Wyrok NSA z dnia 24 kwietnia 2007 r., sygn. II FSK 585/06
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Krystyna Nowak, Sędzia NSA Antoni Hanusz (spr.), Sędzia.NSA Jan Grzęda, Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2007 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej E. i D. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 8 listopada 2005 r. sygn. akt I SA/Wr 144/05 w sprawie ze skargi E. i D. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2001 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od E. i D. J. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu kwotę 450 (czterysta pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
II FSK 585/06
Uzasadnienie
1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 8 listopada 2005 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w sprawie o sygnaturze akt I SA/Wr 144/05, oddalił skargę E. i D. małżonków J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z dnia [...] roku w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2001 rok. Zaskarżoną decyzją uchylono w całości rozstrzygnięcie Naczelnika Urzędu Skarbowego w L. z dnia [...] roku oraz przekazano sprawę temu organowi do ponownego rozpoznania. W rozpoznawanej sprawie przedmiotem sporu między podatnikiem a organami stanowią dwie kategorie zakwestionowanych przez organy podatkowe wydatków poniesionych przez skarżącego w 2001 roku w związku z prowadzoną przez D. J. pozarolniczą działalnością gospodarczą w przedsiębiorstwie Hurtowni Narzędzi K. prowadzonym w formie spółki cywilnej, w której skarżący, obok R. K. był wspólnikiem z udziałem wynoszącym 50%. Do kategorii spornych wydatków należały zakup paliwa, naprawy rejestracyjne dotyczące używania samochodów osobowych marki Renault oraz Volvo, a niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wydatki na określoną, jako publiczną reklamę dotyczącą zakupu długopisów, kalendarzy książkowych, kalendarzy biurowych oraz kalendarzy ściennych. Przedmiotem sporu rozpoznawanej sprawy było również nieuznanie prawa do odliczenia kwoty darowizny w wysokości 2.000,00 złotych z kwoty 4.000,00 złotych udzielonej przez spółkę cywilną K. na rzecz Klubu Karate to jest DW. Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu w zaskarżonej decyzji podzielił stanowisko organu pierwszej instancji w zakresie zakwestionowania zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na reklamę wskazując za podstawę art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 Nr 14, poz. 176). Podatnicy nie przedstawili żadnych dowodów potwierdzających świadczenie przez spółkę cywilną K. usług reklamowych. W podobny sposób organ drugiej instancji ocenił rozstrzygnięcie dotyczące wydatków na zakup paliwa oraz napraw rejestracyjnych samochodów osobowych Renault oraz Volvo. W ocenie organu, samochody te zostały zakupione w 2001 roku i z uwagi na przewidywany okres ich używania krótszy niż rok nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych. Ujęto je natomiast w ewidencji wyposażenia. Organ zastosował więc art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy podatkowej i ocenił, że fakt ponoszenia przez stronę wydatków dotyczących samochodów osobowych niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych nie daje podstawy do zakwalifikowania ich do kategorii kosztów uzyskania przychodów. W odniesieniu natomiast do kwestii spornej darowizny organ podatkowy stwierdził naruszenie art. 191 w związku z art. 210 § 1 pkt 6 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U z 1997 roku Nr 137, poz. 926 ze zmianami). Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu zauważył bowiem, że organ podatkowy pierwszej instancji nie dokonał oceny i w uzasadnieniu decyzji nie odniósł się do przedłożonych na etapie prowadzonego postępowania podatkowego dowodów w postaci kopii umowy darowizny z dnia 16 lipca 2001 roku oraz kopii dowodu wpłaty KP nr 25/01 z dnia 18 lipca 2001 roku. Organ odwoławczy ocenił także, że Naczelnik Urzędu Skarbowego w L. naruszył art. 122, art. 187 § 1, art. 191 oraz art. 210 § 4 Ordynacji podatkowej na skutek niewyjaśnienia stanu faktycznego rozpoznawanej sprawy w zakresie zakwalifikowania przez spółkę cywilną K. do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na naprawę i czyszczenie łożysk. Niewyjaśnianie tych okoliczności uniemożliwić miało, w ocenie Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu, dokonanie oceny pod względem zgodności z prawem decyzji wydanej przez organ pierwszej instancji.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
