Wyrok NSA z dnia 4 kwietnia 2006 r., sygn. I FSK 455/05
1. Jednostka przeznaczona lub używana do żeglugi po morskich wodach wewnętrznych jest statkiem morskim, co może być jednoznaczne z morskim środkiem transportu. Z przeprowadzonej wykładni zewnętrznej wynika, że skarżąca Spółka świadczyła usługi określone w § 66 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia bowiem dokonywała bunkrowania paliwa na rzecz morskich środków transportu.
2. Zasada zaufania do organów podatkowych odnosi się również do stosowania wykładni prawa materialnego i przemawia za tym, by w razie wątpliwości co do rozumienia konkretnego przepisu stosować taką jego wykładnię, która nie byłaby krzywdząca dla podatnika (B. Adamiak, J. Borkowski, R. Mastalski, J. Zubrzycki, Ordynacja podatkowa. Komentarz 2006, Oficyna Wydawnicza UNIMEX, Wrocław 2006, s. 492). W rozpatrywanej sprawie można było przeprowadzić dwie równoprawne wykładnie § 66 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia. W związku z tym, że prawodawca niezbyt precyzyjnie zredagował analizowany przepis, a podatek od towarów i usług jest podatkiem samoobliczalnym zastosowanie 0% stawki przez podatnika było dopuszczalne.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 2 lutego 2005 r., sygn. Akt SA/Sz 220/03 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę Przedsiębiorstwa Usług Morskich S S.A. w S na decyzję Izby Skarbowej w Szczecinie z dnia 21 grudnia 2002 r. nr PP 1.24-4408/318-329/2002 w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 1998r.
Jak wynika z treści zaskarżonego wyroku Izba Skarbowa w Szczecinie orzekła o utrzymaniu w mocy dwunastu decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Szczecinie. W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, że z mocy wydanego na podstawie delegacji ustawowej przepisu § 66 ust 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym opodatkowaniu "zerową" stawką podatku od towarów i usług podlegają usługi świadczone na obszarze polskich portów morskich, związane z transportem międzynarodowym, polegające na obsłudze lądowych i morskich środków transportu oraz na kompleksowej obsłudze ładunków i pasażerów w tych portach. Możliwość skorzystania z przewidzianej tym przepisem obniżonej stawki podatku od towarów i usług zależy od spełnienia określonych w nim warunków. Nie wystarczy, aby dana usługa była świadczona na terenie portu morskiego. W jej ocenie, konieczne jest również, aby była związana z transportem międzynarodowym i polegała na obsłudze bądź to lądowych, bądź to "morskich środków transportu" oraz na obsłudze ładunków i pasażerów w tych portach. Zdaniem organu istota sporu sprowadzała się do rozstrzygnięcia tego, czy świadcząc usługi na terenie polskich portów morskich związane z transportem międzynarodowym Spółka świadczyła usługi polegające wyłącznie na obsłudze lądowych i morskich środków transportu, a więc usługi podlegające opodatkowaniu według 0% stawki podatku od towarów i usług, czy też wykonywała usługi polegające na obsłudze środków transportu śródlądowego. Organ podatkowy zaznaczył, że skoro ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, ze żadna z jednostek pływających, których nazwy ustalono na podstawie kwitów bunkrowych i zakwestionowanych faktur VAT, dokumentujących sprzedaż paliwa żeglugowego, w Polskim Rejestrze Statków nie figuruje jako oznaczona zasadniczym symbolem klasy statku morskiego (*KM), względnie zasadniczym symbolem małego statku morskiego (*mKM), wszystkie zaś one legitymują się zasadniczym symbolem klasy statku śródlądowego (*sKM), to żadna z tych jednostek nie może zostać zaliczona do morskiego środka transportu, skoro nie będąc statkiem morskim nie jest ani przeznaczona ani używana do uprawiania żeglugi na morzu. Organ zaznaczył ponadto, że okoliczność, iż niektóre z tych statków uprawiały żeglugę, np. po zaliczanym do wewnętrznych wód morskich Zalewie Szczecińskim, nie oznacza bynajmniej, że przez to samo mogą być one uważane za środki transportu morskiego. Możliwość uprawiania żeglugi na morskich wodach wewnętrznych, uznawanych za obszary morskie Rzeczypospolitej Polskiej, nie pozwala bowiem danej jednostki pływającej uważać za statek morski, takim bowiem byłaby ona dopiero wówczas, gdyby przeznaczona lub używana była także do żeglugi na morzu. Żegluga na morzu i wodach z nim połączonych (morskich wodach wewnętrznych) jest bowiem tą cechą, która odróżnia statek morski od statku żeglugi śródlądowej. Transport morski nie może być utożsamiany z transportem śródlądowym, tak jak statek morski nie może być utożsamiany ze statkiem śródlądowym, gdyż inne są desygnaty tych pojęć. To, że statek śródlądowy, czyli przeznaczony do żeglugi śródlądowej, a nie morskiej, ma uprawnienia do pływania po wodach portów morskich nie zmienia jego pierwotnego przeznaczenia, jakim jest żegluga śródlądowa, podkreślił organ odwoławczy, zauważając, iż żegluga po wodach portów morskich jest częstokroć koniecznością i naturalną konsekwencją usytuowania portów morskich jako etapów wieńczących pewne odcinki żeglugi śródlądowej. Statki żeglugi śródlądowej, jakimi niewątpliwie były jednostki pływające zaopatrywane przez odwołującą się Spółkę w paliwo żeglugowe, nie były morskimi środkami transportu niezależnie od tego, że uprawnione były do żeglugi na wodach uznawanych za morskie wody wewnętrzne (np. wody Zalewu Szczecińskiego, czy wody portów morskich), zatem zastosowanie przez Spółkę "zerowej" stawki podatku VAT do sprzedaży usług polegających na obsłudze tych statków w polskich portach morskich, chociażby w związku z transportem międzynarodowym, uznane zostało przez organ kontroli skarbowej za wykraczające poza dyspozycję przepisu § 66 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Izba Skarbowa dodała, że w konsekwencji tego zasadne jest określenie Spółce w poszczególnych okresach rozliczeniowych kwoty podatku należnego od tych usług przy zastosowaniu 22% podstawowej stawki podatku od towarów i usług oraz ustalenie w zaskarżonych decyzjach dodatkowego zobowiązania podatkowego odpowiadającego 30% zawyżenia zadeklarowanych kwot zwrotu podatku stosownie do art. 27 ust. 6 ustawy.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
