Wyrok NSA z dnia 23 listopada 2007 r., sygn. I OSK 1624/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski Sędziowie NSA Joanna Banasiewicz Jerzy Solarski (spr.) Protokolant Michał Zawadzki po rozpoznaniu w dniu 23 listopada 2007r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej [...] Sp. z o.o. w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 czerwca 2006 r. sygn. akt VI SA/Wa 721/06 w sprawie ze skargi [...] Sp. z o.o. w P. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zezwolenia na lokalizację zjazdu z drogi krajowej oddala skargę kasacyjną

Wyrokiem z dnia 8.06.2006 r. sygn. VI SA/Wa 721/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (zwany dalej WSA lub Sądem I instancji), po rozpoznaniu sprawy ze skargi "[...]" sp. z o.o. z siedzibą w P. (zwaną dalej Spółką), na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zezwolenia na lokalizację zjazdu z drogi krajowej skargę oddalił.

W uzasadnieniu Sąd I instancji stwierdził, że Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad Oddział w O. decyzją z dnia [...] nie udzielił Spółce zezwolenia na połączenie komunikacyjne do drogi krajowej Nr [...] pawilonów handlowych [...] projektowanych na działkach nr [...],[...],[...] przy ulicy [...] w M.; połączenie komunikacyjne planowane było istniejącym zjazdem z drogi krajowej w km [...] (dz. nr [...]) oraz projektowanym zjazdem w km ok. [...]. W przypadku zrealizowania inwestycji inwestor musiałby wykonać zjazd publiczny gdyż tylko taki zapewniłby dojazd do planowanych obiektów. Organ wskazał, że droga krajowa Nr [...] należy do klasy "[...]", co powoduje konieczność wyposażenia zjazdu, z uwagi na bezpieczeństwo ruchu, w dodatkowe pasy ruchu dla pojazdów skręcających z drogi, w szczególności gdy natężenie ruchu na tej drodze przekracza 400 pojazdów na godzinę. Przeprowadzony w 2000 r. pomiar ruchu na przedmiotowym odcinku wykazał natężenie 728 pojazdów na godzinę, co zaliczane jest do dużych w skali kraju i ma tendencję wzrostową. Powołując § 113 ust. 7 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2.05.1999r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie /Dz. U. Nr 43, poz. 430/, zwanego dalej rozporządzeniem, stwierdził, iż zabrania się lokalizowania zjazdów publicznych w miejscach zagrażających bezpieczeństwu w ruchu, w szczególności w obszarze oddziaływania skrzyżowań. Planowany zjazd ma być sytuowany w odległości ok. 50 metrów od skrzyżowania ulicy [...] w ciągu drogi krajowej Nr [...] oraz ulicy [...] i ulicy [...]. Skrzyżowanie wyposażone jest w sygnalizację świetlną, jednakże odległość zjazdu od skrzyżowania uniemożliwia wyposażenie go w konieczny dodatkowy pas ruchu. Niezależnie od tego obsługa komunikacyjna tej inwestycji spowoduje znaczne zagrożenie bezpieczeństwa ruchu drogowego w obrębie skrzyżowania. Od decyzji tej Spółka złożyła wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy domagając się jej uchylenia, zaś pismem z dnia 15.12.2005 r. ograniczyła żądanie lokalizacji zjazdu tylko na działce nr [...]. Sformułowała przy tym zarzut naruszenia art. 7, art. 8 w zw. z art. 10 § 1 k.p.a. oraz naruszenie art. 77 i art.107 k.p.a. polegające na zaniechaniu zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego, a nadto naruszenie art. 29 ust. 3 ustawy z dnia 21.03.1985 r. o drogach publicznych /Dz. U. z 2004 r., nr 204, poz. 2086, ze zm./. Wskazując m. in. na uznaniowy charakter decyzji wydawanych na podstawie art. 29 ust. 3 ustawy zarzuciła brak uzasadnienia rozstrzygnięcia. Niezależnie od tego podniosła błędne powołanie § 78 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia, który to przepis mówi o możliwości wyposażenia w dodatkowy pas ruchu, a nie o konieczności.