodarczej przez ustalone i nieustalone osoby, poprzez kupno napoju winopodobnego, od którego nie zostały uiszczone należności publicznoprawne. Ponadto wskazał również na orzeczenia wydane w sprawach kontrahentów skarżącego, w których stwierdzono udział tych osób w grupie przestępczej, polegający na użyczeniu imienia i nazwiska dla zatajenia prowadzonej działalności w zakresie wyrobu napojów fermentowanych przez ustalone i nieustalone osoby.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
