Postanowienie NSA z dnia 16 grudnia 2008 r., sygn. II FZ 549/08
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : Antoni Hanusz (spr.) po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia M.F. i M.F. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 20 października 2008 r. sygn. akt I SA/Gl 1024/07 w zakresie przywrócenia terminu w sprawie ze skargi M.F. i M.F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 4 października 2007 r. nr [...] w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego postanawia: oddalić zażalenie.
Uzasadnienie
II FZ 549/08
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 20 października 2008 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w sprawie o sygnaturze akt I SA/GL 1024/07, odmówił M.F. i M.F. przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu od skargi kasacyjnej od wyroku tego sądu z dnia 3 czerwca 2008 roku oddalającego skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 4 października 2007 roku w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego. Od powyższego wyroku pismem z dnia 11 sierpnia 2008 r. pełnomocnik skarżących, adwokat W.T., wniósł skargę kasacyjną. Postanowieniem z dnia 20 sierpnia 2008 roku sąd odrzucił ten środek zaskarżenia, wobec nieuiszczenia przez pełnomocnika skarżących opłaty stałej od skargi kasacyjnej. Następnie, pismem z dnia 8 września 2008 roku pełnomocnik skarżących wniósł zażalenie na postanowienie z dnia 20 sierpnia 2008 r. wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu sądowego od skargi kasacyjnej, uiszczając przy tym m. in. wpis od skargi kasacyjnej w kwocie 100 zł. Pismem z dnia 2 października 2008 roku pełnomocnik skarżących wyjaśnił, iż wiadomość o uchybieniu terminu do uiszczenia wpisu sądowego od skargi kasacyjnej powziął w dniu 1 września 2008 r., kiedy to doręczono mu postanowienie z dnia 20 sierpnia 2008 r. Natomiast ustanie przyczyny uchybienia terminu nastąpiło, jego zdaniem, w dniu 8 września 2008 r. wraz z wniesieniem zażalenia na wskazane postanowienie oraz wniosku o przywrócenie terminu. W dalszej części pisma pełnomocnik podniósł, iż treść art. 175 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270), nie ogranicza mocodawcy jako strony do samodzielnego dokonywania czynności związanych z wniesieniem skargi kasacyjnej. Pełnomocnik wskazał, iż to skarżący zobowiązał się osobiście wnieść za pośrednictwem poczty sporządzoną przez niego skargę kasacyjną. Zdaniem pełnomocnika, przyjęcie przez sąd, jakoby skarga kasacyjna została wniesiona przez niego, a nie skarżących wynika z "błędnego określenia nadawcy na kopercie", w której nadesłano skargę kasacyjną. Skarżący bowiem "wbrew ustaleniom", w ostatnim dniu do wniesienia skargi kasacyjnej, posłużyli się kopertą z kancelarii pełnomocnika, którą mieli wykorzystać, po uprzednim naklejeniu na niej swoich danych adresowych, w przypadku niemożności zakupienia innej koperty przed zamknięciem urzędu pocztowego. Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, iż aby uprawdopodobnić okoliczności uzasadniające wniosek o przywrócenie terminu, strona powinna uwiarygodnić swoją staranność, jak również fakt że przeszkoda, która spowodowała niedotrzymanie terminu, była od niej niezależna. Brak winy w uchybieniu terminu, o którym mowa w art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) dalej u.p.p.s.a., przyjąć można jedynie wówczas, gdy strona nie mogła usunąć przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Przywrócenie terminu nie jest zaś, jak stwierdził sąd możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Dla zachowania terminu do uiszczenia wpisu od skargi kasacyjnej, w rozpoznawanej sprawie, nie mają znaczenia ustalenia pełnomocnika ze swym mocodawcą co do zakresu czynności związanych ze złożeniem skargi kasacyjnej. Pełnomocnictwo procesowe z dnia 8 sierpnia 2008 r. udzielone pełnomocnikowi przez skarżących obejmowało sporządzenie skargi kasacyjnej oraz reprezentowanie skarżących w postępowaniu kasacyjnym przed Naczelnym Sądem Administracyjnym. A zatem oznacza to umocowanie tegoż pełnomocnika nie tylko do sporządzenia, ale także do wniesienia skargi kasacyjnej. Zdaniem sądu, w rozpoznawanej sprawie pełnomocnik skarżących nie uprawdopodobnił braku winy przy uchybieniu terminu, bowiem fakt, iż uzgodnił on ustnie ze swym mocodawcą, iż to skarżący osobiście wniesienie skargę kasacyjną oraz posłużenie się "wbrew ustaleniom" przez skarżącego kopertą z pieczątka kancelarii pełnomocnika nie stanowi dowodu, iż zostały dokonane wszelkie czynności zmierzające do zachowania terminu do uiszczenia wpisu. Skoro bowiem z pełnomocnictwa udzielonego pełnomocnikowi przez skarżących wynikało umocowanie zarówno do sporządzenia, jak i wniesienia skargi kasacyjnej, to okoliczność, iż skarżący osobiście nadał w urzędzie pocztowym pismo zawierające skargę kasacyjną, nie zwalniała pełnomocnika z obowiązku uiszczenia opłaty stałej od tejże skargi kasacyjnej. W zażaleniu na powyższe postanowienie strona skarżąca domagała się jego uchylenia i przywrócenia terminu do wniesienia wpisu od skargi. Zarzucono sądowi nieuwzględnienie argumentacji uprawdopodobniającej brak winy strony skarżącej w okolicznościach, w jakich doszło do niedochowania terminu do uiszczenia wpisu. Argumentowano, że skarga kasacyjna od której nie został uiszczony wpis, z uwagi na przedmiot sprawy, nie podlegała opłacie stałej, lecz stosunkowej. Podniesiono bowiem, że przedmiotem zaskarżenia był także wniosek alternatywny w rozpoznawanej przed sądem pierwszej instancji skardze o uchylenie decyzji wymiarowej podatku od nieruchomości wydanej w formie nakazu płatniczego zobowiązania pieniężnego z dnia 22 stycznia 2001 roku. Dodatkowo podniesiono, iż skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach wnieśli skarżący, a nie ich pełnomocnik. Wobec tego strona powinna była zostać wezwana do uiszczenia niezapłaconego wpisu. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje. Zażalenie nie jest zasadne, a zatem należało je oddalić. W pierwszej kolejności należy wskazać, iż błędna jest argumentacja strony skarżącej stosownie do której, sąd miał obowiązek wezwać do uiszczenia należnej opłaty od skargi kasacyjnej, gdyż wpis w rozpoznawanej sprawie miał charakter opłaty stosunkowej. Sąd bowiem wzywając skarżących do uiszczenia wpisu od skargi, w zarządzeniu z dnia 12 grudnia 2007 roku (karta 2) określił należną w rozpoznawanej sprawie opłatę jako wpis stały, oraz słusznie jako podstawę jej wyliczenia wskazał § 2 ust. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 roku w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193). Zarządzenie to nie zostało zaskarżone przez podatników. Skoro zatem wpis od skargi miał charakter opłaty stałej, to należna opłata od skargi kasacyjnej jest również wpisem stałym, a jej wysokość wylicza się stosownie do norm zawartych w § 3 wskazanego powyżej rozporządzenia. Wojewódzki Sąd Administracyjny w zaskarżonym postanowieniu prawidłowo również ocenił, że strona skarżąca nie uprawdopodobniła braku winy w uchybieniu terminowi do uiszczenia wpisu stałego od skargi kasacyjnej, a zatem nie spełniona została podstawowa przesłanka przywrócenia terminu, o jakiej mowa w art. 86 § 1 u.p.p.s.a. Okoliczność bowiem przedstawiona przez stronę skarżącą, stosownie do której strona osobiście wniosła skargę kasacyjną nie została w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego uprawdopodobniona. Nadto nie mogła ona świadczyć o braku winy strony w uchybieniu terminu. Koperta z pieczęcią kancelarii pełnomocnika skarżących, w jakiej wysłany został za pośrednictwem poczty ten środek zaskarżenia jednoznacznie przesądza, iż podmiotem który w rozpoznawanej sprawie wystąpił ze skargą kasacyjną był pełnomocnik skarżących działając stosownie o treści udzielonego pełnomocnictwa w imieniu i na rzecz podatników, a nie oni osobiście. Sąd zatem nie miał obowiązku wezwać skarżących do uiszczenia należnej opłaty od skargi kasacyjnej, co wynika z norm art. 221 u.p.p.s.a. Wskazując na powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny działając na podstawie art. 184 u.p.p.s.a. w związku z art. 197 § 2 tej ustawy, orzekł jak w sentencji.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
