Wyrok NSA z dnia 27 czerwca 2006 r., sygn. II FSK 973/05
Objaśnienia do podatkowej księgi przychodów i rozchodów zamieszczone w załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14.12.1995 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 148, poz. 720) nie mogą być uznane za przepis prawa materialnego.
Wyrokiem z dnia 27 stycznia 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę Andrzeja R. na decyzję Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 31 lipca 2001 r. utrzymującą w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w Sopocie z dnia 28 marca 2001 r., którą określono podatnikowi zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1998 r., zaległość podatkową i wysokość odsetek. Organy podatkowe wydając powyższe decyzje m.in. podwyższyły deklarowany przez skarżącego przychód z działalności gospodarczej o przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, jakim było użyczenie samochodu osobowego marki Polonez, nie uznały za koszt uzyskania przychodu ryczałtu za noclegi i zakwestionowały odliczenia od dochodu kwot z tytułu renty ustanowionej na rzecz matki Skarżącego. Wartość nieodpłatnego świadczenia zwiększającego przychód została ustalona jako średnia cena oferowana przez podmioty trudniące się wynajmem samochodów w Sopocie, przy uwzględnieniu czasu korzystania przez podatnika z samochodu (ok. 30% całego roku). Wobec powyższego, wbrew twierdzeniom Skarżącego, nie miała w sprawie zastosowania 50% bonifikata przy ustalaniu kosztu miesięcznego. Ponoszenie przez Skarżącego bieżących kosztów eksploatacyjnych i wyposażenia samochodu w instalację gazową oraz kosztów remontu i lakierowania pojazdu nie oznaczało odpłatnego charakteru świadczenia. Odnosząc się natomiast do zadeklarowanej kwoty renty ustanowionej na rzecz matki, organy podatkowe wskazały, iż jej sytuacja materialna nie uzasadniała ustanowienia renty, zwłaszcza że dochody Skarżącego stanowiły zaledwie 12,8% całości dochodów rodziców. Nielogicznym było zatem, aby osoba o tak niskich dochodach jak Strona wspierała osobę będącą w lepszej sytuacji materialnej. Izba Skarbowa podkreśliła, że środki finansowe pomiędzy Skarżącym a jego rodzicami przekazywane były wzajemnie, skoro sam Skarżący przyznał, iż przez cały czas korzystał z ich pomocy. Izba Skarbowa zakwestionowała również możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ryczałtu za noclegi, z których Skarżący korzystał w trakcie wyjazdów służbowych, bowiem nie posiadał on dowodów poniesienia takich wydatków. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. podatku dochodowym od osób fizycznych za koszty uzyskania przychodów nie uważa się wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 25 czerwca 1996 r. (M. P. Nr 39 poz. 387 ze zm.) i z dnia 1 czerwca 1998 r. (Dz. U. Nr 69, poz. 454) oraz rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 148, poz. 720) jedynie dieta w wysokości przysługującej pracownikom podlegała zaliczeniu do kosztów bez konieczności jej udokumentowania.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
