Wyrok NSA z dnia 9 listopada 2005 r., sygn. I OSK 227/05
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Izabella Kulig- Maciszewska, Sędziowie NSA Henryk Dolecki (spr.), Małgorzata Stahl, Protokolant Tomasz Zieliński, po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Sprawiedliwości od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 listopada 2004 r. sygn. akt II SA/Wa 142/04 w sprawie ze skargi Pawła S. na postanowienie Minister Sprawiedliwości z dnia 29 grudnia 2003 r. (...) w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie; 2. zasądza od Pawła S. na rzecz Ministra Sprawiedliwości kwotę 280 /słownie: dwieście osiemdziesiąt/ zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 9 listopada 2004 r. uchylił postanowienie Ministra Sprawiedliwości z dnia 29 grudnia 2003 r. stwierdzające uchybienie terminu do wniesienia odwołania.
W uzasadnieniu wyroku wskazano, że Dyrektor Generalny Służby Więziennej decyzją personalną (...), z dnia 5 lutego 2003 r. na podstawie art. 104 Kpa, art. 39 ust. 3 pkt 5 i ust. 4 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej, zwolnił Pawła S. z dniem 28 lutego 2003 r. ze Służby Więziennej, z uwagi na ważny interes służby.
Odwołanie od tej decyzji złożył Paweł S. w dniu 30 kwietnia 2003 r. Postanowieniem z dnia 18 czerwca 2003 r. Minister Sprawiedliwości stwierdził uchybienie terminu do wniesienia odwołania.
Na powyższe postanowienie skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniósł Paweł S. podnosząc, iż o nadejściu przesyłki nie wiedział, a odwołanie złożył po uzyskaniu wiadomości o zwolnieniu ze służby.
Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 8 października 2003 r. II SA 2615/03 uchylił zaskarżone postanowienie, wskazując w uzasadnieniu, że w aktach administracyjnych brak jest potwierdzenia, że doręczyciel pozostawił w skrzynce na korespondencję lub w drzwiach mieszkania adresata informację o złożeniu przesyłki w urzędzie pocztowo-telekomunikacyjnym. Odnotował jedynie na zwrotnym poświadczeniu odbioru przesyłki, że list był awizowany w dniu 12 lutego 2003 r. w Urzędzie Pocztowym Ł.-9. Wyjaśnienia naczelnika tego urzędu przekazane Centralnemu Zarządowi Służby Więziennej pismami z dnia 30 maja i 13 czerwca 2003 r. nie wskazują nadto, że o złożeniu listu w urzędzie pocztowym powiadomiono adresata w sposób określony w art. 44 Kpa. Poza tym urzędowego stwierdzenia sposobu doręczenia nie mogą zastąpić wzmianki o awizowaniu przesyłki, ponieważ ze słowa "awizo", które w języku polskim oznacza zawiadomienie odbiorcy, nie można wywieść sposobu zawiadomienia takiego, który spełnił wymogi z art. 44 Kpa.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
