Wyrok NSA z dnia 15 listopada 2007 r., sygn. II FSK 1219/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Włodzimierz Kubiak, Sędzia NSA Grzegorz Borkowski, Sędzia NSA Jerzy Rypina (sprawozdawca), Protokolant Anna Dziewiż, po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2007 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej W. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 5 kwietnia 2006 r. sygn. akt I SA/Łd 1346/05 w sprawie ze skargi W. K. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 16 września 2005 r. [...] w przedmiocie zarzutów na postanowienie egzekucyjne 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od W. K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w L. kwotę 180,00 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 5 kwietnia 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę W.K. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 16 września 2005 r. w przedmiocie zarzutów na postępowanie egzekucyjne.

W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Sąd pierwszej instancji stwierdził, że art. 34 § 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (dalej: u.p.e.a.) wprowadził zasadę, że konieczność uzyskania stanowiska wierzyciela dotyczy wszystkich zarzutów zgłoszonych na podstawie art. 33 u.p.e.a. Jedyny wyjątek odnosi się do egzekucji obowiązków o charakterze pieniężnym i zarzutu opartego na art. 33 pkt 8 u.p.e.a, a więc zastosowaniu zbyt uciążliwego środka egzekucyjnego. Od dnia 30 listopada 2001 r. wypowiedź wierzyciela w zakresie zarzutów, o których mowa w art. 33 pkt 1 5 u.p.e.a. jest dla organu egzekucyjnego