Wyrok NSA z dnia 8 listopada 2004 r., sygn. FSK 388/04, FSK 389/04, FSK 390/04, FSK 391/04
Użyte przez ustawodawcę sformułowanie o zaległościach występujących u podatnika ubiegającego się o zwrot podatku na podstawie art. 14a ust.7 z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym ( Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm. ) ma szeroki zasięg i dotyczy obiektywnego nie pozostawania w zwłoce w zakresie zapłaty należnych podatków, stanowiących dochód budżetu państwa. Obiektywnie istniejący stan nie wymaga , aby zaległość podatkowa wynikała z decyzji ustalającej bądź określającej taką zaległość.
Art. 52 ust. 2 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym dawał Sądowi podstawę do przeprowadzenia z urzędu lub na wniosek uczestnika postępowania dowodu uzupełniającego z dokumentów, jeśli jest to niezbędne do wyjaśnienia istotnych wątpliwości i nie spowoduje nadmiernego postępowania w sprawie. Dodatkowo należy wskazać że art. 228 kodeksu postępowania sądowoadministracyjnego na mocy art. 59 ustawy o NSA uprawniał Sąd do uznania za dowód faktów znanych Sądowi z urzędu.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 11 grudnia 2003 r. Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku oddalił skargę firmy Spółki. z o.o. Zakładu Pracy Chronionej w Gdańsku na decyzję Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 28 sierpnia 2002 r,, nr PC/4408-889/02/03 w przedmiocie odmowy zwrotu podatku od towarów i usług za miesiąc styczeń 2002 r. Izba Skarbowa powyższą decyzją utrzymała w mocy decyzję Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z dnia 26 kwietnia 2002 r., który odmówił zwrotu podatku od towarów i usług w wysokości 23.006 zł wynikającej z deklaracji podatkowej VAT- 7 za miesiąc styczeń 2002 r. Organ podatkowy drugiej instancji stwierdził, iż prawo do zwrotu wpłaconej uprzednio kwoty podatku od towarów i usług uzależnione jest od złożenia przez prowadzącego Zakład Pracy Chronionej deklaracji VAT- 7, wpłacenia kwoty zobowiązania wynikającego z tej deklaracji oraz złożenia wraz z deklaracją wniosku o zwrot podatku. W niniejszym przypadku strona skarżąca nie wpłaciła w terminie tj. do dnia 25 lutego 2002 r. kwoty podatku należnego za styczeń 2002 r., co powodowało niemożliwość jego zwrotu. Niezasadne było stanowisko strony o dysponowaniu przez Urząd Skarbowy kwotą 27.317, l0 zł z podatku należnego za grudzień 2001 r. Kwota ta została bowiem zaliczona na poczet zaległości podatkowej z tytułu zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych (PIT-8A), a jedynie na skutek oczywistej omyłki w postanowieniu z dnia 13 lutego 2002 r. Pierwszy Urząd Skarbowy w Gdańsku podał, że zarachował tę kwotę na zaległość w PIT-4. Strona skarżąca nie miała wątpliwości, że postanowienie dotyczy zaległości w PIT- 8A.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
