Wyrok NSA z dnia 13 wrzenia 2007 r., sygn. I FSK 1207/06
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Zając, Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Sędzia NSA Ryszard Mikosz (sprawozdawca), Protokolant Iwona Wtulich, po rozpoznaniu w dniu 13 września 2007 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 20 czerwca 2006 r. sygn. akt I SA/Rz 232/06 w sprawie ze skargi R.J. na decyzje Dyrektora Izby Celnej w P. z dnia [...] stycznia 2006 r. nr [...] [...] [...] [...] [...] w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za kwiecień, lipiec, wrzesień, październik i grudzień 2002 r. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od R.J. na rzecz Dyrektora Izby Celnej w P. kwotę 1.800 zł /słownie: jeden tysiąc osiemset złotych / tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 20 czerwca 2006 r., sygn. akt I SA/Rz 232/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), oddalił skargi R.J., prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą A. w K., na decyzje Dyrektora Izby Celnej w P. z dnia [...] stycznia 2006 r., o nr od [...] do [...] oraz [...]. Decyzjami tymi wspomniany organ utrzymał w mocy decyzje Naczelnika Urzędu Celnego w K. z dnia [..] listopada 2005 r. określające wymienionemu podatnikowi zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym za kwiecień, lipiec, wrzesień i październik 2002 r. z tytułu sprzedaży oleju opałowego lekkiego "Ekoterm plus" oraz za grudzień 2002 r. z tytułu zużycia tego oleju na cel inny niż opałowy.
W uzasadnieniu wyroku Sąd w pierwszej kolejności omówił ustalenia poczynione w trakcie kontroli podatkowej przeprowadzonej w przedsiębiorstwie R.J.. Wynikało z nich, że podatnik w 2002 r. nabywał w Rafinerii [...] znakowany i barwiony olej opałowy celem dalszej jego odsprzedaży odbiorcom indywidualnym, każdorazowo składając oświadczenie o przeznaczeniu lub odsprzedaży oleju na cele opałowe, co - zgodnie z § 6 ust. 1 oraz § 6 ust. 5 w związku z § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 27, poz. 269 ze zm.) - stanowiło podstawę do zastosowania do sprzedaży preferencyjnej stawki podatkowej. Sąd odnotował zarazem, że według organów podatkowych znaczna część oświadczeń, jakie dalsi nabywcy oleju składali R.J., nie spełniała wymogów określonych w przywołanych przepisach, ponieważ nabywcy ci zakwestionowali ich rzetelność. W konsekwencji "zachodziła - zdaniem organów podatkowych - podstawa do pozbawienia podatnika zwolnienia z podatku akcyzowego w tym zakresie". Sąd zwrócił także uwagę, że analogicznie oceniono fakt, iż w świetle ustaleń kontrolnych odnoszących się do grudnia 2002 r. "pomiędzy ilością zakupionego oleju opałowego (przy uwzględnieniu stanów wynikających z remanentów na 31.12.2001 r. i 31.12.2002 r.) a ilością sprzedaną zaistniała różnica w ilości 5583,7 litra oleju", która - ze względu na wartości "prawnie dopuszczonych odchyleń we wskazaniach legalizowanego odmierzacza paliw ciekłych" - zredukowana została do 4560,36 l. Przedstawił zarazem przyczyny, dla których w toku postępowania podatkowego uznano za niewiarygodne wyjaśnienia podatnika wskazujące na zużycie oleju na cele grzewcze. W tych ramach Sąd wymienił podniesione przez organy podatkowe rozbieżności w tych wyjaśnieniach dotyczące miejsc, które miały być ogrzewane (początkowo podatnik oświadczył, że ogrzewał garaż, potem, że lokal gastronomiczny, a po uzyskaniu przez organ informacji od spółdzielni o rzeczywistej powierzchni tego lokalu, znacznie niższej od podawanej przez podatnika, że dogrzewał również klatkę schodową i korytarz wejściowy, chociaż nie zobowiązał się do tego w umowie dzierżawy) oraz urządzeń wykorzystywanych do tego celu (podatnik utrzymywał, iż były to kolejno: wypożyczona nagrzewnica, urządzenie typu 353EH oraz urządzenie typu BE 35 CEL). Przytoczył zarazem pogląd organów, zgodnie z którym podatnik nie przedłożył żadnego dowodu, iż wykorzystał sporny olej na cele grzewcze, zaś zgłoszone przez niego wnioski dowodowe należało uznać za "bezcelowe". W ten sposób organy oceniły "przeprowadzenie dowodu z oględzin lokalu gastronomicznego, skoro od momentu rzekomego zużycia oleju opałowego upłynęło niemal 3 lata, a podatnik nie przedstawił żadnego dowodu zakupu wykorzystywanego urządzenia grzewczego czy też jego dokumentacji technicznej." Podobnie odniosły się one do dowodu z umowy dzierżawy lokalu, skoro organ podatkowy nie kwestionował zawartych w niej zapisów, a "z faktu, iż lokal ten nie był wyposażony w instalację grzewczą, nie można wywodzić, iż do jego ogrzewania zużyto brakujący w dokumentacji olej opałowy."
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
