Wyrok NSA z dnia 28 sierpnia 2008 r., sygn. I OSK 1415/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek (spr.) Sędziowie NSA Jolanta Rajewska NSA Tomasz Zbrojewski Protokolant Edyta Pawlak po rozpoznaniu w dniu 28 sierpnia 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej S.W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 lutego 2007 r. sygn. akt I SA/Wa 42/07 w sprawie ze skargi S. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania specjalnego zasiłku celowego oddala skargę kasacyjną

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 15 lutego 2007 r. sygn. akt I SA/Wa 42/07, oddalił skargę S. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] nr [...], w przedmiocie odmowy przyznania specjalnego zasiłku celowego.

Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, że decyzją z dnia [...], nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. po rozpatrzeniu odwołania S. W. od decyzji wydanej z upoważnienia Prezydenta [...] W. przez Kierownika Filii Nr [...] Ośrodka Pomocy Społecznej Dzielnicy [...] [...] W. z dnia [...], nr [...] o odmowie przyznania pomocy społecznej na zakup okularów, leków, środków higienicznych, wyżywienia, na wyrobienie dowodu osobistego i pokrycie kosztów przejazdu - utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu decyzji Kolegium wskazało, że zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64 poz. 593 ze zm.) pomoc społeczna jest instytucją polityki społecznej państwa, mającą na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne środki, możliwości i uprawnienia. Państwo powołując instytucję "pomoc społeczna" nałożyło na nią obowiązek realizacji swojej polityki pomocy osobom i rodzinom, które nie są w stanie, z różnych przyczyn, pokonać trudnych sytuacji życiowych. Odmowa przyznania pomocy może nastąpić tylko wówczas, jeżeli udowodnione zostanie, na podstawie dowodów określonych w art. 75 k.p.a. i przy zachowaniu zasad ustalonych art. 7 i art. 77 § 1 k.p.a., że ubiegający się o pomoc, choć znajduje się w trudnej sytuacji, jest w stanie tę sytuację sam pokonać i jego żądania nie odpowiadają celom i możliwościom pomocy społecznej. Z brzmienia art. 39 ust. 1 i 2 ustawy wynika, że decyzja podejmowana w zakresie zasiłku celowego przez organ administracyjny nie jest obligatoryjna, lecz ma charakter uznaniowy i zależy od uznania administracyjnego. Nie znaczy to jednak, że organ administracji może podejmować decyzję w sposób całkowicie dowolny, jest bowiem związany przepisami procedury administracyjnej, w tym art. 7 i 77 § 1 k.p.a., jak również przepisami ustawy o pomocy społecznej.