Postanowienie NSA z dnia 4 września 2009 r., sygn. II FSK 1371/09

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Grzegorz Krzymień po rozpoznaniu w dniu 4 września 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej H. P. GmbH w E. (Niemcy) od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 maja 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 837/09 w sprawie ze skargi H. P. GmbH w E. (Niemcy) na decyzję Ministra Finansów z dnia 23 marca 2009 r., nr [...] w przedmiocie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego postanawia oddalić skargę kasacyjną.

Postanowieniem z dnia 25 maja 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 837/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę H. P. GmbH z siedzibą w E. na decyzję Ministra Finansów z dnia 23 marca 2009 r. w przedmiocie odmowy zmiany postanowienia w sprawie interpretacji umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Skargę odrzucono na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2002r. nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej w skrócie "p.p.s.a.") z powodu wniesienia po upływie ustawowego terminu określonego w art. 53 § 1 p.p.s.a. Jak wskazano w uzasadnieniu powyższego postanowienia, zaskarżona decyzja została doręczona pełnomocnikowi Strony skarżącej 26 marca 2009 r., co wynikało ze znajdującego się w aktach administracyjnych zwrotnego potwierdzenia odbioru. Strona została pouczona o prawie wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie za pośrednictwem Ministra Finansów w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji. Skarga została nadana w urzędzie pocztowym bezpośrednio na adres Sądu I instancji w dniu 22 kwietnia 2009 r. Do Sądu wpłynęła w dniu 27 kwietnia 2009 r. Sąd przekazał ww. skargę Ministrowi Finansów w dniu 28 kwietnia 2009 r. Odrzucając skargę Sąd I instancji orzekł, powołując pogląd wypracowany na gruncie procedury cywilnej, iż skargę wniesioną bezpośrednio do sądu administracyjnego, sąd ten powinien przekazać do organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi, a dla oceny zachowania terminu do wniesienia skargi decydująca jest data nadania tejże skargi przez Sąd w Urzędzie Pocztowym. Za datę wniesienia skargi w rozpatrywanej sprawie uznano więc dzień 28 kwietnia 2009 r., co oznaczało uchybienie 30-dniowemu terminowi, o którym mowa w art. 53 § 1 p.p.s.a.