Wyrok NSA z dnia 9 czerwca 2006 r., sygn. II FSK 889/05
Sąd I instancji w zaskarżonym wyroku stwierdził jednoznacznie, że w momencie wyrokowania istnieje decyzja rozstrzygająca odmiennie datę utraty przez podatnika statusu zakładu pracy chronionej, niż to przyjęto w decyzji administracyjnej ostatecznej, w oparciu o którą wydano przedmiotową decyzję podatkową. Okoliczność ta stanowi zatem przesłankę wznowienia postępowania podatkowego, nie była natomiast podstawą do uchylenia zaskarżonej decyzji na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. b uppsa, bowiem w myśl tego przepisu podstawą taką jest naruszenie prawa dające podstawę do administracyjnego wznowienia postępowania. Oznacza to, iż zaskarżona decyzja musiałaby zostać wydana w sytuacji gdy zachodziły wymienione w art. 240 § 1 Op przesłanki wznowienia postępowania, a organ ich nie uwzględnił.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 11 marca 2005 r. sygn. akt I SA/Lu 21/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę S. w likwidacji z siedzibą w L. na decyzję Izby Skarbowej w Lublinie z dnia 6 marca 2001 r., utrzymującą w mocy decyzję organu podatkowego I instancji (Trzeciego Urzędu Skarbowego w Lublinie) z dnia 28 listopada 2000 r. orzekającą o odpowiedzialności płatnika z tytułu wpłacenia na rachunek urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych za miesiąc styczeń 2000 r. w zaniżonej wysokości.Z ustalonego w decyzji ostatecznej stanu faktycznego wynikało, że S. wypłacając pracownikom wynagrodzenie za miesiąc styczeń 2000 r. pobierała zaliczki na podatek dochodowy, jednakże rozliczyła je na zasadach przewidzianych w art. 38 § 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176) dla zakładów pracy chronionej w sytuacji, gdy na mocy decyzji Wojewody Lubelskiego z dnia 14 lutego 2000 r. utraciła ten status z dniem 1 stycznia 2000 r. Z tego powodu organy podatkowe uznały, że S. powinna była wpłacić zaliczkę na rachunek urzędu skarbowego w wysokości wynikającej z art. 38 § 1 updf.W związku z niedopełnieniem tego obowiązku przez płatnika na podstawie art. 30 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926) orzeczono o odpowiedzialności płatnika z tytułu niewpłacenia zaliczki na podatek dochodowy za styczeń 2000 r. w należnej wysokości, określając przy tym tę wysokość oraz kwotę zaległości z tego tytułu i odsetki za zwłokę.W odwołaniu od decyzji Urzędu Skarbowego S. wniosła o zawieszenie postępowania do czasu rozpatrzenia jej wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji pozbawiającej ją statusu zakładu pracy chronionej. Jej zdaniem decyzja ta nie może mieć mocy wstecznej, nie powinna zatem wpływać na rozliczenie przedmiotowej zaliczki za styczeń 2000 r.
Izba Skarbowa utrzymując w mocy - wskazaną na wstępie decyzją - orzeczenie organu I instancji wskazała, że kwestia, na którą powołuje się strona została przesądzona decyzją Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 5 stycznia 2001 r., który odmówił stwierdzenia nieważności ww. decyzji Wojewody Lubelskiego, stwierdzając przy tym, że decyzja stwierdzająca utratę przez zakład pracy statusu zakładu pracy chronionej ma charakter deklaratywny, potwierdza jedynie, że z określoną datą dany podmiot przestał spełniać warunki przewidziane dla zakładów pracy chronionej. Na powyższa decyzję Izby Skarbowej w Lublinie S. w likwidacji wniosła skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie.Zarzucając wydanie zaskarżonej decyzji z naruszeniem art. 120, art. 121, art. 122 i art. 201 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej wnosiła o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu I instancji.Podniosła, iż postępowanie o stwierdzenie nieważności decyzji Wojewody Lubelskiego znajduje się w toku, a postępowanie odwoławcze winno być zawieszone do czasu jego zakończenia, tym bardziej że w istocie organ odwoławczy oczekiwał na to rozstrzygnięcie, nie podejmujac decyzji przez okres przekraczajacy termin załatwienia sprawy, wynikający z przepisów. W postępowaniu przed organem I i II instancji nie podjęto działań zmierzających do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, a pominięcie wniosku o zawieszenie postępowania skutkuje niewyjaśnieniem najistotniejszej w sprawie kwestii uprawnień skarżącej.W odpowiedzi na skargę Izba Skarbowa wnosiła o jej oddalenie i podtrzymała argumenty zawarte w zaskarżonej decyzji.Pismem procesowym z dnia 4 grudnia 2001 r. skarżąca wniosła o zawieszenie postępowania sadowego do czasu zakończenia postępowania w sprawie z jej skargi wniesionej do NSA w Warszawie na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 15 czerwca 2001 r., utrzymujacą w mocy własną decyzję z dnia 5 stycznia 2001 r. odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody Lubelskiego z dnia 14 lutego 2000 r.Pełnomocnik Izby Skarbowej przyłączył się do wniosku strony, co skutkowało zawieszeniem postępowania na podstawie art. 98 § 1 kpa w związku z art. 59 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o NSA.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
