Wyrok NSA z dnia 28 kwietnia 2003 r., sygn. I SA/Wr 1953/00
Skoro organy podatkowe - kierując się treścią umowy najmu, w której strony uzgodniły, iż poniesione przez Spółkę wydatki zostaną jej zwrócone przez wynajmującego - ustaliły, że koszty poniesione przez skarżącą Spółkę w związku z nakładami na rzecz wynajętą nie może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodu, gdyż koszty te nie miały charakteru bezzwrotnego, przy czym w tym roku podatkowym /1998 r./ do kosztów uzyskania przychodów zaliczyły kwotę stanowiącą czynsz za wynajmowane pomieszczenia, to nie można im było postawić skutecznie zarzutu naruszenia prawa materialnego tj. art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./. Co do zasady kosztami uzyskania przychodu nie mogą być bowiem wydatki, które są podatnikowi zwracane w jakiejkolwiek formie.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi "H.-K. P." Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w J.-G. na decyzję Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w J.-G. z dnia 4 lipca 2000 r. (...) w przedmiocie określenia wysokości podatku dochodowego od osób prawnych za 1998 r. - oddala skargę.
UZASADNIENIE
Zaskarżoną decyzją Izba Skarbowa we W. Ośrodek Zamiejscowy w J.-G., po rozpatrzeniu odwołania złożonego przez pełnomocnika "H.-K. P." Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w J.-G., utrzymała w mocy decyzję Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia 14 kwietnia 2000 r. (...) określającą podatek dochodowy od osób prawnych za 1998 r. w kwocie 47.208 zł, zaległość podatkową w tym podatku w kwocie 39.281 zł, oraz odsetki za zwłokę za okres od dnia 1 kwietnia 1999 r. do dnia 14 kwietnia 2000 r. w kwocie 15.036,90 zł. W uzasadnieniu tej decyzji Izba Skarbowa wyjaśniła, iż w wyniku przeprowadzonej kontroli inspektor kontroli skarbowej ustalił, że Spółka w ostatecznym zeznaniu podatkowym /CIT-8/ wykazała należny za 1998 r. podatek dochodowy od osób prawnych w kwocie 7.927 zł. Różnica pomiędzy podatkiem zadeklarowanym, a wysokością podatku określonego przez inspektora kontroli skarbowej wynikała ze zwiększenia przez kontrolującego przychodów o kwotę 7.980,73 zł oraz ze zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę 101.133,49 zł. Inspektor kontroli skarbowej zwiększył przychody o dodatnie różnice kursowe w kwocie 7.980,73 zł, oraz nie uznał za koszty uzyskania przychodów wydatków dotyczących usług telekomunikacyjnych w kwocie 1.686,62 zł, które nie zostały udokumentowane dowodami księgowymi, wynagrodzeń z tytułu umów zlecenia w kwocie 1.200 zł, nie wypłaconych w 1998 r., dopłaty podatku dochodowego od osób prawnych za 1997 r. w kwocie 414,15 zł, kwoty 97.586,92 zł stanowiącej różnicę między wydatkami w kwocie 117.386,92 zł zaliczonymi przez Spółkę w koszty uzyskania przychodów z tytułu remontu dzierżawionych pomieszczeń, a kwotą 19.800 zł stanowiącą czynsz za dzierżawione pomieszczenia, oraz opłaty skarbowej w kwocie 245,80 zł dotyczącej 1996 r. Izba Skarbowa - nawiązując do treści odwołania, w którym pełnomocnik Spółki zakwestionował przede wszystkim wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na remont wynajmowanych nieruchomości, zarzucając w tym zakresie naruszenie art. 15 i art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z art. 21 par. 3 Ordynacji podatkowej -wyjaśniła, iż jeśli chodzi o wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów kwoty 97.586,92 zł, to istotą problemu było rozstrzygnięcie, czy spółka miała podstawy prawne do jednorazowego zaliczenia w 1998 r. do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków na remont wynajmowanej nieruchomości. Cytując postanowienie umowy najmu zawartej w dniu 15 grudnia 1997 r. pomiędzy "H.-K. P." Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w J.-G. a Zakładem Metalowym "D." zwróciła uwagę na to, że w par. 4 umowy strony stwierdziły, iż "w związku z bardzo złym stanem wynajmowanej nieruchomości, uniemożliwiającym prowadzenie przez najemcę działalności gospodarczej, najemca podejmuje się wykonać na swój koszt remont wszystkich pomieszczeń", w par. 5 strony ustaliły czynsz w wysokości 1.800 zł miesięcznie + VAT i uzgodniły, że wynajmujący nie będzie pobierał czynszu przez okres rozliczenia kosztów remontu nieruchomości poniesionych przez najemcę. Jak następnie wyjaśniła Izba Skarbowa w 1998 r. wynajmujący wystawił 10 faktur VAT za najem nieruchomości na łączną kwotę 24.156 zł, w tym podatek od towarów i usług w kwocie 4.356 zł. W 1998 r. Spółka zafakturowany przez wynajmującego podatek od towarów i usług wykazała w księgach rachunkowych jako podatek naliczony i odliczyła od podatku należnego w miesiącach otrzymania poszczególnych faktur, poniesione wydatki na remont pomieszczeń zaliczyła w całości do kosztów uzyskania przychodów, natomiast czynsz w kwocie 19.800 zł zaksięgowała na koncie "rozliczenie kosztów w czasie". Według Izby Skarbowej ustalenia zawarte w umowie z dnia 15 grudnia 1997 r. wskazywały na to, iż poniesione przez Spółkę wydatki na remont pomieszczeń były formą zapłaty za czynsz wynajmowanych pomieszczeń i uwzględniając treść art. 8, art. 9 ust. 1 oraz art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ nie można było ich zaliczyć jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów w 1998 r. Zdaniem Izby Skarbowej Spółka mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w 1998 r. tylko wartość czynszu dotyczącego 1998 r. tj. kwotę 19.800 zł, a nie całość wydatków poniesionych na remont i ustalenia inspektora kontroli skarbowej były w tym zakresie zgodne z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
