Wyrok NSA z dnia 27 czerwca 2003 r., sygn. I SA/Łd 249/03
Po rozpoczęciu amortyzacji przy zastosowaniu stawek z wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącego załącznik nr 1 do ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./, czyli według metody wskazanej w art. 22i tej ustawy, nie jest możliwa zmiana tych stawek na stawki indywidualne, czyli przejście na metodę określoną art. 22j ustawy.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ skargę Wojciecha i Alicji małżonków P. na decyzję Izby Skarbowej w (...) z dnia 18 lutego 2003 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001 r.
UZASADNIENIE
Decyzją z dnia 24 października 2002 r., skierowaną do Alicji i Wojciecha małżonków P., Urząd Skarbowy Ł.-P. odmówił stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001 r. w wysokości 91.011,20 zł. Żądanie stwierdzenia nadpłaty było motywowane zaniżoną amortyzacją nieruchomości położonych w Ł. /od października 2000 r./ i L. /od marca do października 2001 r./, które spełniają warunki art. 22j ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem Urzędu, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje następujące metody dokonywania odpisów amortyzacyjnych: 1/ przy zastosowaniu stawek określonych w wykazie stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy, w tym również stawek podwyższonych i obniżonych, 2/ przy zastosowaniu stawek ustalanych indywidualnie, 3/ przy zastosowaniu metody degresywnej. Wyboru jednej z tych metod podatnik dokonuje dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzowania, a wybraną metodę stosuje się do osiągnięcia pełnego zamortyzowania - stanowi o tym art. 22h ust. 2 powołanej ustawy. Obowiązujący w 2000 r. przepis par. 9 ust. 4 pkt 3 w związku z ust. 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych /Dz.U. nr 6 poz. 35 ze zm./ zezwalał na indywidualne ustalanie stawek amortyzacyjnych. Metoda ta nie była obowiązkowa, ale mogła być stosowana do środków trwałych używanych lub ulepszonych po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji. Prawo wyboru metody amortyzacji ustawodawca pozostawił podatnikowi. Jednakże podatnicy dokonywali odpisów amortyzacyjnych, stosując stawkę 2,5 procent. Przyjęcie tej stawki świadczy o wyborze w 2000 r. metody amortyzacji określonej w par. 9 ust. 1 tego rozporządzenia, to jest przy zastosowaniu stawki z wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych. Również w 2001 r. podatnicy nie skorzystali z wybrania metody dokonywania odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu stawki ustalonej indywidualnie, na co zezwalał art. 22j ust. 1 pkt 3 w związku z ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych; przed rozpoczęciem amortyzacji środka trwałego nabytego i oddanego do używania w 2001 r. dokonali wyboru metody amortyzacji określonej w art. 22i, to jest przy zastosowaniu stawek z wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych. Zgodnie z par. 9 ust. 13 cytowanego rozporządzenia z dnia 17 stycznia 1997 r. /dotyczy 2000 r./ i art. 22h ust. 2 wymienionej ustawy /dotyczy 2001 r./ podatnicy dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w powyższych przepisach dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
