Wyrok NSA z dnia 12 grudnia 2008 r., sygn. II OSK 1588/07
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Bożena Walentynowicz (spr.) Sędziowie sędzia NSA Alicja Plucińska - Filipowicz sędzia del. WSA Arkadiusz Despot - Mładanowicz Protokolant Monika Dworakowska po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej E. R. i W. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 lipca 2007 r. sygn. akt VII SA/Wa 837/07 w sprawie ze skargi E. R. oraz W. R. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] kwietnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji zgłaszającej sprzeciw wobec przystąpienia do użytkowania 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania, 2. zasądza od Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz E. R. i W. R. kwotę 320 (słownie: trzysta dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 11 lipca 2007 r. sygn. akt VII SA/Wa 837/07, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę E. i W. R. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] kwietnia 2007 r., nr. [...], w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.
W uzasadnieniu stanowiska Sąd ten przedstawił następujące okoliczności faktyczne i prawne.
Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Krakowie decyzją z dnia [...] lutego 2006 r., po rozpatrzeniu zawiadomienia E. i W. R. o zakończeniu budowy obiektu budowlanego - magazynu materiałów tekstylnych z częścią biurową, wjazdami oraz układem dróg wewnętrznych, zrealizowanej na podstawie decyzji o pozwoleniu na budowę z dnia [...] maja 2005 r. nr [...] znak: [...] wydanej przez Prezydenta Miasta Krakowa, zgłosił sprzeciw wobec przystąpienia do użytkowania wyżej wymienionego obiektu. W uzasadnieniu organ wskazał, iż zgodnie z załącznikiem do ustawy Prawo budowlane, obiekty magazynowe zaliczane są do XVIII kategorii obiektów budowlanych, co oznacza, że zgodnie z art. 55 prawa budowlanego, wymagane jest uzyskanie przez inwestorów ostatecznej decyzji o pozwoleniu na użytkowanie. Wobec wniosku skarżących o stwierdzenie nieważności powyższej decyzji, Małopolski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Krakowie, decyzją z dnia [...] grudnia 2006 r., znak [...], odmówił stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego. W uzasadnieniu organ wskazał, iż weryfikowana decyzja nie jest dotknięta żadną z wad wyliczonych w art. 156 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) - dalej: k.p.a., skutkujących stwierdzeniem jej nieważności. W uzasadnieniu organ podniósł, iż zgodnie z art. 54 prawa budowlanego do użytkowania obiektu budowlanego, na którego wzniesienie jest wymagane pozwolenie na budowę, można przystąpić po zawiadomieniu organu o zakończeniu budowy, jeżeli organ w terminie 21 dni od dnia doręczenia zawiadomienia nie zgłosi sprzeciwu w drodze decyzji. Wyjątki od tej zasady zostały określone w art. 55 ww. ustawy. Zdaniem organu nie ulega wątpliwości, iż zawiadomienie o zakończeniu budowy stanowi odrębne postępowanie w stosunku do postępowania prowadzonego przez organy administracji architektoniczno-budowlanej w związku z wnioskiem o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę. Organ, do którego złożono zawiadomienie o zakończeniu budowy, orzeka w oparciu o aktualne brzmienie przepisów prawa, jeśli przepisy przejściowe nie stanowią inaczej. W niniejszej sprawie za datę wszczęcia postępowania wskazano dzień 14 luty 2006 r., w którym inwestorzy zawiadomili Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Krakowie o zakończeniu budowy przedmiotowego obiektu. W ocenie Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego prawidłowo zastosowano obowiązujące w tym czasie przepisy ustawy Prawo budowlane. Od powyższej decyzji skarżący wnieśli odwołanie do Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego, który decyzją z dnia [...] kwietnia 2007 r. utrzymał w mocy decyzję Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Krakowie. Podzielając zawartą w niej argumentację organ wskazał, iż zgodnie z art. 55 pkt 1 prawa budowlanego do użytkowania obiektu kategorii XVIII wymagane jest uzyskanie przez inwestora stosownego pozwolenia. Na skutek zaskarżenia tej decyzji przez E. i W. R., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 11 lipca 2007 r., skargę oddalił jako niezasadną, uznając, iż organy obu instancji zastosowały w sprawie właściwe przepisy. W uzasadnieniu Sąd wskazał, iż zmiana uregulowania przepisu art. 55 ust. 1, która weszła w życie w dniu 26 września 2005 r., została wprowadzona przepisami ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2005 r. Nr 163, poz. 1364). Zgodnie z przepisem art. 7 tej ustawy, do spraw wszczętych a niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. Skoro więc, jak podkreślił Sąd, postępowanie zostało wszczęte w dniu 14 lutego 2006 r., po dniu wejścia w życie wyżej wymienionej ustawy, to zastosowanie mają przepisy tej właśnie ustawy. W ocenie Sądu I instancji, przywołanie przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Krakowie, w osnowie decyzji z dnia [...] lutego 2006 r., art. 54 ust. 1 prawa budowlanego, w sytuacji gdy od dnia 31 maja 2004 r. artykuł ten nie posiadał podpunktów, nie stanowi, wbrew temu co twierdzą skarżący, rażącego naruszenia prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., bowiem z uzasadnienia decyzji jednoznacznie wynika, że organ wskazał na konieczność uzyskania pozwolenia na użytkowanie w związku z zaistnieniem sytuacji zastrzeżonej w art. 55 prawa budowlanego. Zdaniem Sądu nie może również stanowić przesłanki stwierdzenia nieważności tejże decyzji wskazana w skardze okoliczność, że żaden z organów nie jest w stanie określić, czy i w jakim terminie doręczono skarżącym decyzję o sprzeciwie, bowiem brak jest w aktach dowodu doręczenia, a ustalenie tej kwestii nie jest już możliwe. Skoro data doręczenia nie jest znana, może nią być, w ocenie Sądu, zarówno data wskazująca na zachowanie terminu, jak i data doręczenia po terminie. Zdaniem WSA w Warszawie, mimo iż data doręczenia decyzji o sprzeciwie ma znaczenie dla ustalenia faktu, czy sprzeciw był skuteczny, to jednak nie można tu mówić, o rażącym naruszeniu prawa przez organ w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., bowiem rażące naruszenie prawa zachodzi wtedy, gdy treść decyzji pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisu prawa i gdy charakter tego naruszenia powoduje, że decyzja nie może być akceptowana jako akt wydany przez organ praworządnego państwa.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
