Wyrok NSA z dnia 18 maja 2007 r., sygn. I OSK 1010/06
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski, Sędziowie NSA Jerzy Bujko - spr., Jerzy Krupiński, Protokolant Kamil Wertyński, po rozpoznaniu w dniu 18 maja 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 marca 2006 r. sygn. akt IV SA/Wa 2363/05 w sprawie ze skargi T. S. na postanowienie Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia żądanej treści oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 24 marca 2006 r. (IV SA/Wa 2363/05) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi T. S. uchylił zaskarżone postanowienie Prezesa instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu z dnia [...] nr [...] i poprzedzające je postanowienie z dnia [...] wydane w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o żądanej treści. Wyrok ten został wydany w następujących okolicznościach sprawy. T. S. złożył w dniu 1 sierpnia 2003 r. w Oddziale Instytutu Pamięci Narodowej w [...] wniosek o udostępnienie dokumentów (zapytanie o status pokrzywdzonego). W dniu 22 czerwca 2004 r. Naczelnik Oddziałowego Biura Udostępniania i Archiwizacji Dokumentów w [...] wydał na podstawie art. 217 § 2 pkt 1 k.p.a. zaświadczenie, w którym wskazał, że na podstawie posiadanych i dostępnych dokumentów zgromadzonych w Instytucie T. S. nie jest pokrzywdzonym w rozumieniu art. 6 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (Dz.U. Nr 155, poz. 1060 ze zm.), zwaną dalej ustawą o IPN.
W piśmie z dnia 24 lutego 2005 r. skierowanym do Instytutu Pamięci Narodowej wnioskodawca wyraził niezadowolenie z treści tego zaświadczenia, podnosząc jednocześnie, iż ze strony ówczesnych władz PRL doznał wielu prześladowań, cierpień oraz szykan w celu nakłaniania go do współpracy ze służbą bezpieczeństwa. Pismo to zostało potraktowane jako wniosek o wydanie zaświadczenia stwierdzającego, że T. S. jest osobą pokrzywdzoną w rozumieniu art. 6 ustawy o IPN. Postanowieniem nr [...] z dnia [...] wydanym z upoważnienia Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ściągania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, odmówiono wydania T. S. zaświadczenia o żądanej treści, powołując się na art. 219 k.p.a. i art. 6 ustawy o IPN. W uzasadnieniu podano, iż w toku postępowania przeprowadzono poszukiwania, które objęły zarówno sprawdzenia w pomocach ewidencyjno-informacyjnych, jak w zbiorach dokumentacyjnych organów bezpieczeństwa państwa. Stan wynikający z całości posiadanych materiałów dotyczących osoby wnioskodawcy został potwierdzony w zaświadczeniu z dnia 22 czerwca 2004 r. Jednocześnie wskazano, iż podstawą rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie stanowi okoliczność, o której mowa w art. 6 ust. 3 ustawy o IPN. Pismem z dnia 25 marca 2005 r. T. S. złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy podnosząc, iż nigdy nie podjął ze służbami bezpieczeństwa PRL "efektywnej współpracy". Skarżący przyznał wprawdzie, iż podpisał zobowiązanie współpracy ze służbami bezpieczeństwa, jednakże zobowiązanie to podpisał w szczególnych okolicznościach, ponieważ chciał zapobiec szykanom ze strony władz PRL-u.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
