Wyrok NSA z dnia 15 kwietnia 1998 r., sygn. IV SA 814/96
1. Przepisy ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ nie mogą służyć do podziału na działki większej nieruchomości oraz że do dokonania takiego podziału nie są właściwe organy nadzoru budowlanego. Wprawdzie w decyzji organu I instancji zawarte są pewne mylące sformułowania, m.in. że plan realizacyjny ustanowił podział terenu między segmentami budynku w zabudowie szeregowej, lecz z całego tego kontekstu wynika wyraźnie, że przez "podział terenu" organ ten miał na myśli faktyczną a nie prawną linię zabudowy poszczególnych segmentów na tej samej działce.
2. Z faktu zabudowy nieruchomości, przed jej formalnym podziałem na odrębne działki budowlane, wynikają bardzo istotne konsekwencje w sferze prawa budowlanego. W szczególności do obiektów budowlanych wybudowanych na tej nieruchomości nie mogą mieć odniesienia normy odległościowe określone w par. 12 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 3 lipca 1980 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki /Dz.U. nr 17 poz. 62 ze zm./, i to niezależnie od tego, czy chodzi o domy jednorodzinne wolno stojące, czy też o segmenty w zabudowie szeregowej. Normy te dotyczą bowiem wyłącznie sposobu sytuowania projektowanych obiektów budowlanych /budynków mieszkalnych i gospodarczych/ w odniesieniu do granic działki sąsiedniej oraz do obiektów budowlanych znajdujących się na działce sąsiedniej. Wobec tego zarzut skargi, iż kwestionowane decyzje zostały wydane z naruszeniem par. 12 ust. 1 i 2 powołanego rozporządzenia, a w konsekwencji także art. 5 ust. 1 i 2 Prawa budowlanego z 1974 r., nie znajduje żadnego uzasadnienia.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
