Wyrok NSA z dnia 17 lutego 1999 r., sygn. I SA/Gd 259/97
1. Wysyłanie materiałów reklamowych do osób, które odpowiedziały na reklamę publiczną /prasową/ zgłoszeniem gotowości zakupu towaru lub uczestnictwa w grze, nie stanowiło kosztów reklamy nie objętych limitem 0,25 procent przychodów z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./.
2. Aby organ podatkowy mógł stwierdzić, że wydatek został poniesiony w celu uzyskania przychodu, musi być uwidoczniony efekt /wynik/ zawartych umów. Ogólnikowe przywoływanie, że podmioty zagraniczne świadczyły doradztwo i usługi marketingowe bez materialnego odzwierciedlenia, na czym te usługi polegały, nie może być uznane za wystarczające dla przyjęcia, że usługi te miały lub mogły mieć wpływ na uzyskane przychody. O ile nawet owe doradztwo było świadczone ustnie, to widoczny powinien być efekt "sprzedaży myśli" kontrahentowi skarżącej. Tymczasem skarżąca nie wykazała, jakie zmiany w zakresie działania spółki były wynikiem pracy usługodawców zagranicznych.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi "C." Spółka z o.o. w G. na decyzję (...) Izby Skarbowej w G. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych - oddala skargę.
UZASADNIENIE
Skarżąca "C." Spółka z o.o. w G. wykazała należny za 1994 r. podatek dochodowy od osób prawnych w kwocie 90.678,80 zł.
Decyzją z dnia 2 października 1995 r. Urząd Skarbowy określił ww. podatek w kwocie 523.304 zł.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
