Wyrok NSA z dnia 16 maja 2006 r., sygn. II OSK 822/05
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Roman Hauser, Sędziowie NSA Zdzisław Kostka (spr.), Alicja Plucińska-Filipowicz, Protokolant Mariusz Szufnara, po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej H. P. od wyroku Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Łodzi z dnia 23 czerwca 2004 r. sygn. akt II SA/Łd 1678/02 w sprawie ze skargi H. P. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] września 2002 r. [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 23 czerwca 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę H. P. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] września 2002 r., którą ostatecznie odmówiono zmiany decyzji tego organu z dnia 25 sierpnia 1998 r. o odmowie przyznania skarżącemu uprawnień kombatanckich. Z przedstawionego w uzasadnieniu wyroku Sądu pierwszej instancji stanu sprawy wynika, że decyzją z dnia 1 kwietnia 1998 r. Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych odmówił przyznania skarżącemu uprawnień kombatanckich z tytułu uwięzienia za działalność polityczną bądź religijną związaną z walką o suwerenność i niepodległość. Skarżący po wydaniu tej decyzji wielokrotnie występował o jej zmianę twierdząc, że jest ona krzywdząca i niesprawiedliwa. We wniosku z 9 stycznia 2001 r. skarżący wystąpił o przyznanie uprawnień kombatanckich z nowego tytułu, to jest za walkę z grupami Wehrwolfu podczas służby w Wojsku Polskim w 1952 r. Decyzją z dnia [...] września 2001 r. Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych odmówił zmiany decyzji z dnia 1 kwietnia 1998 r. stwierdzając, że nie zaszły nowe okoliczności, które mogłyby uzasadniać zmianę dotychczasowego stanowiska. Zgodnie bowiem z unormowaniem art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego za represję uznaje się okresy przebywania w więzieniach lub innych miejscach odosobnienia na terytorium Polski na mocy skazania w latach 1944 - 1956 albo przebywania w tym okresie w więzieniach lub innych miejscach odosobnienia na terytorium Polski bez wyroku, skarżący przebywał zaś w więzieniu od 19 maja 1960 r. do 17 października 1960 r, a następnie w zakładzie zamkniętym dla psychicznie chorych do dnia 5 grudnia 1961 r. na podstawie zarządzenia Sądu Wojewódzkiego w P. z dnia 17 października 1960 r. Skarżący wniósł o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją z dnia 24 września 2001 r. podając, że mimo usilnych starań nie posiada dokumentów na potwierdzenie bezpośredniego udziału w walkach z grupami Wehrwolfu. W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzją z dnia [...] września 2002 r. utrzymał swoją poprzednią decyzję, dodając poza przedstawionymi już argumentami, że skarżący nie przedstawił dowodów potwierdzających udział w walkach z Wehrwolfem. Natomiast z zaświadczenia Centralnego Archiwum Wojskowego z dnia 3 lipca 2002 r., wynika, że w aktach jednostek wojskowych, w których pełnił służbę od 24 kwietnia 1951 r. do 30 sierpnia 1952 r. danych o jego udziale w walkach z Wehrwolfem nie odnaleziono. Nadto dodano, że grupy Wehrwolfu zakończyły swoją działalność na ziemiach polskich w roku 1947, co skłoniło organ do oceny, iż twierdzenia skarżącego są niewiarygodne. Zaznaczono też, że skarżący nie przedstawił rekomendacji stowarzyszenia kombatanckiego, wymaganej przez art. 22 ust. 1 ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
