Wyrok NSA z dnia 5 kwietnia 2006 r., sygn. II GSK 377/05
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Edward Kierejczyk (spr.), Sędziowie NSA Tadeusz Cysek, Małgorzata Korycińska, Protokolant Anna Tomaka, po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2006 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej E. S. - D. w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 lipca 2005 r. sygn. akt VI SA/Wa 67/05 w sprawie ze skargi E. S. - D. w P. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 15 października 2004 r. Nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę E. S., prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą D. w P. na decyzję Urzędu Patentowego RP z dnia 15 października 2004 r. Nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy słowno-graficzny OCETIX nr R-135047 dla towarów w klasie 30.
W uzasadnieniu wyroku Sąd uznał, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie, ponieważ w zaskarżonej decyzji nie dopatrzył się naruszenia prawa. Urząd Patentowy unieważnił, na wniosek W. O. i M. "O." Sp. z o.o. w G. prawo ochronne na znak towarowy OCETIX, przyznane na rzecz skarżącej E. S. D. w P. Zdaniem Sądu, organ słusznie uznał interes prawny wnioskodawcy wskazując, że znak towarowy OCETIX stanowi element nazwy firmy zarejestrowanej z wcześniejszym pierwszeństwem i ma charakter wyróżniający w całej nazwie. W przypadku kolizji między firmą (nazwą) przedsiębiorstwa a zarejestrowanym znakiem towarowym z "gorszym pierwszeństwem" priorytet przyznaje się prawu przyznanemu wcześniej. Prawo do firmy ma charakter osobisty a zarazem majątkowy, więc mieści się w kategorii praw chronionych w art. 8 pkt. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych (Dz. U. Nr 5, poz. 17 ze zm.), zwanej dalej u.z.t.. Trafnie zatem, w opinii Sądu, Urząd Patentowy uznał, że rejestracja znaku towarowego słowno-graficznego OCETIX stanowi naruszenie prawa do firmy, pod którą W. O. i M. "O." prowadzi działalności gospodarczą. Firma ma charakter bezwzględnego prawa podmiotowego, przysługującego przedsiębiorcy i skutecznego erga omnes, a jej ochrona przewidziana jest w kodeksie cywilnym. Wśród dóbr osobistych osób prawnych w pierwszej kolejności wymienia się nazwę, która służy do jej indywidualizacji. Art. 8 pkt 2 u.z.t. koresponduje z art. 8 Konwencji paryskiej z dnia 20 marca 1883 r. o ochronie własności przemysłowej (Dz. U. z 1975 r., Nr 9, poz. 51 i 52), który to akt zapewnia ochronę nazw handlowych bez obowiązku zgłoszenia lub rejestracji, niezależnie od tego, czy stanowią one część znaku towarowego. Odnosi się także do dóbr osobistych wynikających z kodeksu cywilnego. Mianowicie ochrona nazwy firmy, a wiec nazwy handlowej, używanej w działalności gospodarczej, oznacza wyłączenie od rejestracji znaków, które naruszają prawa osobiste osób trzecich. Ponadto Sąd, powołując się na orzecznictwo Sądu Najwyższego i Naczelnego Sądu Administracyjnego, zgodził się z Urzędem Patentowym, że zgodnie z ogólnymi regułami w przypadku kolizji między nazwą firmy a zarejestrowanym z "gorszym pierwszeństwem" znakiem towarowym priorytet przyznaje się prawu powstałemu wcześniej. Prawo do firmy: W. O. i M. "O." Sp. z o.o. powstało wcześniej (w 1991 roku), natomiast zgłoszenia znaku na rzecz D. dokonano w 1998 r. W nazwie spółki dominującym elementem jest sporny wyraz OCETIX, który ma moc wyróżniającą i przyciąga uwagę. Natomiast pozostałe elementy wskazują na zakres działania przedsiębiorstwa i mają charakter informacyjny. Zdaniem Sądu, naruszenie prawa do firmy następuje gdy osoba nieuprawniona rejestruje na swoją rzecz nie tylko pełną nazwę osoby prawnej, ale także wtedy, gdy dokonuje zgłoszenia w celu uzyskania ochrony części nazwy, jeżeli ta część ma charakter wyróżniający. Ponadto, przy stwierdzeniu naruszenia art. 8 pkt 2 u.z.t. nie ma znaczenia, czy wystąpiły konkretne fakty konfuzji, tj. wprowadzenia odbiorców w błąd co do tożsamości firmy i znaku w obrocie, wystarczy jedynie potencjalna możliwość, która w warunkach prowadzenia podobnej działalności w branży spożywczej jest nieunikniona. Rejestracja znaku towarowego daje wyłączność posługiwania się nim dla oznaczenia towarów, a to wyłączne prawo uniemożliwia lub utrudnia korzystanie z nazwy zbieżnej z tym znakiem.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
