Wyrok NSA z dnia 30 listopada 2004 r., sygn. FSK 434/04
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Zirk-Sadowski (spr.) Sędziowie NSA Włodzimierz Kubiak Bogusław Dauter Protokolant Magdalena Gródecka po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2004 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Spółki z o.o. "P." w C. od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodka Zamiejscowego w Katowicach z dnia 11 grudnia 2003r., sygn. akt I SA/Ka 2697/02 w sprawie ze skargi Spółki z o.o. "P." w C. na decyzję Izby Skarbowej w K. Ośrodka Zamiejscowego w C. z dnia 26 września 2002 r. (...) w przedmiocie określenia wysokości podatku od towarów i usług oraz ustalenia dodatkowego zobowiązania w tym podatku oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 11 grudnia 2003 r. Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy w Katowicach, I SA/Ka 2697/02, oddalił skargę Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością "P." z siedzibą w C. na decyzję Izby Skarbowej w K. Ośrodek Zamiejscowy w C. z dnia 26 września 2002 r. w przedmiocie określenia wysokości podatku od towarów i usług oraz ustalenia dodatkowego zobowiązania w tym podatku. Zaskarżoną decyzją Izba Skarbowa utrzymała w mocy decyzję (...) Urzędu Skarbowego w C. z dnia 16 maja 2002 r. określającą zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług, zaległość podatkową /w tym z tytułu nienależnie otrzymanego zwrotu/, odsetki za zwłokę /w tym od zaległości podatkowej z tytułu nienależnie otrzymanego zwrotu/ oraz ustalającą dodatkowe zobowiązanie podatkowe. Z akt sprawy wynika, iż w trakcie kontroli przeprowadzonej w Spółce w zakresie prawidłowości rozliczenia z budżetem państwa z tytułu podatku od towarów i usług za 2000 r. stwierdzono zawyżenie wykazanego w deklaracjach VAT-7 za poszczególne miesiące 2000 r. podatku naliczonego do odliczenia. Nieprawidłowości te były wynikiem odliczenia od podatku należnego podatku naliczonego określonego w fakturach wystawionych przez PW "M." Andrzeja P. Z czynności sprawdzających przeprowadzonych przez (...) Urząd Skarbowy w C. wynikało, że Andrzej P. nie składał za lata 1999 i 2000 zeznań podatkowych oraz deklaracji podatkowych dla podatku VAT, nie mieszka pod wskazanym adresem i brak jest znamion prowadzenia działalności gospodarczej. Na podstawie powyższych ustaleń faktycznych, mając na uwadze art. 19 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, Urząd Skarbowy stwierdził, iż Spółka "P." nie miała prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z przedmiotowych faktur. W odwołaniu od decyzji Urzędu Skarbowego Spółka zarzuciła naruszenie art. 121 par. 1, art. 122, art. 191, art. 210 par. 4 Ordynacji podatkowej oraz art. 27 ust. 6, art. 33 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, par. 50 ust. 4 pkt 1b powołanego rozporządzenia Ministra Finansów. Zdaniem skarżącej Spółki, w trakcie kontroli nie podjęto wszelkich niezbędnych działań w celu wyjaśnienia sprawy a także przekroczono granice swobodnej oceny dowodów przy ustaleniu, że firma "M." jest podmiotem nieistniejącym. W ocenie Strony, brak jest uzasadnienia dla nakładania sankcji administracyjnej na podatnika na podstawie art. 27 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, skoro jego działanie pozbawione było jakichkolwiek cech niedbalstwa, czy świadomej chęci obejścia przepisów. Zdaniem pełnomocnika Spółki, nakładanie dodatkowego zobowiązania podatkowego winno się wiązać z winą, a nie powinno być działaniem z cechami automatyzmu. Rozpatrując zarzuty zawarte w odwołaniu Izba Skarbowa w K. OZ w C. stwierdziła, że nie zasługują one na uwzględnienie i utrzymała w mocy zaskarżoną decyzję. Zdaniem Izby Skarbowej, nieuzasadnione były zarzuty strony dotyczące naruszenia przepisów postępowania podatkowego, a w szczególności regulujących ogólne zasady postępowania administracyjnego są bezpodstawne: podjęto szereg działań /m.in. pisma kierowane do urzędu skarbowego, na terenie którego działał kontrahent kontrolowanej spółki/ w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego, decyzja organu I instancji zawiera zarówno uzasadnienie faktyczne w postaci wskazania faktów i dowodów, w oparciu o które urząd oparł rozstrzygnięcie, jak i uzasadnienie prawne w formie oceny stanu faktycznego w świetle obowiązującego prawa ze wskazaniem, jaki zachodzi związek miedzy tą oceną a treścią rozstrzygnięcia. Urząd Skarbowy słusznie uznał, że firma "M." jest co prawda zarejestrowanym podatnikiem, a więc istniejącym, ale działającym w sposób niezgodny z przepisami podatkowymi. Jeżeli zatem sprzedawca nie zadeklarował i nie odprowadził podatku należnego, to nabywca, niezależnie od tego czy przyjął fakturę w dobrej czy złej wierze, traci prawo do odliczenia VAT naliczonego. Odnośnie poglądu strony, że sankcję powinno się wiązać z winą podatnika Izba Skarbowa wyjaśniła, że Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 29 kwietnia 1998 r. uznał, że art. 27 powołanej ustawy jest zgodny z konstytucją. Wskazał jedynie na niekonstytucyjność rozwiązania dopuszczającego stosowanie wobec tej samej osoby za ten sam czyn sankcji z ustawy o podatku od towarów i usług i kary z ustawy karnej skarbowej, gdy działalność prowadzi osoba fizyczna.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
