Wyrok NSA z dnia 20 października 2005 r., sygn. II OSK 120/05
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz, Sędziowie NSA Eugeniusz Mzyk ( spr.), Alicja Plucińska - Filipowicz, Protokolant Anna Wieczorek, po rozpoznaniu w dniu 20 października 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 6 października 2004r., sygn. akt II SA/Ka 2265/03 w sprawie ze skargi A. S. na uchwałę Rady Miejskiej w Mysłowicach z dnia 10 lipca 2003r. nr XII/142/2003 w przedmiocie zarzutów do projektu planu miejscowego oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 6 października 2004r. sygn. akt II SA/Ka 2265/03 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę A. S. na uchwałę Rady Miejskiej w Mysłowicach z dnia 10 lipca 2003r. Nr XII/142/2003 w przedmiocie odrzucenia zarzutów zgłoszonych do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
W uzasadnieniu wyroku Sąd Wojewódzki przyjął za ustalone, że brak jest podstaw do przyjęcia, iż zaskarżona uchwała została wydana z naruszeniem obowiązującego prawa. Zachowany został określony w art. 18 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 1999r. Nr 15, poz. 139 ze zm.) tryb postępowania i właściwość organów przy sporządzaniu objętego postępowaniem projektu zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "Morgi Wschodnie" w Mysłowicach. Skarżący miał zapewnioną w tym postępowaniu przewidzianą prawem możliwość obrony swojego interesu prawnego, gdyż zgodnie z art. 18 powoływanej ustawy skarżący był powiadamiany o przystąpieniu do sporządzania przedmiotowego planu, terminie wyłożenia planu do publicznego wglądu, trybie zgłaszania protestów i zarzutów do wyłożonego planu oraz o terminie sesji Rady Miasta, na której będą one rozpatrywane. W ocenie Sądu Wojewódzkiego planowana droga o szerokości 35 m stanowi, inwestycję o charakterze ponadlokalnym, jest elementem układu komunikacyjnego mającego odciążyć dotychczasowe rozwiązania komunikacyjne. Inwestycja ta była przewidywana od lat 70 - tych, przebieg projektowanej drogi został wyznaczony w obowiązującym miejscowym planie z dnia 11 lutego 1993 r., zaś w obecnym projekcie planu został podtrzymany (z tym, że zmniejszona została jej szerokość z 45m na 35m). Strefa drogi jest logiczną konsekwencją podjętych ustaleń w kolejnych projektach planów oraz jest spójna z ustaleniami Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Miasta Mysłowice. Natomiast proponowany przez skarżącego, w trakcie rozprawy, inny wariant przebiegu drogi nie oznacza, że taka lokalizacja nie naruszy interesu prywatnego innych właścicieli nieruchomości, gdyż jej przebieg nie może być zlokalizowany tylko przez nieruchomości gminy Mysłowice. Skoro zatem w każdym przypadku przebieg drogi może naruszyć własność prywatną, a projektowana droga ma znaczenie dla poprawy komunikacji miasta i jest niezbędna z punku drożności układu komunikacyjnego północ-południe, nie można zatem przyjąć, zdaniem Sądu Wojewódzkiego, że w przedmiotowym planie naruszona została zasada proporcjonalności w wyważeniu interesu skarżącego i interesu publicznego. Dodatkowo Sąd podniósł, że w odpowiedzi na skargę gmina zaznaczyła, iż ewentualne roszczenia właścicieli nieruchomości związane z obniżeniem wartości nieruchomości lub niemożliwością korzystania z niej w dotychczasowy sposób, po uchwaleniu planu rozstrzygane będą zgodnie z art. 36 ust. 1 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, który stanowi, iż właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości może po uchwaleniu przedmiotowego planu żądać od gminy: 1) odszkodowania za poniesioną rzeczywistą szkodę, albo 2) wykupienia nieruchomości lub innej jej części, względnie 3) zamiany nieruchomości na inną lub skorzystać możliwości przewidzianej w ust. 2 tego przepisu. Sąd Wojewódzki podkreślił przy tym, że ochrona prawa własności wynikająca zarówno z Konstytucji RP jak i kodeksu cywilnego (art. 140 k.c.) nie jest absolutna i może podlegać ograniczeniom w drodze przepisów ustawowych. Takie właśnie ograniczenia wprowadza ustawa o zagospodarowaniu przestrzennym dając gminom uprawnienie do określenia w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego, przy zachowaniu określonych w tej i innych ustawach warunków, przeznaczenia i zasad zagospodarowania terenu. Z tego uprawnienia niejako wynika uprawnienie do ograniczania m.in. prawa własności. Władztwo planistyczne gminy nie jest jednak absolutne, zatem dla rozstrzygnięcia skargi istotne było, czy do naruszenia prawa własności skarżącego doszło z przekroczeniem granic przysługującego gminie władztwa planistycznego. Sąd Wojewódzki przyjął, że w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego władztwo to, w odniesieniu do objętej zarzutem działki skarżącego, nie zostało nadużyte
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
